Duinviltkop
| Duinviltkop | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Duinviltkop | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Mallocybe heimii (Bon) Matheny & Esteve-Rav. (2019 [1]) | |||||||||||||||
| Synoniemen | |||||||||||||||
|
Inocybe heimii | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De duinviltkop (Mallocybe heimii) is een paddenstoel uit de familie Inocybaceae. Hij komt voor in de grijze duinen bij kruipwilg.[2] Hij vormt Ectomycorrhiza.[3] Het is een vrij forse paddenstoel (hoeddiameter > 4 cm).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Uiterlijke kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
- Hoed
De hoed heeft een diameter tot 100 mm[2] en volgens Kibby van 20 tot 70 mm[4]. De vorm is rond, maar wordt snel plat met een ingerolde rand.[2] Het oppervlak is pluizig-wollig en breekt soms in schubjes open. In het centrum bevinden zich ook schubjes.[2] De kleur is geel-bruin tot licht olijfkleurig.[2] Het velum op de hoed is wittig/zilverachtig.
- Lamellen
De lamellen zijn geelbruin, later meer roestbruin met een witte, gewimperde snede.[2] De lamellen zijn adnata-sinuate aan de steel gehecht.[4]
- Steel
De steel heeft een lengte van 20 tot 60 mm en 5 tot 12 mm.[4] Hij is stevig en heeft een lichtere kleur dan de hoed.[2], maar sommige bronnen noemen een gelijk kleur als de hoed (Kibby & Funga Nordica).[4] Hij heeft een vezelig oppervlak en is voorzien van een min of meer duidelijke, wollige ringzone.[2]
- Geur
De geur is spermatisch, fruitig, zoet, aromatisch, geraniumachtig zijn, maar er komen ook reukloze soorten voor.[2] Kibby noemt als geur zweet tot aards.[4]
- Sporenprint
De sporenprint is warmbruin.[2]
Microscopische kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De cilindrisch-boonvormige sporen meten 8-12 (-15) × 4,0-6,0 (-6,5) μm met een Q-getal van > 2. Met dit Q-getal onderscheidt hij zich van de gewone viltkop de een Q-getal van < 2 heeft. De cheilocystidia zijn dunwandig, zonder kristallen, spoelvormig-knotsvormig, 1-2 septaat met gespen en meten 35-50 × 10-15 µm.[2][4][5] Ze zijn kort en daardoor meestal lastig te vinden. Er zijn geen pleurocystidia aanwezig (net als alle soorten uit het genus).
Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De duinviltkop komt met name voor in Europa[6]. In Nederland komt hij zeer zeldzaam voor.[3]
| Bronnen, noten en/of referenties |