Karl Wolff
| Karl Wolff | ||
|---|---|---|
| ||
Karl Wolff als SS-Gruppenführer
| ||
| Geboren | 13 mei 1900 Darmstadt, Hessen, Duitse Keizerrijk | |
| Overleden | 17 juli 1984 Rosenheim, Beieren, Bondsrepubliek Duitsland | |
| Rustplaats | Begraafplaats Prien am Chiemsee, Beieren, Duitsland[1][2][3] | |
| Land/zijde | .svg){kind=small} Duitse Keizerrijk.svg){kind=small} Weimarrepubliek.svg){kind=small} Nazi-DuitslandFlensburgregering .svg){kind=small} Duitsland West-Duitsland
| |
| Onderdeel | .svg){kind=small} Reichswehr Heer
| |
| Dienstjaren | 1917 - 1945 | |
| Rang |   SS-Obergruppenführer Generalleutnant in de Waffen-SS | |
| Eenheid | Leibgarde-Infanterie-Regiment (1. Großherzoglich Hessisches) Nr. 115 | |
| Bevel | Höchster SS- und Polizeiführer in Italien 23 september 1943 - 8 mei 1945[4] Persönlicher Stab Reichsführer-SS 8 juni 1939 - 8 mei 1945[5] | |
| Slagen/oorlogen | Eerste Wereldoorlog
| |
| Onderscheidingen | Zie decoraties | |
Karl Friedrich Otto Wolff (Darmstadt, 13 mei 1900 - Rosenheim, 17 juli 1984) was een Duitse SS-Obergruppenführer, generaal bij de Waffen-SS, chef van de persoonlijke staf van Heinrich Himmler, en vriend van Reinhard Heydrich.
Karl Wolff werd geboren in een grootburgerlijk milieu in Darmstadt als zoon van een rechter. Hij volgde een militaire loopbaan maar belandde na de Eerste Wereldoorlog in het bankwezen. Op 7 oktober 1931 werd hij zowel lid van de NSDAP als van de SS. Van 1936 tot 1945 zat hij namens de NSDAP in de Rijksdag. Vanaf 1933 behoorde hij tot de staf van Himmler, vanaf 1935 als chef-staf. In juli 1943 werd hij door Heinrich Himmler tot de Höchster SS- und Polizeiführer van Italië benoemd.
Na de Tweede Wereldoorlog werd Wolff samen met zijn gezin op 13 mei 1945 door Amerikaanse troepen gearresteerd en op 21 augustus 1945 werd hij overgebracht naar de gevangenis voor oorlogsmisdadigers in Neurenberg. Daar werd hij nog niet voor de rechter gedaagd, maar werd hij in januari 1948 overgedragen aan de Britten. Eind 1948 werd hij door een rechtbank in Hamburg veroordeeld tot vijf jaren gevangenisstraf. Deze straf werd midden 1949 verkort tot vier jaren. In 1953 kwam hij vrij.
In de naweeën van het Eichmann-proces werd op 18 januari 1962 een arrestatiebevel tegen Wolff uitgevaardigd en op 30 september 1964 werd hij veroordeeld tot vijftien jaren gevangenisstraf door de rechtbank van München, wegens medeplichtigheid aan de moord op 300.000 Joden. In een brief van 13 augustus 1942 had Wolff als volgt bedankt voor hulp bij het afvoeren van de Joden uit het getto van Warschau:[6] "Met bijzondere vreugde heb ik van uw mededeling kennis genomen dat nu al sedert 14 dagen dagelijks een trein met leden van het uitverkoren volk richting Treblinka rijdt".
Eind augustus 1969 werd Wolff wegens ziekte vervroegd vrijgelaten. In de zomer van 1984 overleed hij op 84-jarige leeftijd in het ziekenhuis van Rosenheim.
Militaire loopbaan
- Fahnenjunker: 1917[7]
- Leutnant: 14 september 1918[7]
- SS-Anwärter: 10 oktober 1931[7]
- SS-Mann: 19 oktober 1931[7]
- SS-Scharführer: 11 december 1931[7]
- SS-Truppführer: 19 januari 1932[7]
- SS-Sturmführer: 18 februari 1932[8][7]
- SS-Sturmhauptführer: 30 januari 1933[7]
- SS-Sturmbannführer: 9 november 1933[8][7]
- SS-Obersturmbannführer: 30 januari 1934[8][7]
- SS-Standartenführer: 20 april 1934[8][7]
- SS-Oberführer: 4 juli 1934[8][7]
- SS-Brigadeführer en Generalmajor in de Waffen-SS: 9 november 1935[9][7]
- SS-Gruppenführer en Generalleutnant in de Waffen-SS: 30 januari 1937[9][7]
- SS-Obergruppenführer en General in de Waffen-SS: 30 januari 1942[7]
- SS-Oberst-Gruppenführer en Generaloberst in de Waffen-SS: 20 april 1945 (onbevestigde bevordering)
- Tijdens verschillende interviews in de jaren 70, beweerde Wolff dat hij in april van 1945 een persoonlijke bevordering door Adolf Hitler had gekregen tot de rang van SS-Oberst-Gruppenführer. Tijdens het filmen van The World at War serie, toonde Wolff verder aan de producenten een vitrine met de tri-pip kraagspiegels en schouder epauletten van een SS-kolonel-generaal. Deze late oorlog bevordering, is echter niet genoteerd in Wolff's zijn SS-personeelsdossier, noch had hij bewijsstukken die de claim bevestigden. Verder foto's uit de tijd van zijn krijgsgevangenneming in Italië door de geallieerden is duidelijk een mindere rangonderscheidingstekens te zien op zijn SS-uniform. Om deze reden, worden de meeste historische teksten gegeven met hoogste rang Wolff ooit gehouden was die van Obergruppenführer.
