Leopold Flam

Leopold Flam (Antwerpen, 16 maart 1912 – Jette, 29 september 1995) was een Belgische hoogleraar, filosoof, essayist en vrijgeest. Als existentiefilosoof was hij een uitgesproken onafhankelijk denker en een van de vooraanstaande Belgische filosofen, vooral vanaf einde jaren vijftig tot midden jaren tachtig, met ook een bepaalde invloed in Nederland en Frankrijk.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Leopold Flam was een zoon van joodse migranten uit Rusland. Hij studeerde scheikunde, politiek en wijsbegeerte aan de UGent, waar hij in 1938 het diploma van licentiaat geschiedenis behaalde en in 1952 promoveerde tot doctor in de geschiedenis. Na zijn legerdienst werd hij in het schooljaar 1939-1940 leraar aan het Koninklijk Atheneum Gent en studiemeester aan het Koninklijk Atheneum Deurne.

Als verzetsstrijder en vooraanstaand lid van het Joods Verdedigingscomité werd hij tijdens de Tweede Wereldoorlog gevangengenomen en in Schutzhaft gehouden in de Dossinkazerne in Mechelen (12 mei 1943 tot oktober 1943). Op 15 maart 1944 werd hij opnieuw gearresteerd in Antwerpen en op 6 mei 1944 getransporteerd naar het concentratiekamp Buchenwald en vandaar na twee weken overgeplaatst naar het bijkamp Hadmersleben, een zoutmijn. In april 1945 werd het KZ ontruimd en de gevangenen in dodenmarsen verder gestuurd, op de vlucht voor het Rode Leger. Op 8 mei 1945 werd Flam in Lovosice (Tsjechië) door de Russen bevrijd en op 20 mei was hij terug in België.

Vanaf juni 1945 tot 1953 was Flam leraar geschiedenis aan het Koninklijk Atheneum Brussel, en van 1947 tot 1955 ook leraar filosofie aan de Volkshogeschool Antwerpen (Instituut Emile Vandervelde). Van 1955 tot 1969 was hij rijksinspecteur geschiedenis voor het Secundair onderwijs en het Normaalonderwijs. Hij voerde in het toenmalige Rijksonderwijs een doortastende en spraakmakende modernisering van het geschiedenisonderwijs door, wat niet door iedereen even enthousiast onthaald werd. Aan de ULB (Université Libre de Bruxelles) werd hij in 1957 benoemd tot docent filosofie en van 1961 tot 1969 gewoon hoogleraar. Na de splitsing van de ULB-VUB werd hij gewoon hoogleraar filosofie aan de VUB (Vrije Universiteit Brussel), tot aan zijn emeritaat in 1982.^[1]

Leopold Flam was gehuwd met Julia Isbutsky. Ze kregen in 1939 een zoon, Henri, die eveneens historicus werd. Prof. em. dr. Flam overleed op 29 september 1995 op 83-jarige leeftijd in de Brusselse gemeente Jette.^[2]

Werken[bewerken | brontekst bewerken]

Leopold Flam was stichter van de Vlaamse vereniging voor Wijsbegeerte (1959), later van het Centrum voor de Studie van de Verlichting en de Vrije Gedachte en van de studiekring Aurora. Hij was directeur van de tijdschriften Clio, Geschiedenis in het onderwijs, Dialoog, Tijdschrift voor de Studie van de Verlichting, en Aurora. Intussen publiceerde hij filosofische studies, geestelijke autobiografieën, essays, dagboeken en honderden artikels in tijdschriften. De wijsgerige esthetiek was een van de wijsgerige onderdelen die hem met name interesseerde.

Schrijven was voor Leopold Flam een vorm van zelfbehoud en geestelijk in leven blijven. Als atheïst en vrijmetselaar streefde hij naar individuele bewustwording en een bezinning over sterfelijkheid en zingeving. Met een borende gedachte en provocerende levenshouding wist hij generaties leerlingen en studenten te boeien maar ook te confronteren.

