Nederlands handbalteam (mannen)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Nederland
Vlag van Nederland
Informatie
Bijnaam "Oranje" en "Golden Boys"
Kledingsponsor Stanno (2021/06 - heden)[1]
Hummel (1996 - 2021/06)[2]
Associatie NHV
Bondscoach Vlag van Zweden Staffan Olsson
Assistent-coach Wai Wong en Gerrie Eijlers
Meeste interlands Lambert Schuurs (312)
Wedstrijden
Eerste interland
Nederland Vlag van Nederland 2 : 15 Vlag van Duitsland (1933-1935) Duitse Rijk
2 juni 1935, s'-Gravenhage
Grootste overwinning
Nederland Vlag van Nederland 40 : 16 Vlag van Cyprus Cyprus
1 november 2008, Emmen
Grootste nederlaag
Oekraïne Vlag van Oekraïne 33 : 13 Vlag van Nederland Nederland
23 mei 1999, Zaporizja, Oekraïne
Wereldkampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 1961)
Beste resultaat 11e (1961)
Europees kampioenschap
Optredens 2 (eerste keer: 2020)
Beste resultaat 10e (2022)


Thuiskleuren


Uitkleuren
Portaal  Portaalicoon   Handbal
Nederland tegen Zwitserland (1966)

Het Nederlands handbalteam is een team van mannelijke handballers dat Nederland vertegenwoordigt in internationale handbalwedstrijden.

Het Nederlands herenteam is de laatste jaren bezig aan een gestage internationale opmars. De mannen hebben zich pas enkele keren voor een groot eindtoernooi weten te plaatsen. Twee keer voor de WK (in 1961 en via een wildcard in 2023) en voor de twee meest recente edities van de Europese kampioenschappen: EK 2020 en EK 2022. Bij de EK 2022 bereikte Nederland verrassend de hoofdronde en eindigde als tiende overall. Ook bij de WK 2023 werd de hoofdronde behaald en noteerde Nederland in totaal drie overwinningen, de eerste drie ooit op een mondiaal eindtoernooi. Net als bij het succesvolle vrouwenteam is er een fulltime Handbalacademie opgericht (in 2018) voor talenten op Papendal en spelen steeds meer internationals op een hoger clubniveau in het buitenland.

Historie[bewerken | brontekst bewerken]

WK[bewerken | brontekst bewerken]

De eerste deelname aan een mondiale eindronde voor het Nederlandse mannenteam dateert al van het WK 1961 in West-Duitsland. Daar eindigde de ploeg evenwel op een gedeelde elfde en laatste plaats, omdat geen wedstrijd in de groepsfase gewonnen kon worden. In West-Duitsland werden nederlagen geleden tegen het thuisland (7-33) en Frankrijk (11-21). De topscorers waren Jan Ridderbos en Frans van der Heyden.

In de jaren nadien speelde Nederland alleen nog op C- en B-WK's. Na de hervorming van de toernooi-indeling door de wereldbond IHF met alleen nog maar een A-WK vanaf 1995 wist Nederland zich voor veertien edities op rij niet te plaatsen. Pas na 2010 kwam de ploeg - na een periode met nauwelijks financiële ondersteuning - weer in de buurt van plaatsing. Voor de WK 2011 en WK 2013 kon het Nederlandse mannenteam zich na nederlagen in de play-offs tegen respectievelijk Oostenrijk en IJsland niet plaatsen.[3] Daarna vond de selectie de aansluiting met de Europese subtop en verloor het in de play-offs voor de WK 2017 over twee duels nipt van Polen. In 2019 verloor Oranje, na een knappe thuiswinst (25-24), over twee duels van Europees topland Zweden. Nederland plaatste zich ook voor de play-offs van de WK 2021, die duels tegen Oostenrijk werden vanwege het coronavirus echter niet gespeeld waardoor Nederland zich niet kon kwalificeren.

In 2023 was Nederland na 62 jaar voor het eerst weer van de partij op een WK. Oranje ging weliswaar in de play-offs onderuit tegen Portugal (30-33 uitwinst, 28-35 thuisnederlaag), maar kreeg van de IHF een wildcard voor de WK vanwege de groeiende prestaties. Oranje beloonde die toewijzing met twee ruime overwinningen van tien doelpunten verschil in de groepsfase tegen zowel Argentinië als Macedonië. Ondanks een grote voorsprong, werd nipt van Noorwegen (26-27) verloren. In de hoofdronde won Oranje ook van Aziatisch kampioen Qatar (32-30), maar verloor van Duitsland (26-33) en Servië (30-32). Oranje eindigde daarmee als veertiende van de 32 deelnemers. Rechteropbouwer Kay Smits was topscoorder met 44 treffers.

EK[bewerken | brontekst bewerken]

Na enkele mislukte pogingen via de play-offs wist Nederland zich in 2019 voor het eerst in de historie te plaatsen voor een EK dat is uitgebreid van 16 naar 24 deelnemende landen.[4] Op het EK 2020 wist Nederland, onder leiding van de IJslandse bondscoach Erlingur Richardsson, te winnen van Letland, maar leed nederlagen tegen Duitsland en Spanje, waardoor het uitgeschakeld werd in de groepsfase. Ook in 2021 wist Nederland zich wederom te kwalificeren voor de EK door in een sterke groep gelijk te eindigen met Slovenië, en Polen voor te blijven.[5] In het openingsduel van de EK 2022 wist Nederland het sterke thuisland Hongarije voor 20.000 toeschouwers voor het eerst in de historie te verslaan. Oranje eindigde als tweede in groep B door winst op Portugal en verlies tegen IJsland. Het herenteam plaatste zich hiermee voor de hoofdronde. Oranje eindigde uiteindelijk als tiende overall onder meer na winst op Montenegro (34-30) en een gelijkspel tegen grootmacht Kroatië (28-28).[6]

