Jean-Honoré Fragonard

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jean-Honoré Fragonard
Portret van Jean-Honoré Fragonard door Marguerite Gérard, ca. 1795
Persoonsgegevens
Geboren Grasse, 5 april 1732
Overleden Parijs, 22 augustus 1806
Beroep(en) schilder, tekenaar, etser
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Jean-Honoré Fragonard (Grasse, 5 april 1732Parijs, 22 augustus 1806) was een Franse schilder, tekenaar en etser.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Fragonard kwam in 1738 met zijn ouders naar Parijs, waar hij eind jaren 40 in de leer ging, eerst bij Jean-Baptiste Siméon Chardin en daarna (vanaf 1749) bij François Boucher. Van 1756 tot 1761 verbleef hij in Rome en in 1761 in Napels. Later dat jaar keerde hij weer terug naar Parijs. Ook bezocht hij twee keer de Noordelijke Nederlanden. Op 5 oktober 1773 vertrok hij met zijn mecenas Bergeret de Grandcourt naar Italië. De reis, die via Orléans, Limoges, Uzerche en Nègrepelisse liep, werd door Fragonard vastgelegd in enkele tekeningen. In 1774 bezocht hij Dresden, waar hij onder meer een tekening maakte naar Rembrandts schilderij De roof van Ganymedes (1635).

Fragonard trouwde in 1769 met de miniatuurschilderes Marie-Anne Gérard. Hun zoon, Alexandre-Évariste Fragonard, was ook schilder.

Werk[bewerken | brontekst bewerken]

Chaumière Italienne, 1775, Universiteitsbibliotheek Gent.[1]

Fragonards zin voor het thema erotiek in zijn werk heeft veel gemeen met die van Boucher, maar zijn stijl en kleurgebruik staan sterk onder de invloed van Peter Paul Rubens. De werken van Fragonard behoren tot de rococo. Zijn schilderijen lopen over van de tinten crème en roze, maar zijn duidelijk meer dan luchtig vermaak. Fragonard was bezeten van licht en kleur en poogde de tintelingen en bewegingen van het licht op het oppervlak van stoffen en voorwerpen te vangen. Daarvoor ontwikkelde hij een stijl die vooruitliep op het impressionisme uit de 19e eeuw.

Zijn voorkeur voor het verrassende lijnenspel in de natuur en voor de ronduit virtuoze weergave van variatie en grilligheid doen zijn werken op de rand van de romantische schilderkunst balanceren. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij bij latere pur sang romantici als Rainer Maria Rilke, de Duitse dichter, in de smaak viel.

Werk in openbare collecties (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]


Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Jean-Honoré Fragonard van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.