Registratienummers
- NSDAP-nr.: 695 131[9] (lid geworden 7 oktober 1931)[10]
- SS-nr.: 14 235[9] (lid geworden 7 oktober 1931)[10]
Decoraties
- Duitse Kruis in goud op 9 december 1944 als SS-Obergruppenführer en General in de Waffen-SS en Höchster SS- und Polizeiführer Italien[7][10]
- IJzeren Kruis 1914, 1e Klasse[10][7] en 2e Klasse[10][7][9]
- Herhalingsgesp bij IJzeren Kruis 1939, 1e Klasse[10][7] en 2e Klasse[10][7]
- Erekruis voor Frontstrijders in de Wereldoorlog[7][10][9] op 29 oktober 1936
- Gouden Ereteken van de NSDAP op 30 januari 1939[10]
- Sportinsigne van de SA in brons[9][10]
- Rijksinsigne voor Sport in zilver[9][10]
- Duits Olympisch Ereteken, 1e Klasse op 29 oktober 1936 Voor zeer bijzondere verdienste bij het organiseren van de spelen[7]
- Dienstonderscheiding van de NSDAP in brons[7] op 30 januari 1941[10]
- Anschlussmedaille[10] op 4 mei 1939[7]
- gesp „Prager Burg“[10] op 19 september 1939[7]
- Medaille ter herinnering aan de Thuiskomst van het Memelland[7][10]
- Dienstonderscheiding van de SS, 2e Graad (12 dienstjaren_[7]
- Ereteken voor Duitse Volkshulp, 1e Klasse op 28 mei 1940[7][10]
- Ehrendegen des Reichsführers-SS[9]
- SS-Ehrenring[9]
- Julleuchter der SS
- Grootkruis in de Orde van de Italiaanse Kroon op 21 december 1938[7][10]
- Grootkruis in de Orde van de Romeinse Adelaar
- Ehrenwinkel der Alten Kämpfer[10]
- Kruis voor Oorlogsverdienste, 1e Klasse[10][7] en 2e Klasse[10][7] met Zwaarden
Externe link
-
Himmler en zijn adjudant Wolff (rechts), 12 december 1933. -
Reichsführer Heinrich Himmler met Karl Wolff op een bijeenkomst met Francisco Franco en Ramón Serrano Suñer (uiterst rechts) in Spanje, oktober 1940. -
Heinrich Himmler met Franz Ziereis en Karl Wolff de steengroeve van Gusen (concentratiekamp Mauthausen), april 1941. -
Bezoek Heinrich Himmler aan concentratiekamp Mauthausen met officieren van de SS, van links naar rechts: August Eigruber, Franz Ziereis, Heinrich Himmlers adjudant Karl Wolff -
.jpg)
- (en) Yerger, Mark C. (1997). Allgemeine-SS; The Commands, Unites and Leaders of the General SS. Schiffer Military History. ISBN 0-7643-0145-4. Geraadpleegd op 20 januari 2020.
- ↑ (en) Find A Grave: Karl Wolff. Geraadpleegd op 2 januari 2020.
- ↑ (en) World War II Graves: Wolff, Karl Friedrich Otto “Karele” “Wolffie”. Geraadpleegd op 20 januari 2020.
- ↑ (en) Graves of World War II personalities. Geraadpleegd op 20 januari 2020.
- ↑ Yerger 1997, p.23.
- ↑ Yerger 1997, p.16.
- ↑ Gerald Riedlinger: Die Endlösung, Berlin 1956, S. 288 (Korrespondenz zwischen dem Staatssekretär im Verkehrsministerium Ganzenmüller und Himmlers Feldadjutant, SS-Obergruppenführer Karl Wolff; Prozess IV, S. 2184f); aangehaald uit: Der gelbe Stern. Die Judenverfolgung in Europa 1933 bis 1945 (Gerhard Schoenberner), Hamburg 1960, S. 78
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae TRACESOFWAR: Wolff, Karl Friedrich Otto. Geraadpleegd op 20 januari 2020.
- ↑ a b c d e (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.07.1935. p.6-7. Gezien op 4 jan. 2016.
- ↑ a b c d e f g h i j (de) Dienstaltersliste der Schutzstaffel der NSDAP van 01.12.1937. p.10-11. Gezien op 4 jan. 2016.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t (en) Special Camp 11: SS-Obergruppenführer und General der Waffen-SS Karl Friedrich Otto Wolff. Geraadpleegd op 20 januari 2020.