Bibliografie[bewerken | brontekst bewerken]

Fluisterende stemmen, Het Licht, Gent, 1954
Nietzsche: wijsgeer van de voornaamheid, Kroonder, Bussum, 1955
De crisis van de burgerlijke moraal, De Sikkel, Antwerpen, 1956
Profielen: van Plato tot Sartre, De Sikkel, Antwerpen, 1957
Het innerlijk tehuis, Het Licht, Gent, 1957
Plato, Descartes, Kant, Ontwikkeling, Antwerpen, 1957
Ontbinding en protest, Ontwikkeling, Antwerpen, 1959
Wie was Nietzsche? Beschouwingen bij Alzo sprak Zarathustra, De Sikkel, Antwerpen, 1960
La Philosophie au tournant de notre temps, Presses Universitaires, Bruxelles/Paris, 1961
Verleden en toekomst van de filosofie, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1962
Proeven over het tragisch bewustzijn en de geschiedenis, Ontwikkeling, Antwerpen, 1963
Denken en existeren, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1964
L'Homme et la conscience tragique, Problèmes du temps présent, Presses Universitaires, Bruxelles/Paris, 1964
Geschiedenis van het atheïsme, Universitaire Pers, Brussel, 1964
Gestalten van de westerse subjectiviteit, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1965
De gefundeerde orde van Thales tot Kant, Ontwikkeling, Antwerpen, 1965
Het Huis van de Wereld, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1966
Zelfvervreemding en zelfzijn, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1966
Le Crépuscule des dieux et l'avenir de l'homme, Presses universitaires, Brussel, 1966
De bewustwording: beschouwingen bij de "Fenomenologie van de geest" van Hegel, Presses universitaires, Brussel, 1966
Ontbinding en Protest, Herziene en vermeerderde uitgave, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1967
De Bezinning, Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1968
Wording en ontbinding van de filosofie, Arbeiderspers, Amsterdam/Antwerpen, 1969
Démocratie et Marxisme, Presses Universitaires, Paris-Bruxelles, 1969
Passé et avenir de la philosophie, Presses Universitaires, Paris/Bruxelles, 1970
Het marxisme van 1918 tot heden (2 delen), Universitaire Uitgaven, Brussel, 1970
Droom en werkelijkheid, Universitaire Uitgaven, Brussel, 1972
Ideologie en filosofie, VUB Uitgaven, Brussel, 1972
Filosofie van de Eros, Ontwikkeling, Antwerpen, 1973
De Bron, Acco, Leuven, 1973; herziene uitgave 1978
De betekenis, Brussel, 1975
De eenzaamheid, Acco, Leuven, 1979
De kunstenaar, Vrije Universiteit Brussel, 1981
Protest tegen de catastrofale werkelijkheid, Acco, Leuven, 1981
Belevenissen, Aurora, Antwerpen, 1982
De gekwetste existentie, Aurora, Antwerpen, 1983
Misschien... over de waarschijnlijkheid, Aurora, Antwerpen, 1984
De esthetica van Kant, Acco, Leuven, 1988
Naar de Dageraad, Kroniek en getuigenis van de oorlogsjaren 1943-1945, VUBPress, Brussel, 1996
Ik zal alles verdragen, ook mezelf, ed. Guido Van Wambeke en Kristien Hemmerechts, 2023 (selectie uit de dagboeken 1925-1957)

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

Eddy Strauven, Leopold Flam - Een grote onbekende ging heen, in Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, 1995
Ann Van Sevenant, "Leopold Flam" in Jaarboek van de maatschappij der Nederlandse letterkunde te Leiden 1997-1998, Leiden, 1999, pp. 109–119. https://www.dbnl.org/tekst/_jaa003199801_01/_jaa003199801_01_0009.php
Willem Elias, Leopold Flam (1912-1995). Een filosoof van gisteren voor een wereld van morgen, VUBPRESS, 2010
Tom De Mette, Willem Elias, Jean-Pierre Vanhee, Ecce Philosophus, Leven en Werk van Leopold Flam,VUBPRESS, 2021

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

DBNL - biografie

Bronnen, noten en/of referenties

↑ Leopold Flam - Schrijven om te overleven, in memoriam in Roetsinfo 1995. Gearchiveerd op 23 januari 2022.
↑ Tessa Lobbes: Geschiedenisonderwijs tegen de horizon van het heden. Het experiment van Leopold Flam in het Nederlandstalige rijksonderwijs (1955-1969), in: Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis/Revue Belge d'Histoire Contemporaine, 2012, 1, pp.139-192.

[1] Leopold Flam - Schrijven om te overleven, in memoriam in Roetsinfo 1995. Gearchiveerd op 23 januari 2022.

[2] Tessa Lobbes: Geschiedenisonderwijs tegen de horizon van het heden. Het experiment van Leopold Flam in het Nederlandstalige rijksonderwijs (1955-1969), in: Belgisch Tijdschrift voor Nieuwste Geschiedenis/Revue Belge d'Histoire Contemporaine, 2012, 1, pp.139-192.

[1]

[2]