Greet Minnen

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Greet Minnen
Roland Garros 2022
Persoonlijke informatie
Nationaliteit Vlag van België België
Geboorteplaats Turnhout
Geboortedatum 14 augustus 1997
Lengte 1,75 m
Slaghand rechts, backhand tweehandig
Totaal prijzengeld 2.054.473 US dollar
Profiel (en) WTA-site
Enkelspel
Winst-verliesbalans 326–175
Titels 0 WTA, 11 ITF
Hoogste positie 59e (16 oktober 2023)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2020)
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1e ronde (2020–2022)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2e ronde (2022)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2021, 2023)
Dubbelspel
Winst-verliesbalans 102–80
Titels 4 WTA, 3 ITF
Hoogste positie 45e (8 januari 2024)
Grandslamresultaten
Vlag van Australië Australian Open 2e ronde (2022, 2023)
Vlag van Frankrijk Roland Garros kwartfinale (2022, 2023)
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 3e ronde (2023)
Vlag van Verenigde Staten US Open 3e ronde (2021)
Laatst bijgewerkt op: 8 januari 2024
Portaal  Portaalicoon   Tennis
Posities op de WTA-ranglijst
per einde seizoen
jaar rang
enkelspel
rang
dubbelspel
2013 932
2015 457 714
2016 323 605
2017 828
2018 316 221
2019 123 171
2020 110 108
2021 75 91
2022 202 65
2023 62 59

Greet Minnen (Turnhout, 14 augustus 1997) is een tennisspeelster uit België. Minnen begon op vijfjarige leeftijd met het spelen van tennis.[1] Haar favo­riete onder­grond is gras. Zij speelt rechts­handig en heeft een twee­handige back­hand. Zij is actief in het inter­na­tio­nale tennis sinds 2013.

Loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 2013 had zij haar debuut op het ITF-toernooi van Maaseik (België) – zij bereikte er meteen de finale, die zij verloor van Française Manon Arcangioli.

In 2018 speelde zij samen met landgenote en partner Alison Van Uytvanck op het WTA-toernooi van Luxemburg haar eerste WTA-toernooi, na het verkrijgen van een wildcard. Zij slaagden erin het toernooi ook te winnen.[2]

Op het WTA-toernooi van Hobart 2019 bereikte zij voor het eerst de hoofdtabel van een WTA-toernooi via kwalificaties. Zij had haar grandslamdebuut op het dubbelspeltoernooi van Wimbledon 2019, samen met Alison Van Uytvanck – door te winnen van het Britse duo Freya Christie en Katie Swan bereikten zij de tweede ronde.

Op het Australian Open 2020 bereikte zij via de kwalificaties voor het eerst de hoofdtabel van een grandslamtoernooi in het enkelspel. In de eerste ronde versloeg zij Aljaksandra Sasnovitsj; in de tweede ronde werd zij uitgeschakeld door Jelena Rybakina.

In 2021 bereikte Minnen, met Van Uytvanck aan haar zijde, de dubbelspelfinale van het WTA-toernooi van Belgrado – zij verloren de eindstrijd van het thuisspelende koppel Aleksandra Krunić en Nina Stojanović. Door dit resultaat kwam zij binnen in de top 100 van het dubbelspel. Na het bereiken van de derde ronde op het US Open kwam zij ook op het enkelspel de top 100 binnen. Haar derde dubbelspeltitel won Minnen in december samen met de Slowaakse Tereza Mihalíková op het toernooi van Angers.

In mei 2022 bereikte Minnen de kwartfinale op Roland Garros, geflan­keerd door de Hongaarse Anna Bondár – daarmee haakte zij nipt aan bij de top 50 in het dubbelspel.

In mei 2023 bereikte Minnen voor het eerst een WTA-enkelspelfinale, op het toernooi van Saint-Malo – zij verloor deze van de Amerikaanse Sloane Stephens. Op datzelfde toernooi won zij wel de dubbelspeltitel, met de Nederlandse Bibiane Schoofs aan haar zijde. In augustus verloor zij de enkelspelfinale in Kozerki van de Oekraïense Dajana Jastremska.

