Joep Brandes

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Wikiwernerbot (overleg | bijdragen) op 17 mrt 2020 om 20:55. (Minus lege parameter "Bijnaam": zie overleg in het Sportcafé (permalink) met AWB)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Joep Brandes
Nederlands elftal van 1949, met Brandes zittend, derde van links
Persoonlijke informatie
Volledige naam Petrus Leendert Brandes
Geboortedatum 26 juni 1920
Geboorteplaats Vlag van Nederland Den Haag, Nederland
Overlijdensdatum 6 mei 1988
Overlijdensplaats Vlag van Nederland Den Haag, Nederland
Positie Aanvaller
Senioren
Seizoen Club W (G)

1942–1944

1946–1950
1950–1951
1951–1953
1953–
Vlag van Nederland DUNO
Vlag van Nederland VUC
Vlag van Nederland SC 't Gooi
Vlag van Nederland Feyenoord
Vlag van Frankrijk Olympique Nîmes
Vlag van Frankrijk Montpellier HSC
Vlag van Nederland Be Quick 1887




13 (3)
69 (13)
Interlands
1949 Vlag van Nederland Nederland 3 (1)
Getrainde teams
1956–1957
1957–1961

1964–1967
1967–1968
1968–1969
1969–1970
1974
Vlag van Nederland Enschedese Boys
Vlag van Nederland VV Zwartemeer
Vlag van Nederland SC Drente
Vlag van Nederland SC Helmondia
Vlag van Nederland Zwolsche Boys
Vlag van Nederland PEC
Vlag van Nederland Eindhoven
Vlag van Nederland Zwolsche Boys
Vlag van Nederland VV Gemert
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Petrus Leendert Brandes (Den Haag, 26 juni 1920 - 6 mei 1988), roepnaam Joep en ook Joek genoemd, was een Nederlands voormalig voetballer en voetbaltrainer.

Brandes speelde vanaf zijn achttiende als aanvaller voor DUNO, VUC (1942-1944) en SC 't Gooi (hij was eerst onderduiker in die regio). In maart 1946 kwam hij bij Feyenoord. Daar debuteerde de aanvaller op 19 januari 1947 in de thuiswedstrijd tegen VSV. Brandes ging in 1950 professioneel spelen in Frankrijk bij achtereenvolgens Olympique Nîmes en Montpellier HSC. Vanaf 1953 speelde hij nog voor Be Quick 1887. Naast het voetbal was hij lang werkzaam bij het Ministerie van Marine.[1]

Hij speelde in 1949 drie wedstrijden voor het Nederlands voetbalelftal, waarbij hij één doelpunt maakte. Brandes werd trainer, hij haalde zijn licentie in Frankrijk, en werkte onder meer bij Enschedese Boys (1956-1957), VV Zwartemeer (1957-1961), SC Drenthe, SC Helmondia (1964-1967), Zwolsche Boys (1967-1968), PEC Zwolle (1968-1969) en Eindhoven (1969-1970), vanaf 1974 wederom bij Zwolsche Boys, dat inmiddels een amateurclub geworden was, en VV Gemert.

Zie ook

Voorganger:
Vlag van Nederland Jan van Asten
Trainer van PEC Zwolle
1968–1969
Opvolger:
Vlag van Nederland Pim van de Meent