LISA
Voor de gelijknamige studievereniging, zie LISA (studievereniging).
LISA (Laser Interferometer Space Antenna) is een zwaartekrachtgolvendetector die zich in de ruimte moet gaan bevinden. Het systeem wordt gebouwd door de ESA met een bijdrage van NASA en staat gepland om gelanceerd te worden rond 2036.
Het beoogde systeem bestaat uit drie satellieten op onderlinge afstanden van 2,5 miljoen kilometer. Door nauwkeurig de afstand te meten tussen de satellieten is het mogelijk zwaartekrachtgolven te detecteren in de frequentieband tussen de 0,1 mHz (milliHertz) en 1 Hz.[1] Het voordeel van het plaatsen van dit instrument in de ruimte ten opzichte van plaatsing op de aarde, is dat er in de ruimte minder storende invloeden zijn, zoals voorbijrijdend verkeer of de invloed van de maan. Daarnaast is het praktisch onmogelijk om een dergelijk groot instrument - een driehoek met zijden van 2,5 miljoen kilometer lang - onder te brengen op Aarde, omdat de planeet hier met een diameter van ca. 13.000 km veel te klein voor is.
De kosten van het project bedragen ongeveer 1,5 miljard euro.
Nederland draagt bij aan de LISA missie via hardware ontwikkeld door SRON, Nikhef en TNO en wetenschappelijke expertise. De bijdragen worden gecoördineerd door het LISA-NL consortium[2].
Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]
- MiniGrail, Onderzoek naar de zwaartekrachtgolven aan de Universiteit van Leiden;
- LIGO, twee Amerikaanse zwaartekrachtgolvendetectoren;
- GEO 600, Duitse zwaartekrachtgolvendetector;
- VIRGO, Italiaanse zwaartekrachtgolvendetector;
- TAMA 300, Japanse zwaartekrachtgolvendetector;
- Einstein@home, programma dat je kan downloaden om LIGO/GEO te helpen hun data te analyseren.
- Einstein Telescope, een toekomsteige zwaartekrachtgolvendetector in Europa
Externe links[bewerken | brontekst bewerken]
Bronnen, noten en/of referenties
|