Tennis in teamverband[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode 2021–2023 maakte Minnen deel uit van het Belgische Fed Cup-team – zij vergaarde daar een winst/verlies-balans van 4–3.

Resultaten grandslamtoernooien[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
g.t. geen toernooi gehouden
l.c. lagere categorie
niet deelgenomen
G uitgeschakeld in de groepsfase
1R uitgeschakeld in de eerste ronde
2R uitgeschakeld in de tweede ronde
3R uitgeschakeld in de derde ronde
4R uitgeschakeld in de vierde ronde
KF uitgeschakeld in de kwartfinale
HF uitgeschakeld in de halve finale
F de finale verloren
W het toernooi gewonnen
w-v winst/verlies-balans

Enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2020 2021 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open 2R 1R 1R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 1R 1R 1R
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon g.t. 1R 2R 1R
Vlag van Verenigde Staten US Open 1R 3R 1R 3R

Vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

toernooi 2019 2020 2021 2022 2023
Vlag van Australië Australian Open 1R 2R 2R
Vlag van Frankrijk Roland Garros 2R 1R KF KF
Vlag van Verenigd Koninkrijk Wimbledon 2R g.t. 2R 1R 3R
Vlag van Verenigde Staten US Open 3R 2R 2R

Palmares[bewerken | brontekst bewerken]

Legenda
Grandslamtoernooi
Olympische Spelen
Year-End Championships
Premier Mandatory
Premier Five / WTA 1000
Premier / WTA 500
International / WTA 250
Challenger / WTA 125

WTA-finaleplaatsen enkelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond tegenstandster score
gewonnen finales
geen
verloren finales
1. 2023-05-07 Vlag van Frankrijk WTA Saint-Malo gravel Vlag van Verenigde Staten Sloane Stephens 3-6, 4-6 details
2. 2023-08-12 Vlag van Polen WTA Kozerki hardcourt Vlag van Oekraïne Dajana Jastremska 6-2, 1-6, 3-6 details

WTA-finaleplaatsen vrouwendubbelspel[bewerken | brontekst bewerken]

nr. finale toernooi ondergrond partner tegenstandsters score
gewonnen finales
1. 2018-10-20 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van België Alison Van Uytvanck Vlag van Wit-Rusland Vera Lapko
Vlag van Luxemburg Mandy Minella
7-6, 6-2 details
2. 2021-09-18 Vlag van Luxemburg WTA Luxemburg hardcourt (i) Vlag van België Alison Van Uytvanck Vlag van Nieuw-Zeeland Erin Routliffe
Vlag van België Kimberley Zimmermann
6-3, 6-3 details
3. 2021-12-12 Vlag van Frankrijk WTA Angers hardcourt (i) Vlag van Slowakije Tereza Mihalíková Vlag van Roemenië Monica Niculescu
Vlag van Rusland Vera Zvonarjova
4-6, 6-1, [10-8] details
4. 2023-05-06 Vlag van Frankrijk WTA Saint-Malo gravel Vlag van Nederland Bibiane Schoofs Vlag van Noorwegen Ulrikke Eikeri
Vlag van Japan Eri Hozumi
7-6, 7-6 details
verloren finales
1. 2021-05-21 Vlag van Servië WTA Belgrado gravel Vlag van België Alison Van Uytvanck Vlag van Servië Aleksandra Krunić
Vlag van Servië Nina Stojanović
0-6, 2-6 details
2. 2024-01-06 Vlag van Australië WTA Brisbane hardcourt Vlag van Verenigd Koninkrijk Heather Watson Vlag van Oekraïne Ljoedmyla Kitsjenok
Vlag van Letland Jeļena Ostapenko
5-7, 2-6 details

Persoonlijk[bewerken | brontekst bewerken]

Minnen had een relatie met haar dubbelspelpartner Alison Van Uytvanck.[3][4]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Commons heeft mediabestanden in de categorie Greet Minnen.