Hagenwallaby
| Hagenwallaby IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2008) | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
,_Pairi_daiza_2.jpg)
| |||||||||||||
| Hagenwallaby in BestZoo | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Dorcopsis hageni Heller, 1897 | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Leefgebied | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
Hagenwallaby op  Wikispecies
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De Hagenwallaby (Dorcopsis hageni) is een kangoeroe uit het geslacht Dorcopsis die voorkomt in het noorden van Nieuw-Guinea, tot op ongeveer 400 m hoogte. De soort is waarschijnlijk in ieder geval deels overdag actief en leeft op rotsachtige rivieroevers, waar hij zoekt naar de ongewervelden die zijn voedsel vormen.
Deze soort lijkt op de Mullerwallaby, maar heeft (als enige onder de kangoeroes) een witte rugstreep. De kop-romplengte bedraagt 425 tot 600 mm, de staartlengte 315 tot 378 mm, de achtervoetlengte 114,9 tot 119,4 mm, de oorlengte 43 tot 51,2 mm en het gewicht 5000 tot 6000 g voor drie vrouwtjes uit de Papoea-Nieuw-Guineese provincie Sandaun.
De soort werd in 1897 wetenschappelijk beschreven door Karl Maria Heller.[2] De soortaanduiding is een eerbetoon aan dr. Bernard Hagen, die de soort in 1895 ontdekte in de toenmalige Duitse kolonie Keizer Wilhelmsland, een deel van Nieuw-Guinea, bij Stephansort aan de Astrolabebaai (tegenwoordig in de provincie Madang).
Literatuur
- Flannery, T.F. 1995. Mammals of New Guinea. 2nd ed. Chatswood, New South Wales: Reed Books, 568 pp. ISBN 0 7301 0411 7
- Groves, C.P. 2005. Order Diprotodontia. Pp. 43-70 in Wilson, D.E. & Reeder, D.M. (eds.). Mammal Species of the World: a taxonomic and geographic reference. 3rd ed. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2 vols., 2142 pp. ISBN 978-0-8018-8221-0
· 
· 