Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
I can’t take it single van Ernie Smith . Hij haalde er zelf geen commerciële successen mee in de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk .
Dat veranderde toen Johnny Nash het nummer opnam onder de titel Tears on my pillow
Het was eerst alarmschijf .
Hitnotering: week 31 t/m 40 in 1975
Week:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
Positie:
22
17
11
8
4
4
6
14
40
uit
Hitnotering: 18-12-1974 t/m 26-9-1975
Week:
1
2
3
4
5
6
7
8
Positie:
19
12
6
5
5
5
5
13
uit
Hitnotering: 2-8-1975 t/m 24-10-1975
Week:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
Positie:
28
-
19
27
16
6
5
6
15
14
17
23
uit
Hitnotering: 16-8-1975 t/m 24-10-1975
Week:
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
Positie:
26
22
21
9
10
11
15
15
19
21
uit
Nummer met notering(en)NPO Radio 2 Top 2000 [noot 1] '99 '00 '01 '02 '03 '04 '05 '06 '07 '08 '09 '10 '11 '12 '13 '14 '15 '16 '17 '18 '19 '20 '21 '22 '23
Tears on my pillow
1961 - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
-
↑ Een getal geeft de plaats aan en een '-' dat het nummer niet genoteerd was. Een vetgedrukt getal geeft aan dat dit de hoogste notering betreft.
Bronnen, noten en/of referenties
dutchcharts (Daverende 30/Ultratop30), VRT Top30, Nederlandse Top 40, UK Singles Chart
www.discogs.com
Covers de versie van Johnny Nash overschaduwde geheel de versie van Alvin Ford, die ook uitkwam in 1975. Eddy Grant was daarvan de muziekproducent .
Paul Khouri is de zoon van Ken Khouri
