Kazakhstan Open 2012

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Werk aan de winkel Dit artikel staat op een nalooplijst. Als de inhoud op verifieerbaarheid gecontroleerd is, kan dit sjabloon verwijderd worden. Geef dat ook aan op de betreffende nalooplijst. Bekijk ook de bewerkingsgeschiedenis om te zien of anderen hier al aan gewerkt hebben.

Het golftoernooi Kazakhstan Open van 2012 werd van 13 tot en met 16 september gespeeld op de Zhailjau Golf Resort in Almaty. Het prijzengeld bedroeg € 400.000, waarvan de winnaar € 64.000 krijgt. Dit maakt het toernooi tot een van de grootste van de Europese Challenge Tour, na het Madeira Island Open en het Saint-Omer Open, die beide ook voor de Europese Tour meetellen. Voor veel spelers is dit de kans om hun tourkaart voor het komende jaar veilig te stellen.

Hierna zijn er nog vijf toernooien, allemaal met minder dan € 200.000 prijzengeld. Daarna wordt het seizoen afgesloten met de Apulia San Domenico Grand Final in Italië, waar slechts de top-45 spelers meedoen om te beslissen wie er naar de Europese Tour promoveert, hetgeen alleen voor de top-20 is weggelegd.

Verslag[bewerken | brontekst bewerken]

Ronde 1[bewerken | brontekst bewerken]

Besseling scoorde 63

Wil Besseling heeft als beste Nederlander een score van 67 gemaakt, 5 onder par, en staat daarmee op de gedeeld zevende plaats. Rookie Peter Uihlein uit Massachusetts, die in 2011 nog de beste amateur van de wereld was, maakte acht birdies en een eagle en ging aan de leiding. De enige amateur maakte 77 en is daarmee de beste speler uit Kazakhstan.

Ronde 2[bewerken | brontekst bewerken]

Aan het einde van ronde 2 stond Peter Uihlein met twee andere spelers aan de leiding, Scott Henry en Alexander Levy, die negen birdies maakte. Benson had een slag meer en deelde met -10 de vierde plaats met HP Bacher. De cut werd -3, Taco Remkes haalde hem niet, de andere vier Nederlanders en Pierre Relecom kunnen het weekend meedoen. Floris de Vries is naar de 28ste plaats gestegen.

Ronde 3[bewerken | brontekst bewerken]

Wil Besseling heeft een ronde van 63 gemaakt (de beste ronde van zijn carrière) en ging daarmee voorlopig aan de leiding. Scott Henry haalde hem na zes holes in, en op zijn beurt werd hij ingehaald door Alexander Levy, die daarna aan de leiding bleef. Andreas Hartø maakte drie eagles en een bogey in de eerste negen holes voor een score van 31, daarna speelde hij de laatste vijf holes nog -3, zodat hij op de derde plaats eindigde met Peter Uihlein.

Reinier Saxton speelde ruim onder par en steeg 15 plaatsen.

Ronde 4[bewerken | brontekst bewerken]

Wil Besseling maakte in ronde 4 een score van 73, tien slagen meer dan in ronde 3, maar eindigde nog op de 28ste plaats. Floris de Vries maakte een mooie score van -4 en steeg naar de 33ste plaats. Reinier Saxton had een slechte ronde met vijf bogeys en een dubbelbogey. Daardoor werd zijn totale score -4, net als die van Jurrian van der Vaart.

Het toernooi eindigde met twee leiders, want Scott Henry maakte op de laatste green een putt van acht meter om in de play-off te komen tegen HP Bacher. De play-off was op hole 18. De eerste keer kwam Bachers afslag in de rough en zijn tweede slag op de green maar hij miste de birdie. Henry's tweede slag was over de green en ook hij maakte een par. De tweede keer dat de hole gespeeld werd liep voor Scott Henry goed af. Bacher lag voor 2 in de bunker bij de green en miste de putt voor par. Henry maakte zijn par.

Speler CTR Ronde 1 Nr Ronde 2 Totaal Nr Ronde 3 Totaal Nr Ronde 4 Totaal Nr
Vlag van Schotland Scott Henry 40 66 -6 T4 67 -5 -11 T1 67 -5 -16 2 69 -3 -19 1
Vlag van Oostenrijk HP Bacher 80 67 -5 T7 67 -5 -10 T4 71 -1 -11 T14 64 -8 -19 2
Vlag van Frankrijk Alexander Levy 60 66 -6 T4 67 -5 -11 T1 65 -7 -18 1 72 par -18 3
Vlag van Denemarken Lasse Jensen 36 65 -7 T2 72 par -7 T15 67 -5 -12 T8 67 -5 -17 T4
Vlag van Engeland Andreas Hartø 6 68 -4 T11 70 -2 -6 T28 64 -8 -14 T3 71 -1 -15 T10
Vlag van Nederland Wil Besseling 25 67 -5 T7 74 +2 -3 T57 63 -9 -12 T8 73 +1 -11 T28
Vlag van Verenigde Staten Peter Uihlein 30 63 -9 1 70 -2 -11 T1 69 -3 -14 T3 73 +1 -13 T28
Vlag van Nederland Floris de Vries 75 70 -2 T49 68 -4 -6 T28 72 par -6 T47 68 -4 -10 T33
Vlag van Engeland Seve Benson 22 65 -7 T2 69 -3 -10 T4 70 -2 -12 T8 75 +3 -9 T42
Vlag van Nederland Reinier Saxton 120 72 par T86 69 -3 -3 T57 68 -4 -7 T42 75 +3 -4 T61
Vlag van België Pierre Relecom 163 72 par T86 69 -3 -3 T57 72 par -3 T62 71 -1 -4 T61
Vlag van Nederland Jurrian van der Vaart 134 71 -1 T70 70 -2 -3 T57 72 par -3 T62 71 -1 -4 T61
Vlag van Nederland Taco Remkes 146 73 +1 T101 70 -2 -1 MC
Leider Toernooirecord MC = missed cut = cut gemist

CTR geeft aan hoe hoog de speler in de Challenge Tour Ranking staat voor de aanvang ven het toernooi.

Spelers[bewerken | brontekst bewerken]

Nationale rangorde
  1. Vlag van Engeland Steven Brown
  2. Vlag van Engeland Jack Senior
  3. Vlag van Zweden Robin Wingardh
  4. Vlag van Engeland Laurie Canter
  5. Vlag van Schotland David Law
  6. Vlag van Engeland Stuart Davis
  7. Vlag van Engeland Tom Whitehouse
  8. Vlag van Verenigde Staten Kurtis Clement
  9. Vlag van Kazachstan Byung Ku Kang (club pro)
  10. Vlag van Kazachstan Denis Chirkov
  11. Vlag van Rusland Jevgeni Kafelnikov
  12. Vlag van Engeland Mark Nichols
  13. Vlag van Kazachstan Ybyrai Zhanabaeyv
  14. Vlag van Rusland Alexander Mayorov
  15. Vlag van Rusland Konstantin Lifanov
  16. Vlag van Rusland Andrey Pavlov
  17. Vlag van Kazachstan Alexander Vongay
  18. Vlag van Kazachstan Nurlan Makulbekov
  19. Vlag van Zuid-Korea Shim-jay Dong
  20. Vlag van Kazachstan Daulet Tuleubayev (Am)
  • De 13-jarige Daulet Tuleubayev is de enige amateur in het spelersveld. In 2009 deed hij ook al mee[1], hij was toen nog maar 10 jaar.