Heather Watson

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Heather Watson
Bratislava 2020
Persoonlijke informatie
Bijnaam Hev, Heva
Nationaliteit Vlag van Verenigd Koninkrijk Verenigd Koninkrijk
Geboorteplaats Saint Peter Port, Guernsey
Geboortedatum 19 mei 1992
Woonplaats Guernsey
Bradenton, FL, VS
Lengte 1,70 m[1]
Gewicht 63 kg[2]
Profdebuut 2010
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 5.417.921 US dollar
Coach Diego Veronelli[1]
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 392–326
Titels 4 WTA, 7 ITF
Hoogste positie 38e (19 januari 2015)
Olympische Spelen 2e ronde (2012, 2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2013)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2011, 2012, 2014–2016, 2018)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 4e ronde (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2011–2018, 2020, 2021)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 169–174
Titels 5 WTA, 4 ITF
Hoogste positie 39e (25 februari 2019)
Olympische Spelen 2e ronde (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 3e ronde (2021)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2e ronde (2018, 2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon kwartfinale (2018)
Vlag van Verenigde Staten US Open 2e ronde (2016, 2023)
Gemengd dubbelspel
Winst-verliesbalans 18–14
Titels 1
Olympische Spelen kwartfinale (2016)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open kwartfinale (2024)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2013)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon winst (2016)
Vlag van Verenigde Staten US Open 1e ronde (2017)
Laatst bijgewerkt op: 12 februari 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis

Heather Miriam Watson (Guernsey, 19 mei 1992) is een tennisspeelster uit het Verenigd Koninkrijk. Watson begon met tennis toen zij zeven jaar oud was. Haar favoriete ondergrond is hardcourt. Zij speelt rechtshandig en heeft een tweehandige backhand. Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2009.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 2009 speelde zij haar eerste ITF-toernooi. In datzelfde jaar won zij het ITF-toernooi van Frinton (Engeland), kreeg zij de Guernsey Sports Commission Trophy en won zij het 2009 US Open junioren­toernooi tegen de Russin Jana Boetsjina.

In 2010 geraakte Watson tot de tweede ronde van het WTA-toernooi van Eastbourne. Aansluitend had zij haar grandslamdebuut op Wimbledon, met een wildcard voor het enkelspel – aan het dubbelspel van Wimbledon kon zij op eigen kracht deelnemen; samen met landgenote Jocelyn Rae bereikte zij de tweede ronde. Zij speelde voorts in enkele toernooien van de International Tennis Federation waar zij verscheidene malen de kwartfinales bereikte.

In 2011 haalde zij de kwartfinales van het toernooi van Auckland, ook in het dubbelspel samen met Kurumi Nara. Die prestatie evenaarde zij op het toernooi van Memphis, en ook hier bereikte zij (nu met Anna-Lena Grönefeld) de kwartfinale van het dubbelspel. Op Roland Garros wist zij zich te kwalificeren voor het hoofd­toernooi – zij geraakte tot de tweede ronde.

In 2012 bereikte Watson terug de tweede ronde op Roland Garros, en de derde ronde van Wimbledon. Haar eerste overwinning in een WTA Premiertoernooi kwam er in het dubbelspel van het toernooi van Stanford waar zij met Marina Erakovic op 16 juli 2012 de finale won. Die dag nam zij van Anne Keothavong de positie over als hoogst geplaatste Britse tennisspeelster op de WTA-ranglijst. Zij belandde op de 71e positie. Met dezelfde spelpartner Erakovic won zij op 25 augustus de dubbelspelfinale van het toernooi van Dallas. Op het toernooi van Osaka won zij haar eerste enkelspeltoernooi. Bovendien speelde zij de dubbel­spel­finale, die zij echter verloor.

In 2012 nam Watson deel aan de Olympische Spelen in Londen. In het enkelspel bereikte zij de tweede ronde. In het dubbelspel, aan de zijde van Laura Robson, strandde zij in de eerste ronde. In 2016, op de Olympische Spelen in Rio de Janeiro, won zij eveneens één enkelspelpartij.

In 2016 won Watson op Wimbledon een grandslamtitel in het gemengd dubbelspel, samen met de Fin Henri Kontinen. Bij het verdedigen van hun titel, op Wimbledon een jaar nadien, bereikten zij ander­maal de finale maar daarin moesten zij de eer laten aan Martina Hingis en Jamie Murray.

