Karla Wenckebach

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Ronn (overleg | bijdragen) op 30 okt 2019 om 01:11. (wl)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Karla Wenckebach
Roosvenster Wonderbare spijziging (1970), Oude Kerk Amsterdam
Persoonsgegevens
Volledige naam Carolina Frederika Wenckebach
Geboren Schoorl, 21 juni 1923
Geboorteland Nederland
Beroep(en) glazenierster en schilderes
RKD-profiel
Portaal  Portaalicoon   Kunst & Cultuur

Carolina Frederika (Karla) Wenckebach (Schoorl, 21 juni 1923) is een Nederlands glazenierster en schilderes.[1]

Leven en werk

Wenckebach groeide op in een kunstzinnige familie als dochter van beeldhouwer Ludwig Oswald Wenckebach (1895-1962) en textielkunstenares Louise Petronella Lau (1893-1967). Ze is een jongere zus van de kunstenares Loes van der Horst.

Wenckebach werd opgeleid aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam, waar ze les kreeg van Heinrich Campendonk en Kees Verwey. Ze schilderde tuinen en portretten en hield zich bezig met monumentale kunst als glas-in-loodramen en wandschilderingen. Ze sloot zich aan bij de Vereniging van Beoefenaars der Monumentale Kunsten. In 1953 won Wenckebach de Thérèse van Duyl-Schwartzeprijs voor een geschilderd levensgroot naakt. In hetzelfde jaar ontving ze de Vrouwe Vigeliusprijs.

In 1959 kreeg de kantine van het belastingkantoor in Amsterdam 24 rechthoekige ramen, Frans Nols, Riet Telkamp en Wenckebach maakten er elk acht. Later kreeg ze onder meer opdrachten van ministeries in Den Haag, waarin de invloed van Campendonk zichtbaar is, en voor de Oude Kerk in Amsterdam. Haar werk werd uitgevoerd bij de ateliers van Willem Bogtman in Haarlem en Van Geldermalsen in Rotterdam.[2]

Werken (selectie)

Afbeeldingen

Zie ook

Zie de categorie Karla Wenckebach van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.