Johan Heinrich Rennefeld

Johan Heinrich Rennefeld
	Portret van J.H. Rennefeld
Persoonsgegevens
Volledige naam	Johann Heinrich Maria Hubert Rennefeld
Geboren	Neuss, 18 juli 1832
Overleden	Amsterdam, 3 december 1877
Geboorteland	Duitsland
Beroep(en)	etser, graveur, schooldirecteur
	RKD-profiel
Portaal	Kunst & Cultuur

Johann Heinrich Maria Hubert Rennefeld (Neuss, 18 juli 1832 – Amsterdam, 3 december 1877) was een Nederlands etser, graveur en schooldirecteur.^[1] Hij wordt in de literatuur vermeld als J.H. Rennefeld en J.H. Renneveld.

Leven en werk[bewerken | brontekst bewerken]

Johan Heinrich Rennefeld was een zoon van Johann Caspar Rennefeld, goud- en zilversmid, en Margaretha Claren. In 1834 verhuisde het gezin naar de Bloemgracht in Amsterdam.^[2] Rennefeld studeerde aan de Koninklijke Akademie van Beeldende Kunsten (1845-1848), als leerling van Benoit Taurel. Rennefeld trouwde in 1865 met Henriette Löwenstamm (1838-1877).

Rennefeld maakte etsen en gravures. Hij ontving voor zijn werk onder andere de kleine zilveren medaille (1852) en een eervolle vermelding (1854) van de Amsterdamse academie en een medaille op de wereldtentoonstelling van 1873 in Wenen. Zijn prenten verschenen onder meer in een Nederlandse uitgave van Adam Bede van George Eliot (1860) en in een door Jacob van Lennep, Willem Moll en Jan ter Gouw samengestelde, tweedelige serie Nederlands geschiedenis en volksleven in schetsen (1868-1872).^[3] Hij was vanaf 1862 lid en later secretaris van Arti et Amicitiae^[4] en vanaf de oprichting in 1875 redactielid van het tijdschrift Eigen Haard.^[5]

In 1874 werd Renneveld directeur van de nieuw opgerichte Toneelschool in Amsterdam.^[6] Hij overleed een aantal jaren later, op 45-jarige leeftijd, en werd begraven in Diemen.^[7]

Enkele werken[bewerken | brontekst bewerken]

Willem II sticht het Binnenhof te 's-Gravenhage, naar Reinier Craeyvanger
Langs moeders graf, naar Jozef Israëls
Portret van A.C.W. Staring, naar Louis Moritz
Joost van den Vondel en zijn dochter, naar Hendrik Albert van Trigt

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis
↑ "Kerksieraden verjongd door meesterhand", De Volkskrant, 8 mei 1959.
↑ J. van Lennep, W. Moll en J. ter Gouw, Nederlands geschiedenis en volksleven in schetsen.[100] Staalgravuren naar de schilderijen van de Historische galerij der maatschappij Arti et Amicitiae door W. Steelink, J. Rennefeld e.a., 4 delen, Leiden [1868-1872]
↑ Scheen, P.A. (1969) Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750-1950. 's-Gravenhage: Kunsthandel Pieter A. Scheen N.V. Volume 2, p. 224.
↑ "Johan Heinrich Rennefeld", in Eigen Haard 1878, no 1. Gearchiveerd op 18 augustus 2023.
↑ H. de Veer, "Johan Heinrich Rennefeld, de eerste directeur der Ned. Toneelschool", in Noord- en Zuid-Nederlandsche tooneel-almanak (1879), p. 288-298.
↑ "Ter laatste rustplaats", Algemeen Handelsblad, 7 december 1877.

Zie de categorie Johan Heinrich Rennefeld van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[RKD-1] Biografische gegevens bij het RKD-Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis

[2] "Kerksieraden verjongd door meesterhand", De Volkskrant, 8 mei 1959.

[3] J. van Lennep, W. Moll en J. ter Gouw, Nederlands geschiedenis en volksleven in schetsen.[100] Staalgravuren naar de schilderijen van de Historische galerij der maatschappij Arti et Amicitiae door W. Steelink, J. Rennefeld e.a., 4 delen, Leiden [1868-1872]

[4] Scheen, P.A. (1969) Lexicon Nederlandse Beeldende Kunstenaars 1750-1950. 's-Gravenhage: Kunsthandel Pieter A. Scheen N.V. Volume 2, p. 224.

[5] "Johan Heinrich Rennefeld", in Eigen Haard 1878, no 1. Gearchiveerd op 18 augustus 2023.

[6] H. de Veer, "Johan Heinrich Rennefeld, de eerste directeur der Ned. Toneelschool", in Noord- en Zuid-Nederlandsche tooneel-almanak (1879), p. 288-298.

[7] "Ter laatste rustplaats", Algemeen Handelsblad, 7 december 1877.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]