Jodium-129

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Jodium-129
Algemeen
Element jodium (I)
Nuclide 129I
Aantal protonen 53
Aantal neutronen 76
Nuclidische gegevens
Nuclidenmassa 128,904987722 u
Spin 7/2+
Bindingsenergie 8,43596 MeV
Massaoverschot −88,503367 MeV
Vervalgegevens
Type verval β-verval
Halveringstijd 15,7 × 106 jaar
Vervalenergie 194,02 keV
Vervalproduct xenon-129
Isotopen van jodium
Portaal  Portaalicoon   Scheikunde
Natuurkunde

Jodium-129 of 129I is een radioactieve isotoop van jodium. De isotoop komt in zeer kleine hoeveelheden voor op Aarde. Het ontstaat door kernsplijting van natuurlijk voorkomend uranium en door interactie van kosmische straling met xenon in de aardatmosfeer.

Jodium-129 is een van de langlevende nucliden die aanwezig zijn in nucleair afval, naast onder andere seleen-79, technetium-99, tin-126 en cesium-135. Het wordt gevormd bij de kernsplijting van uranium-235, plutonium-239 en plutonium-241 in kernreactoren.

Jodium-129 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van telluur-129.

Radioactief verval[bewerken | brontekst bewerken]

Jodium-129 vervalt door β-verval naar de stabiele isotoop xenon-129:

De halveringstijd bedraagt 15,7 miljoen jaar. Daarmee is het de langstlevende radio-isotoop van het element.