Hans Oster
| Hans Oster | ||
|---|---|---|
| ||
Hans Oster in 1939
| ||
| Geboren | 9 augustus 1887 Dresden, Koninkrijk Saksen, Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 9 april 1945 Flossenbürg, nazi-Duitsland | |
| Rustplaats | Massagraf Flossenbürg, Duitsland[1] | |
| Religie | Evangelisch | |
| Land/zijde | .svg){kind=small} Duitse Keizerrijk.svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} nazi-Duitsland
| |
| Onderdeel | .svg){kind=small} Deutsches Heer.svg){kind=small} Reichswehr Heer
| |
| Dienstjaren | 1907 – 1932 1935 – 1944 | |
| Rang |   Generalmajor
| |
| Eenheid | 4. Königlich Sächsisches Feldartillerie-Regiment Nr. 48. Abwehr | |
| Bevel | Hoofd afdeling Personen en Financiën | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | IJzeren Kruis | |
| Ander werk | Duitse verzet in de Tweede Wereldoorlog | |
Hans Paul Oster (Dresden, 9 augustus 1887 - Flossenbürg, 9 april 1945) was een Duits beroepsofficier in de Duitse Wehrmacht en een vastberaden tegenstander van Hitler en het nazisme. Hij was een centrale persoon in het verzet van Duitse legerofficieren tegen Hitler.
Oster wordt geboren in een lutherse predikantenfamilie. In 1907 wordt hij beroepssoldaat. Hij neemt deel aan de Eerste Wereldoorlog, en eindigt als officier bij de generale staf. In de jaren van de hyperinflatie weet hij het familievermogen in stand te houden door 's ochtends een uurtje voor het werk met grote bedragen op de beurs te speculeren. In 1929 wordt hij wegens een 'erezaak' met de vrouw van een hoge ambtenaar gedwongen de dienst te verlaten.
Hij vindt een baantje bij het 'Forschungsambt' van Hermann Göring, maar wordt door een oude kennis, Wilhelm Canaris, in 1935 gerekruteerd voor de Abwehr de Duitse contraspionage. Hier wordt hij als hoofd van de afdeling Personen en Financiën de rechterhand van Canaris. Beide mannen zijn nationaal-conservatief en één in hun afwijzing van het Nationaalsocialisme.
Een staatsgreep waarbij zowel deze beide mannen als anderen betrokken zijn gaat door een vreedzame oplossing van de Sudetencrisis niet door. Zijn beste persoonlijke vriend is de Nederlandse militair attaché in Berlijn, majoor Bert Sas. De twee ontmoeten elkaar vaker, en via Bert Sas geeft Oster de details van 'Fall Gelb' aan Nederland door. Onder de gegevens die hij doorspeelt zijn niet alleen de steeds door Hitler veranderende aanvalsdata voor Nederland, maar ook de datum voor de aanval op Denemarken en Noorwegen, de inzet van parachutisten voor de gevangenname van het Nederlands koninklijk huis, en de aanvalsroute van de 9e pantserdivisie.
Wanneer de Duitse legerleiding duidelijk wordt dat de aanvalsplannen op Den Haag verraden zijn, gaat de verdenking uit naar Oster vanwege zijn vriendschap met Sas. Canaris weet echter een eigen onderzoek in de archieven van de Nederlandse inlichtingdienst te starten, en er wordt niets belastends tegen Oster gevonden.
Oster verleent ook hulp aan Joden. De verdenking hiervan leidt tot zijn ontslag in 1943. Na de aanslag op Hitler op 20 juli 1944 wordt Oster gearresteerd. Enkele dagen voor Amerikaanse troepen het concentratiekamp Flossenbürg bereiken, wordt hij daar opgehangen.
Militaire loopbaan
- Fahnenjunker: 18 maart 1907[2]
- Leutnant: 18 augustus 1908 (bevorderingsakte van 14 februari 1907)[2]
- Oberleutnant:
- Hauptmann: 16 april 1918[2]
- Major: 1 maart 1929[2]
- Oberstleutnant: 1 december 1935[2]
- Oberst: 1 april 1939[2]
- Generalmajor: 1 december 1942[2]
Decoraties
- IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse en 2e Klasse[2]
Zie ook
Literatuur
- Hans Bernd Gisevius, Bis zum bittern Ende.
