Hannes Delcroix

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Hannes Delcroix
Hannes Delcroix (rechts) in 2017 als speler van Anderlecht
Persoonlijke informatie
Volledige naam Hannes Delcroix
Geboortedatum 28 februari 1999
Geboorteplaats Petite-Rivière-de-l'Artibonite, Vlag van Haïti Haïti
Lengte 185 cm
Been Links
Positie Centrale verdediger
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Burnley
Rugnummer 44
Contract tot 30 juni 2026
Jeugd
2005–2007
2007–2009
2009–2011
2011–2013
2013–2018 		Vlag van België Horendonk
Vlag van België Antwerp
Vlag van Nederland RBC
Vlag van België Beerschot
Vlag van België Anderlecht
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2018–2023
2019–2020
2023– 		Vlag van België Anderlecht
→ Vlag van Nederland RKC Waalwijk
Vlag van Engeland Burnley 		51(0)
23(1)
6(0)
Interlands **
2020 Vlag van België België 1(0)
* Bijgewerkt op 31 oktober 2023
** Bijgewerkt op 31 oktober 2023
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Hannes Delcroix (Petite-Rivière-de-l'Artibonite, 28 februari 1999) is een Belgisch-Haïtiaans voetballer die doorgaans speelt als centrale verdediger. In augustus 2023 verruilde hij Anderlecht voor Burnley. Delcroix maakte in 2020 zijn debuut in het Belgisch voetbalelftal.

Clubcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Delcroix werd geboren in Haïti onder de naam Piterson Desir, maar verhuisde op tweejarige leeftijd naar België, waar hij geadopteerd werd door de familie Delcroix.[1] Hij speelde in de jeugd van Horendonk, Antwerp, RBC en Beerschot, alvorens hij in 2013 terechtkwam in de opleiding van Anderlecht. In januari 2017 tekende de verdediger zijn eerste profcontract tot medio 2020 bij de Brusselse voetbalclub.[2] Op 5 augustus 2018 maakte Delcroix zijn debuut in het eerste elftal, toen met 5–2 gewonnen werd van Oostende. Ivan Santini (driemaal) en Landry Dimata (tweemaal) scoorden voor Anderlecht. Delcroix mocht van coach Hein Vanhaezebrouck in de rust invallen voor Antonio Milić.[3] In het begin van het seizoen zat hij regelmatig op de bank. Naarmate het seizoen vorderde verdween hij uit beeld. Europees debuteerde hij op 13 december 2018 tegen Dinamo Zagreb, waar hij mocht invallen voor Sebastiaan Bornauw. Hij speelde dat seizoen slechts twee officiële wedstrijden voor Anderlecht.

In de zomer van 2019 werd Delcroix voor één seizoen gehuurd door het net naar de Eredivisie gepromoveerde RKC Waalwijk.[4] Op 3 augustus 2019 mocht Delcroix debuteren als basisspeler in de uitwedstrijd tegen VVV-Venlo, na elf minuten wist hij zijn ploeg meteen op voorsprong te zetten. Zijn team verloor de wedstrijd uiteindelijk wel met 3–1. Delcroix gaf zijn basisplaats niet meer af en bleef het gehele seizoen een vaste waarde in het elftal van Fred Grim. Na in totaal vierentwintig officiële wedstrijden te hebben gespeeld, allemaal als basisspeler, liep zijn uitleenbeurt af en keerde Delcroix terug naar Anderlecht. RKC wilde zijn uitleenbeurt nog verlengen en had zelfs interesse om hem te kopen, maar Delcroix koos voor een terugkeer naar Anderlecht.[5]

Eenmaal terug bij Anderlecht leek Delcroix in eerste instantie niet op veel speelkansen te moeten rekenen van trainer Vincent Kompany. Op 19 september 2020 kreeg hij echter zijn kans, tegen Waasland-Beveren. Delcroix speelde de gehele wedstrijd mee en Anderlecht won met 2–4. Hierna behield hij zijn basisplaats voor het restant van dit seizoen. In augustus 2023 vertrok Delcroix voor een bedrag van circa drie miljoen euro naar Burnley, waar zijn oud-trainer Kompany inmiddels actief was. In Engeland tekende hij voor drie seizoenen.[6]

