Leendert Huibert van der Meiden

Koppelingen toevoegen
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Leendert Huibert van der Meiden
Plaats uw zelfgemaakte foto hier
Persoonlijke gegevens
Geboren Hazerswoude, 20 april 1882
Overleden 's Gravenhage, 24 november 1962
Nationaliteit Vlag van Nederland Nederlandse
Religie Protestants (christelijk gereformeerd)
Werkzaamheden
Vakgebied Oude Testament, Nieuwe Testament en Ambtelijke vakken
Universiteit Theologische Universiteit Apeldoorn
Portaal  Portaalicoon   Onderwijs

Leendert Huibert van der Meiden (Hazerswoude, 20 april 1882 - 's-Gravenhage, 24 november 1962) was een Nederlandse theoloog en hoogleraar Oude Testament, Nieuwe Testament en ambtelijke vakken aan de Theologische Hogeschool van de Christelijke Gereformeerde Kerken.

Biografie[bewerken | brontekst bewerken]

Van der Meiden werd geboren in een gezin dat behoorde tot de Nederlandse Hervormde Kerk. De lezing van een bundel preken van de oudvader Jodocus van Lodenstein bracht een geestelijke ommekeer in zijn leven teweeg. Omdat de prediking in de hervormde gemeente geen antwoord gaf op zijn diepste zielenvragen, ging hij op zoek naar een plaats waar dat wel gebeurde. Zo kwam hij terecht onder de prediking van de christelijke gereformeerde ds. Jacobus Wisse (1843-1921) in Den Haag.

In 1905 werd Van der Meiden als student ingeschreven aan de Theologische School, toen nog in Rijswijk, en later in Den Haag. Op 17 november 1912 werd hij predikant in Enschede, hierna in Dordrecht en van 1927 tot 1938 was hij werkzaam in Den Haag.

Hoogleraar[bewerken | brontekst bewerken]

In 1938 werd Van der Meiden hoogleraar Oude Testament, Nieuwe Testament en de ambtelijke vakken. Op 16 september 1938 hield hij zijn inaugurele rede over ‘De betekenis der exegese voor den Dienst des Woords'. Kenmerkend voor Van der Meiden was de uiterste zorgvuldigheid waarmee hij te werk ging in de omgang met de Schrift. In zijn wetenschappelijke arbeid was hij gericht op de toerusting voor de prediking. Van der Meiden wees allegoriseren af, maar wilde op een geestelijke wijze de Schriften verstaan. Een goed predikant is voor Van der Meiden in de eerste plaats een secure exegeet. Uit de exegese komt de bevindelijke toepassing op, nooit omgekeerd. Van der Meiden was er diep van overtuigd dat de ware omgang met de Schrift bevindelijk van aard is. Over dit onderwerp verscheen een boekje van zijn hand: ‘Wat is bevinding?’. Van der Meiden wees de allegorische methode af [waarover een tweetal studenten moesten worden berispt]. Deze methode voert af van de Schriftuurlijk-bevindelijke prediking, evenals een eenzijdig benadrukken van verbond en beloften.

Schriftuurlijk-bevindelijk[bewerken | brontekst bewerken]

Prof. L.H. van der Meiden schreef een boekje over ‘bevinding’ waarin hij een aantal elkaar aanvullende definities over bevinding geeft. Hij schrijft: "bevinding is dat wat de ziel ondervindt als de Geest werkt in het hart, de liefde van Christus het hart vervult, de verzoening met God genoten wordt, maar ook: wat gelovigen missen en lijden in duisternis en twijfel en doormaken in verachtering der genade en bestrijding, naar de Schrift."[1]

‘Deelname revisiecommissie-Oude Testament’[bewerken | brontekst bewerken]

Hoewel Van der Meiden een prediking bracht die past bij de rechterflank van de Christelijke Gereformeerde Kerken, weerhield dit hem niet toe te treden tot een ‘revisiecommissie-Oude Testament’ die in 1954 werd geïnstalleerd. Behalve Van der Meiden (Apeldoorn) nam een breed scala aan theologen hieraan deel. De commissie bestond uit: dr. G. Ch. Aalders (Vrije Universiteit), dr. M.A. Beek (vrijzinnig hervormd), dr. A.H. Edelkoort (Rijksuniversiteit Groningen), dr. W.H. Gispen (Vrije Universiteit) en dr. Th. C. Vriezen (Rijksuniversiteit Groningen) De revisiecommissie startte in 1954 met de opdracht: zoveel mogelijk verbeteren van de NBG-vertaling 1951.[2]

