Kellie-Jay Keen-Minshull
| Kellie-Jay Keen-Minshull | ||
|---|---|---|
| Posie Parker | ||
| ||
| Land | .svg){kind=small} Verenigd Koninkrijk
| |
Kellie-Jay Keen-Minshull, ook bekend onder de naam Posie Parker, is een Brits genderkritisch activiste. Ze richtte de actiegroep Standing for Women op.[1] Haar standpunt is dat transrechten in conflict zijn met vrouwenrechten. Ze populariseerde de term adult human female om een vrouw te definiëren. Deze term werd later vereenzelvigd met genderkritisch feminisme.
Ideeën[bewerken | brontekst bewerken]
Kellie-Jay Keen-Minshull was een van de vroege critici die bezwaar maakten tegen de stelling dat transvrouwen vrouwen zijn. Ze bedacht een serie acties om aandacht te vestigen op haar bezwaren. Dit begon met een advertentie in een krant waarin ze de definitie van vrouw uit het woordenboek had overgenomen als tekst voor de krantenruimte. Transrechtenactivisten reageerden hierop en hierdoor kreeg ze meer aandacht en donaties voor grotere acties als posters en stickers drukken en billboards afhuren met dezelfde tekst.
Keen-Minshull is een fel tegenstander van het toedienen van puberteitsremmers en geslachtsaanpassende operaties en borstamputaties bij minderjarigen die claimen transgender te zijn. Het gebruik van 'pronouns' op basisscholen ziet zij als een vorm van gaslighting.
Controverses[bewerken | brontekst bewerken]
In 2018 werd ze door de politie ondervraagd na een aangifte door Susie Green, de ceo van Mermaids. Keen-Minshull werd door Green beschuldigd van transfobie, nadat zij een serie tweets had geplaatst over Green. Green had haar transgender dochter voor haar zestiende verjaardag een geslachtsaanpassende operatie in Thailand gegeven. Er volgde verder geen vervolging op deze aangifte.[2] Datzelfde jaar kwam ze in opspraak nadat ze een serie tweets had geschreven waarin ze kritiek uitte op de islam. Women's Place UK, een genderkritische organisatie, distantieerde zich daarop van Keen-Minshull.[3]
Keen-Minshull is ook verweten dat ze zou flirten met ideeën van blanke suprematie. Zo maakte ze een selfie met een bekende Noorse neonazi die de Holocaust ontkende. Daarnaast werd ze geïnterviewd door het extreemrechtse netwerk "Soldiers of Christ Online" en was ze te zien in een YouTube-video van de Franse YouTuber Jean-François Gariépy, die zich sterk maakt voor een "witte etnostaat".[4] Naar eigen zeggen wist ze echter niet wie deze mensen waren toen ze met hen sprak. Over Gariépy verklaarde ze: "Voor blanke suprematie en het racisme dat daaraan ten grondslag ligt, is geen plaats in een beschaafde samenleving. Als voorvechter van de vrijheid van meningsuiting denk ik dat een dialoog, zelfs met mensen met de meest weerzinwekkende vooroordelen, essentieel is."[5]
Keen-Minshull organiseert over de hele wereld "Let Women Speak"-bijeenkomsten, waarmee ze een platform geeft aan vrouwen die zich uitspreken tegen de "genderideologie".[6] De bijeenkomsten die Keen-Minshull organiseert zijn niet zonder incidenten. In 2019 werd de perssecretaris van de Amerikaanse LHBT-organisatie Human Rights Campaign aangevallen en misgenderd bij een bijeenkomst van Keen-Minshull in Washington D.C. Bij een andere bijeenkomst van Let Women Speak citeerde een deelnemer uit Hitler's Mein Kampf en zei dat het een "grote leugen" is dat trans vrouwen vrouwen zijn.[3]
Daarnaast waren er ook extreemrechtse groeperingen en neonazi's aanwezig bij haar rally's in Melbourne en Auckland, waarbij zelfs de Hitlergroet werd gebracht.[7] Keen-Minshull zei tegen de Herald dat ze niet wist waarom de neonazi's bij haar rally's opdoken en veroordeelde ook hun wereldbeeld en activisme.[8] Na de demonstratie in Auckland brak ze haar tournee af, omdat ze bij deze demonstratie sap over zich heen gegooid kreeg door een tegendemonstrant en haar door transactivisten het spreken onmogelijk was gemaakt.[9] In reactie op het voorval nam J. K. Rowling het voor haar op.[10]
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|