In 2018 behaalde Watson haar beste grandslam­resultaat qua dubbelspel: de kwartfinale in het dubbelspel van Wimbledon, samen met de Duitse Tatjana Maria, dankzij een walk-over in de derde ronde.

Na vier jaar droogte won Watson in 2020 weer een enkelspeltitel, in Acapulco – in de finale versloeg zij de Canadese Leylah Fernandez.

In 2021 bereikte zij de dubbelspelfinale op het WTA-toernooi van Monterrey, samen met de Chinese Zheng Saisai – zij versloegen onder meer het eerste reekshoofd Desirae Krawczyk en Giuliana Olmos, maar zij moesten in de eindstrijd hun meerdere erkennen in het als tweede geplaatste Amerikaanse koppel Caroline Dolehide en Asia Muhammad.

In 2022 behaalde Watson haar beste grandslam­resultaat qua enkelspel: de vierde ronde op Wimbledon.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2011–2023 maakte Watson deel uit van het Britse Fed Cup-team – zij behaalde daar een winst/verlies-balans van 31–15.

In 2015 en 2016 vertegenwoordigde zij het Verenigd Koninkrijk bij de Hopman Cup, met Andy Murray aan haar zijde.

Posities op de WTA-ranglijst[bewerken | brontekst bewerken]

Positie per einde seizoen:

jaar rang
enkelspel		 rang
dubbelspel
2009 588 589
2010 176 254
2011 92 172
2012 49 52
2013 119 135
2014 50 131
2015 54 102
2016 77 72
2017 74 123
2018 101 50
2019 92 113
2020 59 163
2021 73 112
2022 133 115
2023 169 88

