IJzerpentacarbonyl

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is de huidige versie van de pagina IJzerpentacarbonyl voor het laatst bewerkt door Bitbotje (overleg | bijdragen) op 21 nov 2017 16:14. Deze URL is een permanente link naar deze versie van deze pagina.
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
IJzerpentacarbonyl
Structuurformule en molecuulmodel
Structuurformule van ijzerpentacarbonyl
Algemeen
Molecuulformule Fe(CO)5
IUPAC-naam ijzerpentacarbonyl
Andere namen ijzercarbonyl
Molmassa 195,90 g/mol
CAS-nummer 13463-40-6
Wikidata Q412278
Beschrijving Rode tot gele vloeistof met scherpe, indringende geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
OntvlambaarToxisch
Gevaar[1]
H-zinnen H225 - H300 - H311 - H330
EUH-zinnen geen
P-zinnen P210 - P260 - P264 - P280 - P284 - P301+P310
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestand vloeibaar
Kleur rood-geel
Dichtheid 1,45 g/cm³
Smeltpunt −20[1] °C
Kookpunt 103[1] °C
Vlampunt −15[1] °C
Zelfontbrandings- temperatuur 50 °C
Onoplosbaar in water
Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde

IJzerpentacarbonyl is een anorganische verbinding met als brutoformule Fe(CO)5, waarin 5 koolstofmonoxidemoleculen coördinatief gebonden zijn aan ijzer. Het is onder standaardomstandigheden een roodachtige tot gele vloeistof met een scherpe geur. Het werd voor het eerst gesynthetiseerd en beschreven door Ludwig Mond in 1891.

IJzerpentacarbonyl is niet oplosbaar in water en giftig. Bij inademing kan ijzerpentacarbonyl longirritatie veroorzaken.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]