Mien, waar is mijn feestneus?

Mien, waar is mijn feestneus?
Single van: Toon Hermans
B-kant(en)	Gaat dat zien
Uitgebracht	11 januari 1968
Genre	carnavalskraker
Duur	3:03
Label	Relax Records
Schrijver(s)	Toon Hermans, Rinus van Galen
Producent(en)	Harry Knipschild
Toon Hermans
1967 De fanfare   1968 Mien, waar is mijn feestneus?   1968 Akke, Fietje
Portaal    Muziek

Mien, waar is mijn feestneus? is een single van Toon Hermans. Het was veruit de grootste carnavalskraker van 1968.

Achtergrond

De single was het directe resultaat van de expansiedrift van Willem Duys en zijn platenlabel Iramac (sublabel Relax). Duys dacht eerst aan Wim Sonneveld, maar die wilde niet overstappen. In het Hilton Amsterdam Hotel ontmoeten Duys en Hermans elkaar, waarbij Hermans ter plaatse de basis legt voor Mien. Duys is zo onder de indruk, dat er een bijzondere regeling wordt afgesproken. Hermans krijgt één gulden per verkochte single, vijf gulden per elpee en ten slotte weet hij zijn zoon Maurice Hermans de platenwereld in te sluizen. Duys wil bij de opnamen in de Julianakerk in Soest als muziekproducent optreden, maar moet vaststellen dat hij zichzelf dubbel geboekt heeft. Hij laat het producerwerk over aan Harry Knipschild (Duys: "jij komt toch uit Maastricht en hebt ervaring met carnaval") met geluidstechnicus André van de Water, die echter bijna alles in handen geeft van Knipschild. Knipschild herinnert zich een opmerking van zijn vader, dat de in het westen opgenomen carnavalsmuziek meestal een te hoog tempo heeft. De orkestband wordt door Benny Ludemann (gitaar, banjo), Gerard van Bezeij (drumstel), Coen van Orsouw (piano) en Hans Koppes (trombone) rap maar in een relatief traag tempo op tape gezet. Vervolgens zingt ook Toon Hermans zijn partij in korte tijd in. Tot slot wordt een “geinig” koortje opgenomen met klinkende theeglazen door Duys (even langskomend), Knipschild, Maurice Hermans en Dick Binnendijk. De verkoop wordt gestimuleerd doordat Hermans het liedje mag zingen in het televisieprogramma Voor de vuist weg. De 123.000 singles vinden de weg wel naar hun kopers, maar Iramac dreigt eraan onderdoor te gaan. Een single kostte destijds 3,25 NLG, waarvan dus 1 NLG afgaat voor Hermans. Die streek ook nog de royalty's op (Buma/Stemra). De platenzaak kreeg ook 1 NLG. Van het restant was de persing en distributie niet te financieren, dus Iramac leed verlies op elke verkocht exemplaar. Tot slot had Iramac als klein label te maken met lastige betalers, die eerst de grote maatschappijen betaalden en dan pas Iramac. April 1969 komt er dan ook het eind aan het label.:

Een jaar later probeerde Toon Hermans het weer met Kiele, kiele, kiele.

Hitnotering

Nederlandse Top 40

Hitnotering: week 3 t/m 13
Week:	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11
Positie:	26	5	1	1	1	1	2	3	7	18	34	uit

Nederlandse Parool Top 20

Hitnotering: 27-1-1968 t/m 22-3-1968
Week:	1	2	3	4	5	6	7	8
Positie:	15	2	2	1	1	2	4	18	uit

Belgische BRT Top 30

Deze hitlijst was er nog niet.

Voorloper Vlaamse Ultratop 30

Hitnotering: 2-3-1968 t/m 5-4-1968
Week:	1	2	3	4	5
Positie:	17	12	7	11	18	uit

Radio 2 Top 2000

Nummer met notering(en) in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Mien, waar is mijn feestneus?	1773	-	-	-		-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-

Bronnen, noten en/of referenties

Bronnen

• dutchcharts (Parool Top 20/Ultratop30), VRT Top30, Nederlandse Top 40
• www.discogs.com, www.nldiscografie.nl

---

Referenties