Justin Rose
| Justin Rose | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
in 2013
| ||||
| Persoonlijke informatie | ||||
| Nationaliteit |  Engeland
| |||
| Geboorteplaats |  Johannesburg
| |||
| Geboortedatum | 30 juli 1980 | |||
| Woonplaats | Londen en Orlando | |||
| Lengte | 188cm | |||
| Carrière | ||||
| Sport |  Golf
| |||
| Profdebuut | 1993 | |||
| Overwinningen | ||||
| PGA Tour | 10 | |||
| Europese PGA Tour | 12 | |||
 Olympische Spelen
| ||||
| Laatst bijgewerkt op: 28 september 2019 | ||||
| ||||
Justin Rose (Johannesburg, 30 juli 1980) is een Engelse golfprofessional.
Amateur[bewerken | brontekst bewerken]
In 1998 speelde de zeventienjarige Rose als amateur het Britse Open, waar hij op de 18de green een chip-in maakte om op de vierde plaats te eindigen.
Gewonnen[bewerken | brontekst bewerken]
onder meer:
- 1995: English Boys Stroke Play Championship U16 & U18 en de in Engeland gespeelde Open Amateurkampioenschappen (strokeplay): McGregor Trophy (U16) en Carris Trophy (U18)
- 1997: St Andrews Links Trophy
- 1998: Peter McEvoy Trophy
Teams[bewerken | brontekst bewerken]
- Walker Cup (namens Groot-Brittannië & Ierland): 1997
- Jacques Leglise Trophy (namens Groot-Brittannië & Ierland): 1998
Professional[bewerken | brontekst bewerken]
Justin Rose werd in 1998 professional. Enkele weken na het Britse Open speelde hij op de Hilversumsche Golf Club zijn eerste toernooi als professional: het TNT Dutch Open, maar miste de eerste 21 cuts op de Europese Tour.
In 2001 miste hij slechts vier cuts van de gespeelde 25 toernooien. Hij werd bovendien in januari tweede bij het Alfred Dunhill Championship en het Mercedes-Benz South African Open. De rest van het seizoen was zijn resultaat goed genoeg om aan het einde van het jaar naar de Volvo Masters te kunnen.
In 2002 kwamen zijn eerste vier overwinningen, daarnaast haalde hij nog acht top-10 plaatsen.
In 2003 had hij 8 top-10 plaatsen, waarbij een 5de plaats bij het US Open. Verder maakte hij deel uit van het team van Groot-Brittannië & Ierland, dat het Continentale team versloeg bij de Seve Trophy. Dat jaar eindigde hij op de 33ste plaats op de wereldranglijst.
In 2004 speelde hij vooral op de PGA Tour en bereikte weer enkele top-10 plaatsen. In 2005 kwam hij alleen voor het Schotse Open naar Europa, in een poging bij de top-10 te komen en zich zo te kwalificeren voor het Britse Open. Pas in 2007 kwam Justin Rose, na 7 top-10 plaatsen in de Verenigde Staten, weer voor enkele toernooien naar Europa. Het begon met de Seve Trophy, die zijn team weer won. Hij verloor de play-off van de BMW PGA Championship maar kwam voor het eerst in de top-20 van de wereld. Drie weken later won hij de Volvo Masters op Valderrama.
Aan het begin van 2008 stond hij 6e op de wereldranglijst. Hij speelde voor de tweede keer het KLM Open, hij speelde weer de Seve Trophy en nu ook de Ryder Cup. In 2010 won hij ook zijn eerste toernooi op de PGA tour: het Memorial Tournament. Later in het jaar won hij ook het HP Byron Nelson Championship.
Begin 2012 won hij het WGC - CA Kampioenschap waarna hij terug was in de top-10 van de Official World Golf Ranking[1]. In 2015 beleefde hij een topseizoen, hij werd 2de bij de Masters, 9de bij het Brits Open, 4de bij de Amerikaanse PGA en in oktober speelde hij in Hong Kong zijn 260ste toernooi op de Europese Tour en behaalde hij zijn 8ste overwinning[2]. Hij steeg naar de 6de plaats op de wereldranglijst.
Op de Olympische Spelen van 2016 in Rio de Janeiro won hij de gouden medaille in het golf. Tevens was hij de eerste golfer die een hole-in-one sloeg op de Olympische Spelen.
Gewonnen[bewerken | brontekst bewerken]
Olympische Spelen[bewerken | brontekst bewerken]
- 2016:
OS in Rio de Janeiro
Sunshine Tour[bewerken | brontekst bewerken]
- 2002: Nashua Masters
Europese PGA Tour[bewerken | brontekst bewerken]
- 2002: Alfred Dunhill Championship, Victor Chandler British Masters
- 2007: Australian Masters, Volvo Masters
- 2012: WGC - CA Kampioenschap
- 2013: US Open
- 2015: USB Hong Kong Open
Australaziatische Tour[bewerken | brontekst bewerken]
- 2007: Australian Masters
- 2015: USB Hong Kong Open
Japan Golf Tour[bewerken | brontekst bewerken]
- 2002: Chunichi Crowns
- 2013: US Open
Amerikaanse PGA Tour[bewerken | brontekst bewerken]
- 2010: Memorial Tournament, AT&T National
- 2011: BMW Championship
- 2013: US Open
- 2014: Quicken Loans National
WGC[bewerken | brontekst bewerken]
- 2012: WGC - CA Kampioenschap
Majors[bewerken | brontekst bewerken]
| Major | 1998 | 1999 | 2000 | 2001 | 2002 | 2003 | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masters | |||||||||||||||||||||
| US Open | |||||||||||||||||||||
| Brits Open | |||||||||||||||||||||
| USPGA |
| Legenda |
| = : niet gespeeld |
| MC: cut gemist |
| T: tied (gedeelde klassering) |
| (A): als amateur |
| geel = top-10 |
| Major | 2019 |
|---|---|
| Masters | |
| USPGA | |
| US Open | |
| Brits Open |
Teams[bewerken | brontekst bewerken]
- World Cup (namens Engeland): 2002, 2003, 2007, 2011
- Seve Trophy (namens Groot-Brittannië & Ierland): 2003 (winnaars), 2007 (winnaars)
- Ryder Cup (namens Europa): 2008, 2012, 2014, 2016, 2018
| Bronnen, noten en/of referenties |
