Ingrid Neel

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Ingrid Neel
Orange Bowl 2014
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Vlag van Estland Estland (sinds april 2023)
Geboorteplaats Oyster Bay[1]
Geboortedatum 16 juni 1998
Woonplaats Bradenton[2]
Lengte 1,78 m
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 330.652 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 104–91
Titels 0 WTA, 2 ITF
Hoogste positie 501e (8 juni 2015)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 207–159
Titels 6 WTA, 13 ITF
Hoogste positie 34e (29 januari 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 1e ronde (2022)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2021, 2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2015, 2022)
Laatst bijgewerkt op: 22 april 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Ingrid Neel (Oyster Bay, 16 juni 1998) is een tennisspeelster uit de Verenigde Staten van Amerika. Sinds april 2023 komt zij uit voor Estland, het geboorteland van haar grootmoeder.[3]

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

Neel begon op vierjarige leeftijd met tennis.[1] Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2014. In dat jaar won zij meteen haar eerste toernooi op het ITF-circuit, het $10.000-toernooi van Amelia Island.[4]

In 2015 bereikte zij de kwartfinale van Wimbledon bij de junioren in het dubbelspel, samen met de Britse Maia Lumsden.[5] In 2015 kreeg zij samen met Tornado Alicia Black een wildcard op het US Open dames­dubbelspel waarmee zij haar grandslamdebuut maakte – zij bereikten er de tweede ronde.

In 2021 won Neel haar eerste WTA-titel, op het toernooi van Bogota, samen met Française Elixane Lechemia. Toen dit koppel een week later ook nog de halve finale bereikte van het Musc Health Women's Open in Charleston, plus in mei de halve finale in Straatsburg, kwam zij binnen in de top 100 van de wereldranglijst in het dubbel­spel. Daarmee kreeg zij toegang tot het dubbelspel van Wimbledon, waar zij met Lechemia het Nederlandse koppel Kiki Bertens en Lesley Pattinama-Kerkhove versloeg.

In mei 2023 won Neel haar tweede dubbelspeltitel, op het WTA-toernooi van Florence, samen met de Duitse Vivian Heisen. Drie weken later volgde de derde, in Makarska, geflankeerd door de Taiwanese Wu Fang-hsien. De week erna scoorde zij voor de vierde keer, op het toernooi van Nottingham, nu aan de zijde van de Noorse Ulrikke Eikeri. Terug met Eikeri won zij haar vijfde titel in Chicago. In september betrad zij voor het eerst de top 50 van het dubbelspel. Later die maand won zij haar zesde dubbelspeltitel, weer samen met de Noorse, op het WTA 500-toernooi van Tokio.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In 2023 en 2024 maakte Neel deel uit van het Estische Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 6–1.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
2014 815 1145
2015 580 273
2016 673 147
2017 766 457
2018 707 170
2019 670 143
2020 705 130
2021 878 95
2022 1356 82
2023 – 39

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen deelname

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2015 2021 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open – – 1R –
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – 2R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon – 2R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 2R 1R 2R 1R

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

geen

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2021-04-11 Vlag van Colombia WTA Bogota gravel Vlag van Frankrijk Elixane Lechemia Vlag van Roemenië Mihaela Buzărnescu
Vlag van Duitsland Anna-Lena Friedsam 		6-3, 6-4 details
2. 2023-05-21 Vlag van Italië WTA Florence gravel Vlag van Duitsland Vivian Heisen Vlag van Verenigde Staten Asia Muhammad
Vlag van Mexico Giuliana Olmos 		1-6, 6-2, [10-8] details
3. 2023-06-10 Vlag van Kroatië WTA Makarska gravel Vlag van Chinees Taipei Wu Fang-hsien Vlag van Tsjechië Anna Sisková
Vlag van Tsjechië Renata Voráčová 		6-3, 7-5 details
4. 2023-06-18 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri Vlag van Verenigd Koninkrijk Harriet Dart
Vlag van Verenigd Koninkrijk Heather Watson 		7-6, 5-7, [10-8] details
5. 2023-08-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Chicago hardcourt Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri Vlag van Spanje Cristina Bucșa
Witte vlag Aleksandra Panova 		walk-over details
6. 2023-09-30 Vlag van Japan WTA Tokio hardcourt Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri Vlag van Japan Eri Hozumi
Vlag van Japan Makoto Ninomiya 		3-6, 7-5, [10-5] details
verloren finales
1. 2024-04-21 Vlag van Duitsland WTA Stuttgart gravel (i) Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri Vlag van Chinees Taipei Chan Hao-ching
Witte vlag Veronika Koedermetova 		6-4, 3-6, [2-10] details

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Ingrid Neel.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ingrid_Neel&oldid=67429526"