Surinaamse koraalslang

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf Micrurus surinamensis)
Surinaamse koraalslang
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2014)
Surinaamse koraalslang
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Colubroidea
Familie:Elapidae (Koraalslangachtigen)
Onderfamilie:Elapinae
Geslacht:Micrurus (Koraalslangen)
Soort
Micrurus surinamensis
Cuvier, 1817
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Surinaamse koraalslang op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Herpetologie

De Surinaamse koraalslang[2] (Micrurus surinamensis) is een zeer giftige slang uit de familie koraalslangachtigen (Elapidae). De wetenschappelijke naam van de soort werd in 1817 als Elaps surinamensis door Cuvier gepubliceerd.[3]

Deze koraalslang heeft een geheel rode kop waarvan iedere schub een zwarte rand heeft. De kop is naar verhouding groot en de slang kan meer dan een meter lang worden. De grote kop bevat naar verhouding grote giftanden en gifklieren die tot 160 mg gif kunnen inspuiten; dit is de grootste hoeveelheid van alle koraalslangen.[4]

Verspreiding en leefgebied[bewerken | brontekst bewerken]

Deze soort komt voor in grote delen van noordelijk en centraal Zuid-Amerika, waaronder de typelocatie Suriname.

Leefwijze[bewerken | brontekst bewerken]

De soort heeft een aquatische leefwijze, eet vooral vis en predeert onder andere op de grijze mesvis Sternopygus macrurus.[5]

Gif[bewerken | brontekst bewerken]

De slang is uiterst giftig en produceert een geel vergif dat oplosbaar is en bij chemische analyse 62 componenten tussen de 6 en 8 kDa opleverde. Daaronder zijn cytotoxinen en neurotoxinen die voor vis (Brachidanio rerio) dodelijk zijn. Onderzoek in 2008 wees uit dat er een groot aantal nieuwe alfa-neurotoxinen aanwezig waren, die het aantal gifstoffen dat voor het genus Micrurus bekend was zelfs verdubbelde.[6] Het gif heeft een LD50 van 0,75 mg/kg en is voldoende verschillend van dat van de verwante slangensoort M. frontalis dat tegengif, zoals dat in 2017 in Brazilë en Costa Rica voorhanden is, niet toereikend is om mensen die door de slang gebeten worden te redden. De slang vertegenwoordigt daardoor een probleem voor de volksgezondheid met mogelijk dodelijke gevolgen.[7]

Genetisch onderzoek[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is de enige aquatische koraalslang en zijn gif is dan ook uniek voor het genus Micrurus. Het mitochondriale genoom van de soort is vastgesteld. Het bestaat uit 17.375 bp. Het is vergeleken met dat van andere slangen van de genera Micrurus, Bungarus, Naja en Laticauda. Hoewel de andere Micrurus en Bungarus soorten in de vergelijking terrestrisch zijn, zijn zij het nauwst verwant en niet bijv. Laticauda die aquatisch zijn.[8]

Fotogalerij[bewerken | brontekst bewerken]