Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
In de wiskunde vormen de hypergeometrische functies een familie van speciale functies die de oplossingen zijn van een tweede orde lineaire differentiaalvergelijking en als generalisatie van de meetkundige reeks beschouwd kunnen worden.
Onder de hypergeometrische functies zijn als speciale gevallen veel belangrijke functies, zoals de exponentiële functie en de goniometrische functies .
Definitie
De hypergeometrische functies vormen een familie, geparametriseerd door de getallen
p
,
q
∈
N
0
{\displaystyle p,q\in \mathbb {N} _{0}}
en de reële getallen
a
1
,
…
,
a
p
{\displaystyle a_{1},\ldots ,a_{p}}
en
b
1
,
…
,
b
q
{\displaystyle b_{1},\ldots ,b_{q}}
, van functies die voor
z
∈
C
,
|
z
|
<
1
{\displaystyle z\in \mathbb {C} ,|z|<1}
gedefinieerd zijn door
p
F
q
(
a
1
,
…
,
a
p
;
b
1
,
…
,
b
q
;
z
)
=
∑
k
=
0
∞
∏
i
=
1
p
Γ
(
k
+
a
i
)
Γ
(
a
i
)
∏
j
=
1
q
Γ
(
b
j
)
Γ
(
k
+
b
j
)
z
k
k
!
{\displaystyle {}_{p}F_{q}(a_{1},\ldots ,a_{p};b_{1},\ldots ,b_{q};z)=\sum _{k=0}^{\infty }\prod _{i=1}^{p}{\frac {\Gamma (k+a_{i})}{\Gamma (a_{i})}}\prod _{j=1}^{q}{\frac {\Gamma (b_{j})}{\Gamma (k+b_{j})}}{\frac {z^{k}}{k!}}}
.
Daarin is
Γ
{\displaystyle \Gamma }
de gammafunctie .
Een andere schrijfwijze voor de functies is:
p
F
q
(
a
1
,
…
,
a
p
;
b
1
,
…
,
b
q
;
z
)
=
∑
k
=
0
∞
c
k
z
k
{\displaystyle {}_{p}F_{q}(a_{1},\ldots ,a_{p};b_{1},\ldots ,b_{q};z)=\sum _{k=0}^{\infty }c_{k}z^{k}}
met
c
0
=
1
en
c
k
+
1
c
k
=
(
k
+
a
1
)
(
k
+
a
2
)
⋯
(
k
+
a
p
)
(
k
+
b
1
)
(
k
+
b
2
)
⋯
(
k
+
b
q
)
1
k
+
1
.
{\displaystyle c_{0}=1{\text{ en }}{\frac {c_{k+1}}{c_{k}}}={\frac {(k+a_{1})(k+a_{2})\cdots (k+a_{p})}{(k+b_{1})(k+b_{2})\cdots (k+b_{q})}}\,{\frac {1}{k+1}}.}
Met behulp van het (stijgende) pochhammersymbool
(
q
)
n
{\displaystyle (q)_{n}}
, gedefinieerd als:
(
q
)
n
=
{
1
n
=
0
q
(
q
+
1
)
⋯
(
q
+
n
−
1
)
n
>
0
{\displaystyle (q)_{n}={\begin{cases}1&n=0\\q(q+1)\cdots (q+n-1)&n>0\end{cases}}}
,
kan men voor de functies ook schrijven:
p
F
q
(
a
1
,
…
,
a
p
;
b
1
,
…
,
b
q
;
z
)
=
∑
k
=
0
∞
(
a
1
)
k
(
a
2
)
k
…
(
a
p
)
k
(
b
1
)
k
(
b
2
)
k
…
(
b
q
)
k
z
k
k
!
.