De samenstelling van deze commissie was erg breed, hetgeen mede de weerzin opwekte bij de rechterflank van de gereformeerde gezindte ten aanzien van de NBG-vertaling. Van der Meiden heeft moderne invloeden tijdens de revisie tot zijn spijt niet kunnen tegenhouden.[3] Wel heeft hij veel nuttige arbeid dat door de commissie is verricht verdedigd. Van der Meiden heeft nooit gestreden voor de invoer van de NBG-vertaling in de Christelijke Gereformeerde Kerken.

Emeritaat en levenseinde[bewerken | brontekst bewerken]

In 1954 ging Van der Meiden met emeritaat. Na zijn emeritaat gaat hij nog veelvuldig voor in zijn woonplaats Den Haag. Op zondag 18 november 1962 preekte hij voor het laatst, over de woorden: "Maar het zij verre van mij dat ik zou roemen, anders dan in het kruis van onze Heere Jezus Christus; door Welke de wereld mij gekruisigd is, en ik der wereld." Kort daarop overleed hij en werd onder grote belangstelling begraven op de begraafplaats Oud Eik en Duinen in Den Haag.

Trivia[bewerken | brontekst bewerken]

De theoloog en communicatiewetenschapper Anne van der Meiden (1929-2021) was een oomzegger van hem.

Publicaties (selectie)[bewerken | brontekst bewerken]

  • Geslagen, maar geen pijn gevoeld (1918)
  • Niet wijzer dan God (1920)
  • Eigen kerkelijk leven
  • Gods miskenning in oogstzegen (1922)
  • Schriftcritiek en Schriftgezag (1923)
  • De keuze des geloofs (1923)
  • Uit den Geest geboren, vijf preken (1925)
  • Het Schriftgezag (1926)
  • Van vat in vat, vijf preken (1927)
  • Het Merkteeken van het Beest (1928)
  • De strijd des geloofs (1929)
  • De kinderdoop (1930)
  • Een afgehoereerd volk bedreigd en vermaand (1931)
  • Een voorganger herdacht, uit het leven en werk van ds. J.W. van Ree (1890-1934)
  • Gereformeerde Verbondsbeschouwing en Opvoeding (1936)
  • Genaderoem in ambtelijk leven (1937)
  • Volkomen werk en onnutte knechten (1938)
  • De betekenis der exegese voor den Dienst des Woords, rede bij de aanvaarding van het Hoogleraarsambt (1938)
  • Allegorische prediking, rede bij de overdracht van het rectoraat (1946)
  • De klaagliederen van Jeremia
  • Wat is bevinding? (1951)
  • De nieuwe vertaling van den Bijbel, rede bij de overdracht van het rectoraat (1952)
  • Zijn ja en uw amen (1959)
  • De lichtpoort boven de nachtspelonken (1962)
  • Roemen in het Kruis van Christus, gedachtenispreek (1962)
  • Geloofskracht in levenssmart, D.J. Van Brummen (z.j.)

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • J. van Genderen, 'Meiden, Leendert Huibert van der', in: Biografisch lexicon voor de geschiedenis van het Nederlands protestantisme 1 (1978), p. 174-175.
  • G. van Dolderen. Die u het Woord Gods gesproken hebben, kanttekeningen bij het leven en sterven van ds. J.J. Jongeleen, Prof. L.H. van der Meiden, en Prof. J.J. van der Schuit (1979)
  • M.C. Tanis, 10-delige artikelenserie over ds. L.H. Van der Meiden in: Bewaar het Pand te raadplegen op www.digibron.nl (2004)
  • Prof. A. Baars, G. Koffeman en ds. A. van den Weerd, Liefde voor het Woord, Leven en werk van Prof. L.H. van der Meiden (1882-1962) (2011)
  • Interview met ds. J. Brons over ds. L.H. van der Meiden Een bescheiden Schriftgeleerde, in: Reformatorisch Dagblad, 4 januari 2012
  • Preken van ds. L.H. van der Meiden op www.bewaar het Pand.nl
Overgenomen van "https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leendert_Huibert_van_der_Meiden&oldid=66047248"