Naar inhoud springen

Herenakkoord (overeenkomst)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie

Een herenakkoord (Engels: gentlemen's agreement of gentle agreement[1]) is een overeenkomst gesloten tussen twee of meer partijen. Deze kan zowel mondeling als schriftelijk zijn. In beginsel is een herenakkoord niet rechtens afdwingbaar, maar beroept het op de eer van de partijen. Als sanctie op niet nakoming werden maatschappelijk sociale middelen gekozen als uitstoting. Hier tegenover staat een rechtsafdwingbare overeenkomst.

De term wordt voor het eerst gebruikt in het Britse Parlement, blijkens het Parlementaire Verslag van 1821.[2]

Handel en Industrie

[bewerken | brontekst bewerken]

In de internationale diamanthandel komen overeenkomsten per handslag tot stand. Als sanctie op het niet nakomen van een afspraak wordt een handelaar buitengesloten.

De belangrijkste autobouwers hebben een Gentlemen's Agreement gesloten om de auto's die een topsnelheid van meer dan 250 km/h hadden kunnen hebben te begrenzen op 250 km/h. De bekendste fabrikanten die hieraan deelnemen zijn Audi, BMW en Mercedes-Benz. Het kan wel voorkomen dat een merk één model heeft dat hieraan niet voldoet, maar dat wordt dan als eenmalig gezien, zoals bijvoorbeeld de Mercedes-Benz SLR McLaren en de Audi R8.

Zwakkere betekenis

[bewerken | brontekst bewerken]

De term herenakkoord heeft door de jaren heen aan kracht moeten inboeten, mede omdat in de samenleving minder waarde wordt gehecht aan eer en moreel karakter. Vooral na de Eerste Wereldoorlog wordt het meer gezien als een intentieovereenkomst.

  1. Gentle Agreement
  2. Great Britain. Parliament, Royal Commission of the Press. G.E. Eyre and W. Spottiswoode, printers to the Queen's Most Excellent Majesty (1812).