Iers Open 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.
Antrim.

Het Iers Open is een golftoernooi van de Europese PGA Tour. In 2012 wordt het van 28 juni tot 1 juli gespeeld op de Royal Portrush Golf Club in Antrim. Voor het eerst sinds 1953 wordt het Iers Open in Noord-Ierland gespeeld, en voor het eerst op Portrush.

Voor het begin van het toernooi waren alle toegangskaarten al verkocht, 27.000 per dag. Zelfs bij de Pro-Am op woensdag waren ruim 14.000 toeschouwers.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

De Pro-Am werd met een teamscore van -28 gewonnen door het team van Simon Dyson, net als in 2011, toen hij later ook dit toernooi won. Er waren een aantal familieteams, zo speelde Darren Clarke met zijn vader Godfrey en zijn zoon Tyrone;

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Bourdy
Singh

Hoewel het hard regende, maakte Mark Foster een score van 31 over de eerste negen holes. Hij eindigde met 66 met Matthew Zions en Andrew Marshall op een gedeeld eerste plaats, maar later werden ze ingehaald door Grégory Bourdy en Jeev Milkha Singh, die op de eerste negen holes zes birdies maakte. Knap van de Noord-Indiër, die in Chandigarh opgroeide, waar geen links banen zijn.

's Middags werd het spelen gedurende 98 minuten onderbroken wegens onweer. De laatste spelers kwamen nog net binnen voordat het te donker werd om te spelen.

Het baanrecord van Portrush staat op naam van Rory McIlroy, die hier op 16-jarige leeftijd een ronde van 61 maakte, net als tijdens het Noord-Iers Amateur Open op de Dunluce Links. Voor ronde 1 noteerde hij ditmaal 72. Van de andere tien Noord-Ierse spelers bleven er zeven onder par.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Lorenzo Gagli had een mooie start met zeven birdies in de eerste elf holes. Hij eindigde ronde 2 met een score van 66 (-6) en deelde met een totaal van -10 even de leiding met Bourdy. Deze was toen pas op hole 6, hij eindigde weer aan de leiding. Nicolas Colsaerts had een slechte ronde en miste de cut. Derksen en Luiten hadden een goede ronde en zijn door naar het weekend.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Bourdy stond na zes holes op +3, en Jamie Donaldson op -3. Donaldson kwam met een totaal aan de leiding met -12 en Bourdy speelde nog een paar slechte holes en zakte naar de 30ste plaats. Anthony Wall maakte een tweede ronde van 67 en kwam met een totaal van -11 op de 2de plaats.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Terwijl de top 7 spelers van het veld een birdie of eagle maakten op hole 2 (voor amateurs stroke index 18), verloor Anthony Wall daar drie slagen. Een slecht begin van zijn laatste ronde.

Donaldson
Lundberg

De laatste ronde leek vooral te gaan tussen Jamie Donaldson en Mikael Lundberg, die twee uren voor Donaldson startte. Lundberg speelde alsof hij niets te verliezen had. Na acht holes stond hij zeven slagen onder par en had hij de leiding overgenomen van Jamie Donaldson, die op dat moment net aan zijn laatste ronde begon. Na drie birdies in de eerste vier holes had Donaldson de leiding weer in handen. Lundberg eindigde na een bogey op de laatste hole op -13, hetgeen voorlopig de 2de plaats was. Donaldson stond op dat moment op -15 en moest nog acht holes spelen. Hij verruimde zijn voorsprong, eindigde met twee onnodige birdies en won met -18. Hij was de enige speler die alle rondes onder de 70 speelde, dit was zijn 255ste toernooi op de Tour en zijn eerste overwinning.

Rafael Cabrera Bello maakte op hole 16 zijn 6de birdie en kwam daarmee op -14. Hij haalde Lundberg in, net als Fabrizio Zanotti, die een ronde zonder bogey maakte. Ook Anthony Wall eindigde op de 2de plaats ondanks zijn triple-bogey op hole 2.

Speler Ronde 1 Nr Ronde 2 Totaal Nr Ronde 3 Totaal Nr Ronde 4 Totaal Nr
Vlag van Wales Jamie Donaldson 68 -4 T19 67 -5 -9 T6 69 -3 -12 1 66 -6 -18 1
Vlag van Engeland Anthony Wall 67 -5 T9 71 -1 -6 T17 67 -5 -11 2 69 -3 -14 T2
Vlag van Spanje Rafael Cabrera Bello 71 -1 T59 67 -4 -5 T21 70 -2 -7 T6 66 -6 -14 T2
Vlag van Paraguay Fabrizio Zanotti 69 -3 T33 71 -1 -4 T39 68 -4 -8 T5 66 -6 -14 T2
Vlag van Zweden Mikael Lundberg 69 -3 T33 66 -6 -9 T6 75 +3 -6 T11 65 -7 -13 T5
Vlag van Engeland Mark Foster 66 -6 T3 67 -5 -11 2 73 +1 -10 T3 69 -3 -13 T5
Vlag van Engeland Oliver Fisher 68 -4 T19 71 -1 -5 T21 72 par -5 T25 66 -6 -11 T9
Vlag van Italië Francesco Molinari 70 -2 T53 67 -5 -7 T10 73 +1 -6 T11 67 -5 -11 T9
Vlag van Australië Matthew Zions 66 -6 T3 71 -1 -7 T10 73 +1 -6 T11 69 -3 -9 T19
Vlag van Italië Lorenzo Gagli 68 -4 T19 66 -6 -10 T3 76 +4 -6 T11 70 -2 -8 T24
Vlag van Engeland Andrew Marshall 66 -6 T3 71 -1 -7 T10 73 +1 -6 T11 72 par -6 T30
Vlag van India Jeev Milkha Singh 65 -7 T1 71 -1 -8 T8 75 +3 -5 T25 71 -1 -6 T32
Vlag van Frankrijk Grégory Bourdy 65 -7 T1 67 -5 -12 1 80 +8 -4 T30 71 -1 -5 T34
Vlag van Nederland Robert-Jan Derksen 69 -3 T33 71 -1 -4 T39 72 par -4 T30 74 +2 -2 T51
Vlag van Nederland Joost Luiten 72 par T94 69 -3 -3 T52 78 +6 +3 68 74 +2 +5 66
Vlag van Nederland Jonas Saxton 72 par T94 72 par par MC
Vlag van België Nicolas Colsaerts 67 -5 T9 78 +6 +1 MC
Vlag van Nederland Maarten Lafeber 72 par T94 74 +2 +2 MC
Vlag van Nederland Tim Sluiter 76 +4 T139 70 -2 +2 MC
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist

De spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Voormalige winnaars
Invitaties
Nationaal/Regionaal
Amateurs