Hassan II Golf Trofee 2011

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

De Hassan II Golf Trofee en de Lalla Meryem Cup zijn twee golftoernooien die gelijktijdig en in dezelfde stad worden gespeeld. In 2011 worden deze toernooien in Agadir gespeeld van 31 maart - 3 april. De Hassan Trofee telt sinds 2010 mee voor de Europese PGA Tour, de Lalla Meryem Cup telt sinds 2010 mee voor de Ladies European Tour.

Hassan II Trofee[bewerken | brontekst bewerken]

De 39ste Hassan Trofee wordt in 2011 gespeeld op de baan van de Golf du Palais Royal en van de Golf de L’Océan in Agadir. De Golf du Palais Royal werd in 1987 aangelegd door Robert Trent Jones. Het is een 18 holesbaan met een par van 72. De baan ligt meer landinwaarts, in de stad. De Golf de l'Océan is een nieuwe baan, hij werd in 2009 geopend. Hij werd ontworpen door Belt Collina en ligt in de duinen. Sommige holes lopen door bossen van eucalyptusbomen. Er zijn 27 holes.

Titelverdediger is Rhys Davies. Het prijzengeld is gestegen naar € 1.500.000.

Iedere pro speelt met een amateur, er wordt gespeeld om een teamscore en om de individuele score van de pro. De spelers spelen de ene dag op de Blauwe, de andere dag op de Rode baan en v.v.

De Hassan Trofee is het tweede toernooi van de Europese Tour in Marokko. Van 1992 - 2001 werd het Marokkaans Open in Marokko gespeeld.

Er wordt in Agadir veel over de ramp in Japan gesproken aangezien er in 1960 een grote aardbeving in Agadir was waarbij 15.000 levens verloren gingen. Ryo Ishikawa, de top-speler van Japan, heeft bij voorbaat als zijn prijzengeld van 2011 aan het nationale hulpfonds geschonken.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

De ochtendronde heeft een clubhouse leader opgeleverd: Jaco Van Zyl op Palais Royal. Hij maakte een ronde van 68 (-4). Colsaerts en de vier Nederlanders speelden in de middagronde. Joost Luiten kwam met de beste score binnen. Met -4 deelt hij de 5de plaats. Van Zyl werd ingehaald door Paul Lawrie (-8) en door SSP Kapur, Rhys Davies en John Bickerton, die allen -5 maakten.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Lawrie verloor de leiding snel, hij stond na zeven holes al op +4. Bickerton behield zijn goede positie evenmin en maakte bogeys op hole 2,3 en 4. Mikko Ilonen, die als tweede vanochtend afsloeg, stond na de eerste ronde met +3 nog net in de top-100, maar in de tweede ronde had hij een kaart met 8 birdies. Toen hij binnenkwam was hij gestegen naar de 3de plaats, maar er waren nog veel spelers in de baan. Het is onzeker of Lafeber met +2 zich voor het weekend kwalificeert. Colsaerts met +3 in ieder geval niet.
Er waren zeven spelers die om beurten aan de leiding stonden met -6. Davies en Luiten speelden in de ochtendronde en waren al binnen met 137 (-6} toen Michael Campbell en Florian Fritsch ook op -6 kwamen. Ook Pablo Larrazábal stond een halfuurtje op -6, maar een dubbel-bogey op hole 17 maakte daar een einde aan. Daarna kwamen Alvaro Velasco en Darren Clarke nog op -6.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

George Coetzee en David Horsey stonden met enkele andere spelers op -5 aan het begin van de 3de ronde, en na acht holes hadden beiden -4 gemaakt, inclusief een eagle van Horsey, die in de laatste flight speelde met Joost Luiten. Luiten eindigde op -1 en op de gedeeld 6de plaats.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Maarten Lafeber maakte een schitterende ronde van -7, waardoor hij veertig plaatsen steeg.
Op hole 2 maakte Horsey een hole-in-one maar op de laatste hole een dubbel-bogey waardoor er een play-off tussen hem, Rhys Davies en Jaco van Zyl volgde. Uiteindelijk won Horsey toch, het was zijn tweede overwinning in ruim 70 toernooien op de Tour. Hij steeg hierdoor van de 115de plaats op de wereldranglijst naar de 80ste plaats. Hij heeft nu speelrecht op de Tour tot eind 2013.

Thomas Bjørn vestigde een nieuw baanrecord. Zijn score was 62 (-10), waarna hij op de 15de plaats eindigde.

