Herbert Hagen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Herbert Hagen
Herbert Hagen, 1943
Geboren 20 september 1913
Neumünster, Sleeswijk-Holstein (provincie), Pruisen, Duitse Keizerrijk
Overleden 7 augustus 1999
Rüthen, Noordrijn-Westfalen, Duitsland
Land/zijde Vlag van nazi-Duitsland nazi-Duitsland
Onderdeel Schutzstaffel
Dienstjaren 1933 - 1945
Rang
SS-Sturmbannführer
Eenheid Sicherheitsdienst
Reichssicherheitshauptamt
Höheren SS- und Polizeiführer Alpenland
Bevel SD-chef in Bordeaux
Slagen/oorlogen Tweede Wereldoorlog
Portaal  Portaalicoon   Tweede Wereldoorlog

Herbert Martin Hagen (Neumünster, 20 september 1913 - Rüthen, 7 augustus 1999) was een Duitse oorlogsmisdadiger.

Hagen werd in 1933 lid van de SS. Hij klom al snel al op in rang binnen de SS en ging ook werken voor de SD, waarmee hij in juni 1941 naar Frankrijk werd gestuurd. Daar werd hij SD-chef in Bordeaux.

Hoofdkwartier van de Duitse fascisten in Parijs op 1 mei 1943. De Franse premier Pierre Laval (links) in gesprek met de obersten Chef der SS in Frankrijk, SS-Gruppenführer Carl Oberg (midden) en de SS-Sturmbannführer Herbert Hagen (rechts).

In 1942 werd hij de politieke assistent van Karl Oberg: de commandant van de SS en de politie in Frankrijk. Hij adviseerde Oberg over 'Joodse zaken'.

Na de Tweede Wereldoorlog werd Hagen op 18 maart 1955 bij verstek veroordeeld tot levenslange dwangarbeid door een Franse rechtbank.

Uiteindelijk werd hij pas in 1979 voor de rechtbank in Keulen gedaagd, samen met Kurt Lischka en Ernst Heinrichsohn. Ten tijde van het proces was Hagen directeur van het industriële bedrijf Industrie und Apparatbau en woonde in Warstein. Hagen werd op 11 februari 1980 veroordeeld tot een gevangenisstraf van twaalf jaren, maar werd al in 1985 vervroegd vrijgelaten.

Militaire carrière[bewerken | brontekst bewerken]

Lidmaatschapnummer[bewerken | brontekst bewerken]

  • NSDAP-nr.: 4 583 139[1] (lid geworden 1 april 1937)
  • SS-nr.: 124 273[1] (lid geworden oktober 1933)

Decoraties[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]