Jan Vermeer van Haarlem (II)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Ronn (overleg | bijdragen) op 2 sep 2013 om 16:57. (Link RKD)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Bergachtig landschap met vee en herders. Zonder jaar. Leipzig, Museum der Bildenden Künste.

Jan Vermeer van Haarlem (II), ook Jan van der Meer (II) genoemd (gedoopt Haarlem, 29 november 1656 – aldaar, 28 mei 1705) was een Nederlands schilder, graveur en tekenaar.

Hij was de oudste zoon van Jan Vermeer van Haarlem (I) en een zwager van Cornelis Dusart. Zijn vroegst bekende werk dateert van 1673; zijn laatst bekende werk van 1705. In 1677 vertrok hij, mogelijk samen met Nicolaes Berchem, naar Amsterdam. In 1683, misschien al in 1681, keerde hij echter weer terug naar Haarlem.

Vermeer van Haarlem was een navolger van Nicolaes Berchem. Van hem zijn italianiserende landschappen, portretten en winterlandschappen bekend. Werk van hem bevindt zich onder andere in het Museum Boijmans Van Beuningen.

Mediabestanden die bij dit onderwerp horen, zijn te vinden op de pagina Jan Vermeer van Haarlem (II) op Wikimedia Commons.
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Vermeer_van_Haarlem_(II)&oldid=38848377"