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
1. 2012-10-14 Vlag van Japan WTA Japan (Osaka) hardcourt Vlag van Chinees Taipei Chang Kai-chen 7-5, 5-7, 7-6 details
2. 2015-01-17 Vlag van Australië WTA Hobart hardcourt Vlag van Verenigde Staten Madison Brengle 6-3, 6-4 details
3. 2016-03-06 Vlag van Mexico WTA Monterrey hardcourt Vlag van België Kirsten Flipkens 3-6, 6-2, 6-3 details
4. 2020-02-29 Vlag van Mexico WTA Acapulco hardcourt Vlag van Canada Leylah Fernandez 6-4, 6-7, 6-1 details
verloren finales
1. 2019-10-13 Vlag van China WTA Tianjin hardcourt Vlag van Zweden Rebecca Peterson 4-6, 4-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2012-07-16 Vlag van Verenigde Staten WTA Stanford hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Marina Erakovic Vlag van Australië Jarmila Gajdošová
Vlag van Verenigde Staten Vania King 		7-5, 7-6 details
2. 2012-08-25 Vlag van Verenigde Staten WTA Dallas hardcourt Vlag van Nieuw-Zeeland Marina Erakovic Vlag van Letland Līga Dekmeijere
Vlag van Verenigde Staten Irina Falconi 		6-3, 6-0 details
3. 2014-07-27 Vlag van Azerbeidzjan WTA Bakoe hardcourt Vlag van Rusland Aleksandra Panova Vlag van Roemenië Raluca Olaru
Vlag van Israël Shahar Peer 		6-2, 7-6 details
4. 2018-03-03 Vlag van Mexico WTA Acapulco hardcourt Vlag van Duitsland Tatjana Maria Vlag van Verenigde Staten Kaitlyn Christian
Vlag van Verenigde Staten Sabrina Santamaria 		7-5, 2-6, [10-2] details
5. 2023-07-30 Vlag van Polen WTA Warschau gravel Vlag van België Yanina Wickmayer Vlag van Polen Weronika Falkowska
Vlag van Polen Katarzyna Piter 		6-4, 6-4 details
verloren finales
1. 2012-09-16 Vlag van Canada WTA Quebec tapijt (i) Vlag van Polen Alicja Rosolska Vlag van Duitsland Tatjana Malek
Vlag van Frankrijk Kristina Mladenovic 		6-7, 7-6, [7-10] details
2. 2012-10-14 Vlag van Japan WTA Japan (Osaka) hardcourt Vlag van Japan Kimiko Date-Krumm Vlag van Verenigde Staten Raquel Kops-Jones
Vlag van Verenigde Staten Abigail Spears 		1-6, 4-6 details
3. 2016-10-16 Vlag van Hongkong WTA Hongkong hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Naomi Broady Vlag van Chinees Taipei Chan Hao-ching
Vlag van Chinees Taipei Chan Yung-jan 		3-6, 1-6 details
4. 2018-06-17 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Roemenië Mihaela Buzărnescu Vlag van Polen Alicja Rosolska
Vlag van Verenigde Staten Abigail Spears 		3-6, 6-7 details
5. 2019-02-24 Vlag van Hongarije WTA Boedapest hardcourt (i) Vlag van Hongarije Fanny Stollár Vlag van Rusland Jekaterina Aleksandrova
Vlag van Rusland Vera Zvonarjova 		4-6, 6-4, [7-10] details
6. 2021-03-20 Vlag van Mexico WTA Monterrey hardcourt Vlag van China Zheng Saisai Vlag van Verenigde Staten Caroline Dolehide
Vlag van Verenigde Staten Asia Muhammad 		2-6, 3-6 details
7. 2023-06-18 Vlag van Verenigd Koninkrijk WTA Nottingham gras Vlag van Verenigd Koninkrijk Harriet Dart Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri
Vlag van Estland Ingrid Neel 		6-7, 7-5, [8-10] details
8. 2023-10-28 Vlag van Mexico WTA Tampico hardcourt Vlag van Verenigde Staten Sabrina Santamaria Witte vlag Kamilla Rachimova
Witte vlag Anastasija Tichonova 		6-7, 2-6 details
9. 2023-12-02 Vlag van Andorra WTA Andorra hardcourt (i) Vlag van Hongarije Tímea Babos Witte vlag Erika Andrejeva
Vlag van Zwitserland Céline Naef 		2-6, 1-6 details
10. 2024-01-06 Vlag van Australië WTA Brisbane hardcourt Vlag van België Greet Minnen Vlag van Oekraïne Ljoedmyla Kitsjenok
Vlag van Letland Jeļena Ostapenko 		5-7, 2-6 details
11. 2024-02-11 Vlag van Verenigde Arabische Emiraten WTA Abu Dhabi hardcourt Vlag van Tsjechië Linda Nosková Vlag van Verenigde Staten Sofia Kenin
Vlag van Verenigde Staten Bethanie Mattek-Sands 		4-6, 6-7 details

Finaleplaatsen gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstanders score
gewonnen finales
1. 2016-07-10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Finland Henri Kontinen Vlag van Duitsland Anna-Lena Grönefeld
Vlag van Colombia Robert Farah Maksoud 		7-6, 6-4 details
verloren finales
1. 2017-07-16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon gras Vlag van Finland Henri Kontinen Vlag van Zwitserland Martina Hingis
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jamie Murray 		4-6, 4-6 details

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
– niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open – – 1R 3R 1R 1R 1R 2R 1R 1R 2R 2R 2R –
Vlag van Frankrijk Roland Garros – 2R 2R 1R 2R 2R 2R – 2R – 1R 1R 1R –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 1R 1R 3R 1R 2R 3R 1R 3R 1R 2R g.t. 1R 4R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open – 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R 1R – 1R 1R – –

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2020 2021 2022 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open – – – 1R – 2R 2R 1R 1R 1R – 3R 2R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – – 1R – 1R 1R 1R 2R 1R 1R 1R 2R –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 1R 1R 1R 1R 2R 3R 2R KF 1R g.t. 3R 3R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open – – 1R 1R 1R – 2R 1R 1R – – – – 2R

Gemengd dubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2011 2012 2013 2014 2015 2016 2017 2018 2019 2021 2023 2024
Vlag van Australië Australian Open – – – – – – – – – – – KF
Vlag van Frankrijk Roland Garros – – 1R – – – – – – – –
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R 2R 2R 1R 1R W F 3R 2R 1R 2R
Vlag van Verenigde Staten US Open – – – – – – 1R – – – –

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Heather Watson.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Heather_Watson&oldid=67024517"