Tussenstand

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Eindstand
Vlag van Engeland David Horsey 67
-4
T5
71
-1
-5
T3
67
-5
-10
T1
69
-3
-13
T1
Vlag van Wales Rhys Davies 67
-5
2
70
-1
-6
T1
68
-4
-10
T1
69
-3
-13
T1
Vlag van Zuid-Afrika Jaco Van Zyl 68
-4
T5
73
+2
-2
T23
65
-7
-9
3
68
-4
-13
T1
Vlag van Zuid-Afrika George Coetzee 67
-4
T5
71
-1
-5
T3
69
-3
-8
T4
69
-3
-10
4
Vlag van Finland Mikko Ilonen 74
+3
T57
64 -8
-5
T3
69
-3
-8
T4
71
-1
-9
T7
Vlag van Duitsland Florian Fritsch 70
-2
T18
69
-2
-4
T12
70
-2
-6
T8
71
-1
-7
T11
Vlag van Nederland Joost Luiten 68
-4
T5
64
-2
-6
T1
71
-1
-7
T6
72
par
-7
T11
Vlag van Denemarken Thomas Bjørn 72 par
T52
73
+2
+2
T62
74
+2
+4
T66
62
-10
-6
T15
Vlag van Nieuw-Zeeland Michael Campbell 69
-3
T5
71
par
-3
T18
71
-1
-4
T20
71
-1
-5
T19
Vlag van Ierland Peter Lawrie 64 -8 1 76
+5
-3
T18
72
par
-3
T27
70
-2
-5
T19
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 72
par
T52
73
+2
+2
T62
73
+1
+3
T66
65
-7
-4
T26
Vlag van Spanje Alvaro Velasco 70
-1
T36
68
-3
-4
T12
70
-2
-6
T8
74
+2
-4
T29
Vlag van India Shiv Kapur 67
-5
2
71
par
-5
T3
72
par
-5
T15
73
+1
-4
T29
Vlag van Spanje Pablo Larrazábal 69
-2
T18
71
-1
-3
T18
71
-1
-4
T20
74
+2
-2
T44
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen 70
-1
T36
73
+1
par
T38
71
-1
-1
T39
71
-1
-2
T45
Vlag van Engeland John Bickerton 66
-5
2
76
+4
-1
T28
76
+4
+4
T66
72
par
+4
T65
Vlag van Nederland Tim Sluiter 69
-2
T18
73
+1
-1
T28
74
+2
+1
T47
76
+4
+5
T72
Vlag van Noord-Ierland Darren Clarke 69
-2
T18
69
-3
-5
T3
81
+9
+4
T71
75
+3
+7
T77
Vlag van België Nicolas Colsaerts 70
-1
T36
76
+4
+3
MC

Verklaring van de kleuren:

Palais Royal, par 72 Ocean Golf, par 71 Leider Toernooirecord

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Sponsor uitnodiging

Regionale Order of Merit

  • Vlag van Verenigde Staten Phillip Mollica
  • Vlag van Verenigde Staten Chris McCartin
  • Vlag van Verenigde Staten Christopher Ryan Baker
  • Vlag van Verenigde Staten Drew Weaver
  • Vlag van Marokko Faycal Serghini
  • Vlag van Marokko Younes El Hassani

Zie ook het jaaroverzicht op Europese PGA Tour 2011.

Lalla Meryem Cup[bewerken | brontekst bewerken]

De Lalla Meryem Cup van de Ladies European Tour wordt in 2011 gespeeld op de Golf du Soleil, ook in Agadir. Titelverdediger is Anja Monke. De Golf du Soleil is meer een parkbaan met palmen en eucalyptusbomen. De Blauwe Baan heeft 18 holes en een par van 72, de Gele Baan en de Rode Baan hebben ieder 9 holes en een par van 36. Het prijzengeld is € 325,000.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Kristie Smith ging in de eerste ronde om 4 uur aan de leiding met -5, maar er waren nog ruim dertig speelsters in de baan. Slechts zeven speelsters speelden onder par. Marieke Nivard was met +2 de beste Nederlandse speelster.
Na de tweede ronde stonden nog maar vier speelsters onder par. Kirstie Smith verspeelde haar goede positie, Anne-Lise Caudal en Zuzana Kamasova gingen met -5 aan de leiding. De cut kwam op +6. Kyra van Leeuwen en Bénédicte Toumpsin gingen dus door naar de volgende ronde.
Tijdens de derde ronde speelde de 32-jarige Kamasova par. Dat bleek genoeg te zijn om aan de leiding te blijven en na de vierde ronde was zij de enige speelster die die het toernooi onder par speelde. Het was haar eerste overwinning op de Ladies Tour.

Naam Score R1 Nr Score R2 Totaal Nr Score R3 Totaal Nr Score R4 Totaal Nr
Vlag van Slowakije Zuzana Kamasova
71
-1
3
68
-4
-5
1
72
par
-5
1
76
+4
-2
1
Vlag van Duitsland Caroline Masson
69
-3
3
75
+3
par
T5
73
+1
+1
T5
71
-1
par
T2
Vlag van Frankrijk Alexandra Bonetti (AM)
75
+3
T32
76
+4
+7
T
71
-1
+6
T
66
-6
par
T2
Vlag van Engeland Kiran Matharu
74
+2
T27
70
-2
par
T5
70
-2
-2
T2
74
+2
par
T2
Vlag van Australië Sarah Kemp
71
-1
T
72
par
-1
T
71
-1
-2
T2
75
+3
+1
T5
Vlag van Frankrijk Anne-Lise Caudal
74
-3
2
70
-2
-5
1
76
+4
-1
4
75
+3
+2
T7
Vlag van Australië Kristie Smith
67
-5 1
78
+6
+1
9
73
+1
+2
T7
74
+2
+4
T15
Vlag van Nederland Kyra van Leeuwen
77
+5
66
71
-1
+4
T20
73
1
+5
T15
73
+1
+6
T25
Vlag van België Bénédicte Toumpsin
79
+7
T86
72
par
+5
T40
77
+5
+12
T36
75
+3
+15
T55
Vlag van Nederland Marjet van der Graaff
79
+7
T86
77
+5
+12
MC
Vlag van Nederland Marieke Nivard
74
+2
T27
83
+11
+13
MC
Vlag van Nederland Chrisje de Vries
82
+10
T118
79
+7
+18
MC

De speelsters[bewerken | brontekst bewerken]

Laura Davies, de winnares van 2008, zou komen maar heeft afgezegd.

Zie ook het jaaroverzicht van de Ladies European Tour 2011.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]