Clubstatistieken[bewerken | brontekst bewerken]

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Internationaal Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2018/19 Vlag van België Anderlecht Eerste klasse A 1 0 0 0 1 0 2 0
2019/20 → Vlag van Nederland RKC Waalwijk Eredivisie 23 1 1 0 — — 24 1
2020/21 Vlag van België Anderlecht Eerste klasse A 23 0 2 0 — — 25 0
2021/22 10 0 0 0 2 1 12 1
2022/23 16 0 2 0 7 1 25 1
2023/24 1 0 0 0 — — 1 0
Vlag van Engeland Burnley Premier League 6 0 1 0 — — 7 0
Totaal 80 1 6 0 10 2 96 3

Bijgewerkt op 31 oktober 2023.[7]

Interlandcarrière[bewerken | brontekst bewerken]

Delcroix doorliep de verschillende jeugdelftallen als Belgisch jeugdinternational. Op 10 november 2020 maakte bondscoach Roberto Martínez bekend dat hij Delcroix voor het eerst opriep voor het Belgisch voetbalelftal voor de oefenwedstrijd tegen Zwitserland. Hij verving Thomas Vermaelen, die van de Japanse autoriteiten geen toestemming kreeg om af te reizen.[8][9] Tegen Zwitserland maakte Delcroix ook zijn debuut voor het Belgische elftal. De wedstrijd ging door een treffer van Admir Mehmedi en twee doelpunten van Michy Batshuayi met 2–1 gewonnen en van Martínez mocht Delcroix dertien minuten na rust invallen voor Jan Vertonghen. De andere debutanten dit duel waren Charles De Ketelaere (Club Brugge) en Dodi Lukebakio (Hertha BSC).[10]

Interlands van Hannes Delcroix voor Vlag van België België
№ Datum Wedstrijd Uitslag Competitie Goals
Als speler bij Vlag van België Anderlecht
1 11 november 2020 Vlag van België België – Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 Vriendschappelijk

Bijgewerkt op 31 oktober 2023.[11]

Referenties[bewerken | brontekst bewerken]

  1. ↑ De Antwerpse roots van kersverse Rode Duivel Hannes Delcroix: “Hij beseft dat hij in een warm nest is terechtgekomen” Gazet van Antwerpen, 14 november 2020. Gearchiveerd op 19 november 2020.
  2. ↑ (fr) Hannes Delcroix passe professionnel à Anderlecht L'Équipe, 25 januari 2017
  3. ↑ Wedstrijdgegevens Anderlecht – Oostende bij Soccerway. Gearchiveerd op 3 december 2020.
  4. ↑ RKC Waalwijk huurt verdediger van Anderlecht RTL Nieuws, 12 juli 2019. Gearchiveerd op 3 juni 2022.
  5. ↑ 'Belofteninternational Hannes Delcroix keert terug naar Anderlecht nadat zijn club RKC Waalwijk elf (!) spelers laat gaan' het Nieuwsblad, 12 mei 2020. Gearchiveerd op 23 juli 2023.
  6. ↑ Hannes Delcroix verlaat Anderlecht na tien jaar en trekt naar het Burnley van Vincent Kompany Gazet van Antwerpen, 22 augustus 2023
  7. ↑ Profiel Delcroix bij Soccerway. Gearchiveerd op 8 juni 2022.
  8. ↑ Roberto Martinez verklaart verrassende keuze voor Hannes Delcroix: 'Nu kunnen we zien wie de Duivels over zeven jaar zullen zijn' Het Nieuwsblad, 10 november 2020. Gearchiveerd op 19 december 2020.
  9. ↑ Roberto Martínez haalt ook Anderlecht-verdediger Hannes Delcroix bij Rode Duivels Het Laatste Nieuws, 10 november 2020. Gearchiveerd op 23 juli 2023.
  10. ↑ Dodelijk efficiënte Batshuayi schenkt bleke Duivels revanche tegen Zwitserland Sporza, 11 november 2020. Gearchiveerd op 29 oktober 2021.
  11. ↑ Gespeelde interlands Delcroix bij European Football. Gearchiveerd op 16 oktober 2022.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Hannes_Delcroix&oldid=66232581"