{\displaystyle {}_{p}F_{q}(a_{1},\ldots ,a_{p};b_{1},\ldots ,b_{q};z)=\sum _{k=0}^{\infty }{\frac {(a_{1})_{k}(a_{2})_{k}\ldots (a_{p})_{k}}{(b_{1})_{k}(b_{2})_{k}\ldots (b_{q})_{k}}}\,{\frac {z^{k}}{k!}}.}
Voorbeelden
0
F
0
(
;
;
z
)
=
e
z
{\displaystyle {}_{0}F_{0}\left(;;z\right)=e^{z}}
1
F
0
(
−
a
;
;
−
z
)
=
(
1
+
z
)
a
{\displaystyle {}_{1}F_{0}\left(-a;;-z\right)=(1+z)^{a}}
0
F
1
(
;
1
2
;
−
z
2
4
)
=
cos
z
{\displaystyle {}_{0}F_{1}\left(;{\frac {1}{2}};-{\frac {z^{2}}{4}}\right)=\cos z}
0
F
1
(
;
3
2
;
−
z
2
4
)
=
sin
z
z
{\displaystyle {}_{0}F_{1}\left(;{\frac {3}{2}};-{\frac {z^{2}}{4}}\right)={\frac {\sin z}{z}}}
2
F
1
(
1
,
1
;
2
;
−
z
)
=
1
z
ln
(
1
+
z
)
{\displaystyle {}_{2}F_{1}\left(1,1;2;-z\right)={\frac {1}{z}}\ln(1+z)}
2
F
1
(
1
2
,
1
;
3
2
;
z
2
)
=
1
2
z
ln
1
+
z
1
−
z
{\displaystyle {}_{2}F_{1}\left({\frac {1}{2}},1;{\frac {3}{2}};z^{2}\right)={\frac {1}{2z}}\ln {\frac {1+z}{1-z}}}
2
F
1
(
1
2
,
1
2
;
3
2
;
z
2
)
=
1
z
arcsin
z
{\displaystyle {}_{2}F_{1}\left({\frac {1}{2}},{\frac {1}{2}};{\frac {3}{2}};z^{2}\right)={\frac {1}{z}}\arcsin z}
2
F
1
(
1
2
,
1
;
3
2
;
−
z
2
)
=
1
z
arctan
z
{\displaystyle {}_{2}F_{1}\left({\frac {1}{2}},1;{\frac {3}{2}};-z^{2}\right)={\frac {1}{z}}\arctan z}
0
F
1
(
;
1
+
a
;
−
z
2
4
)
=
Γ
(
a
+
1
)
⋅
(
z
2
)
−
a
⋅
J
a
(
z
)
{\displaystyle {}_{0}F_{1}\left(;1+a;-{\frac {z^{2}}{4}}\right)=\Gamma (a+1)\cdot \left({\frac {z}{2}}\right)^{-a}\cdot J_{a}(z)\quad }
, waarin
J
a
(
z
)
{\displaystyle J_{a}(z)}
de besselfunctie is.
0
F
1
(
;
1
+
a
;
z
2
4
)
=
Γ
(
a
+
1
)
(
z
2
)
−
a
⋅
I
a
(
z
)
{\displaystyle {}_{0}F_{1}\left(;1+a;{\frac {z^{2}}{4}}\right)=\Gamma (a+1)\left({\frac {z}{2}}\right)^{-a}\cdot I_{a}(z)\quad }
, met
I
a
(
z
)
=
e
−
i
π
2
a
J
a
(
z
)
{\displaystyle I_{a}(z)=e^{-i{\frac {\pi }{2}}a}J_{a}(z)}
de gemodificeerde besselfunctie.
1
F
1
(
a
;
a
+
1
;
−
z
)
=
a
z
−
a
γ
(
a
,
z
)
{\displaystyle {}_{1}F_{1}\left(a;a+1;-z\right)=az^{-a}\gamma (a,z)}
, waarin
γ
(
a
,
z
)
{\displaystyle \gamma (a,z)}
de onvolledige gammafunctie voorstelt.
1
F
1
(
1
;
a
+
1
;
z
)
=
a
z
−
a
e
z
γ
(
a
,
z
)
{\displaystyle {}_{1}F_{1}\left(1;a+1;z\right)=az^{-a}e^{z}\gamma (a,z)}
0
F
1
(
;
1
2
;
−
z
2
4
)
=
1
−
z
2
2
!
+
z
4
4
!
−
z
6
6
!
+
⋯
=
∑
k
=
0
∞
(
−
1
)
k
z
2
k
(
2
k
)
!
=
cos
z
{\displaystyle {}_{0}F_{1}(;{\tfrac {1}{2}};-{\tfrac {z^{2}}{4}})=1-{\frac {z^{2}}{2!}}+{\frac {z^{4}}{4!}}-{\frac {z^{6}}{6!}}+\cdots =\sum _{k=0}^{\infty }{\frac {(-1)^{k}z^{2k}}{(2k)!}}=\cos z}
Geschiedenis
Tot ongeveer 1870 werd de naam hypergeometrische functie alleen gebruikt voor 2 F 1 . Carl Friedrich Gauss beschreef voor het eerst een groot aantal eigenschappen van deze functies in zijn doctoraatsthesis in 1812, hoewel Leonhard Euler en Johann Friedrich Pfaff tevoren al merkwaardige eigenschappen hadden ontdekt.[ 1]
Literatuur
Weblinks
Bronnen, noten en/of referenties
↑ Ronald L. Graham, Donald E. Knuth en Oren Patashnik, "Concrete Mathematics," 2de uitgave Addison-Wesley 1994.