Technetium-99
| Technetium-99 | ||||
|---|---|---|---|---|
| Algemeen | ||||
| Element | technetium (Tc) | |||
| Nuclide | 99Tc | |||
| Aantal protonen | 43 | |||
| Aantal neutronen | 56 | |||
| Nuclidische gegevens | ||||
| Nuclidenmassa | 98,906254747 u | |||
| Spin | 9/2+ | |||
| Bindingsenergie | 8,613562 MeV | |||
| Massaoverschot | −87,323141 MeV | |||
| Vervalgegevens | ||||
| Type verval | β−-verval | |||
| Halveringstijd | 2,111 × 105 jaar | |||
| Vervalenergie | 293,83 keV | |||
| Vervalproduct | ruthenium-99 | |||
| Isotopen van technetium | ||||
| ||||
Technetium-99 of 99Tc is een instabiel radioactief isotoop van technetium, een overgangsmetaal. De isotoop komt slechts sporadisch voor op Aarde. Technetium-99 is de meestvoorkomende en makkelijkst beschikbare isotoop van dit element, omdat het het voornaamste splijtingsproduct is van bepaalde actiniden, zoals uranium (met name uranium-233 en uranium-235) en plutonium (met name plutonium-239 en plutonium-241). Het is een van de langlevende nucliden die aanwezig zijn in nucleair afval, naast onder andere seleen-79, tin-126, jodium-129 en cesium-135. Lichtere isotopen van technetium worden bijna nooit gevormd door kernsplijting, omdat de ontstane nucliden een te hoge neutron-protonverhouding bezitten en spontaan via bètaverval vervallen tot stabielere nucliden.
Technetium-99 ontstaat onder meer bij het radioactief verval van molybdeen-99.
Radioactief verval[bewerken | brontekst bewerken]
Technetium-99 vervalt door β−-verval tot de stabiele isotoop ruthenium-99:
De halveringstijd bedraagt ongeveer 211.000 jaar. Bij dit verval wordt geen gammastraling uitgezonden.
Nucleair isomeer[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Technetium-99m voor het hoofdartikel over dit onderwerp.Van technetium-99 bestaat een metastabiel nucleair isomeer: technetium-99m of 99mTc, met een halveringstijd van ongeveer 6 uur. Het isomeer wordt gebruikt in de nucleaire geneeskunde als radioactieve tracer in het lichaam.
Bronnen, noten en/of referenties
|
· 
· 