Jodium-135

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jodium-135
Algemeen
Element jodium (I)
Nuclide 135I
Aantal protonen 53
Aantal neutronen 82
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa 134,910048121 u
Spin 7/2+
Bindingsenergie 8,384838 MeV
Massaoverschot −83,789636 MeV
Vervalgegevens
Type verval β-verval
Halveringstijd 6,583 uur
Vervalenergie 2,6274 MeV
Vervalproduct xenon-135
Isotopen van jodium
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Natuurkunde

Jodium-135 of 135I is een radioactieve isotoop van jodium. De isotoop komt van nature niet op Aarde voor.

Jodium-135 ontstaat onder meer door radioactief verval van telluur-136 en door kernsplijting van uranium-235.

Negentig op het kernwapentestgebied in Nevada uitgevoerde bovengrondse tests van kernwapens hebben een grote hoeveelheid jodium-135 verspreid in de atmosfeer boven de Verenigde Staten. Met name in 1952, 1953, 1955 en 1957 was de geschatte belasting met 5,5 × 1018 Bq voldoende om statistisch tussen de 10.000 en 75.000 gevallen van schildklierkanker te veroorzaken.[1]

Radioactief verval[bewerken | brontekst bewerken]

Jodium-135 vervalt door β-verval naar de radio-isotoop xenon-135:

De halveringstijd bedraagt ongeveer 6,6 uur.