Team[bewerken | brontekst bewerken]

Huidige selectie[bewerken | brontekst bewerken]

Selectie WK 2023

Bondscoach: Staffan Olsson Vlag van Zweden
Assistent Bondscoach: Wai Wong
Keeperstrainer: Gerrie Eijlers
Fysiotherapeut: Rian Dekker
Fysiotherapeut: Robert Baardse
Teammanager: Maike Willems

Nr. Naam Geboortedatum Lengte Interlands Goals Huidige club
Keeper
1 Bart Ravensbergen 4-03-1993 1,90 m 86 11 Vlag van Duitsland HSG Nordhorn-Lingen
30 Arjan Versteijnen 03-02-2000 1,93 m 10 1 Vlag van Nederland Herpertz/Bevo
Cirkelspeler
8 Evert Kooijman 28-01-1996 1,93 m 37 36 Vlag van Nederland KRAS/Volendam
13 Samir Benghanem 10-12-1993 1,95 m 58 105 Vlag van Nederland Green Park/Aalsmeer
Linkerhoek
5 Rutger ten Velde 05-03-1997 1,94 m 47 105 Vlag van Duitsland TuS N-Lübbecke
24 Jeffrey Boomhouwer 15-06-1988 1,79 m 101 241 Vlag van Nederland Green Park/Aalsmeer
Linkeropbouw
7 Robin Schoenaker 23-08-1995 1,93 m 40 8 Vlag van België Sporting Pelt
22 Jasper Adams 03-07-1989 2,00 m 107 206 Vlag van Nederland KEMBIT/Lions
23 Jorn Smits 03-09-1992 1,93 m 59 85 Vlag van Denemarken Lemvig-Thyborøn Håndbold
77 Dani Baijens (LO/MO) 05-05-1998 1,82 m 66 163 Vlag van Duitsland HSV Hamburg
Middenopbouw
3 Ivar Stavast (MO/LO) 13-01-1998 1,92 m 27 26 Vlag van Duitsland HC Elbflorenz Dresden
12 Luc Steins 22-03-1995 1,73 m 93 268 Vlag van Frankrijk Paris Saint-Germain
Rechteropbouw
11 Iso Sluijters 24-07-1990 1,90 m 104 191 Vlag van Zwitserland GC Amicitia Zürich
20 Niels Versteijnen 03-02-2000 2,00 m 27 31 Vlag van Duitsland TBV Lemgo
31 Kay Smits 31-03-1997 1,86 m 73 327 Vlag van Duitsland SC Magdeburg
34 Tom Jansen 08-06-1998 1,99 m 25 43 Vlag van Duitsland VfL Gummersbach
Rechterhoek
14 Bobby Schagen 13-01-1990 1,91 m 119 373 Vlag van Duitsland TBV Lemgo
38 Rob Schmeits 11-06-1994 1,85 m 6 6 Vlag van Nederland KEMBIT/Lions
Reserves
Keepers
16 Mark van den Beucken 04-09-1996 1,94 m 18 1 Vlag van Noorwegen Kristiansand Topphåndball
36 René de Knegt 10-03-1996 1,93 m 9 0 Vlag van Nederland Green Park/Aalsmeer
70 Thijs van Leeuwen 26-02-1987 1,94 m 6 0 Vlag van België Sporting Pelt
Veldspelers
6 Niko Blaauw (MO) 15-01-2002 1,90 m 5 2 Vlag van Duitsland TBV Lemgo
9 Florent Bourget (MO) 12-06-1998 1,85 m 12 20 Vlag van Griekenland Olympiacos HC
10 Patrick Miedema (MO) 19-11-1990 1,92 m 41 82 Vlag van Nederland JD Techniek/Hurry-Up
15 Lars Kooij (CS) 11-08-2000 1,99 m 5 1 Vlag van Duitsland ASV Hamm-Westfalen
25 Ephrahim Jerry (MO) 27-05-1996 1,96 m 49 115 Vlag van Zwitserland Kadetten Schaffhausen
27 Alec Smit (RH) Blessure 15-05-1999 1,82 m 43 56 Vlag van Denemarken Sønderjysk Elitesport
32 Tommie Falke (LH) 08-02-1993 1,83 m 40 98 Vlag van België Sporting Pelt
33 Sander Visser (RH) Blessure 04-05-1999 1,83 m 4 4 Vlag van Duitsland HSG Nordhorn-Lingen

Selectie laatst bijgewerkt op 27 januari 2022[7]

Voorgaande selecties[bewerken | brontekst bewerken]

2022 - Europese kampioenschappen (10e plaats)


2020 - Europese kampioenschappen (17e plaats)

Resultaten[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Spelen[bewerken | brontekst bewerken]

Olympische Spelen
Jaar Resultaat Wed W G V DV DT DS
Vlag van nazi-Duitsland 1936 Niet gekwalificeerd
Vlag van West-Duitsland 1972
Vlag van Canada 1976
Vlag van de Sovjet-Unie 1980
Vlag van de Verenigde Staten 1984
Vlag van Zuid-Korea 1988
Vlag van Spanje 1992
Vlag van de Verenigde Staten 1996
Vlag van Australië 2000
Vlag van Griekenland 2004
Vlag van China 2008
Vlag van het Verenigd Koninkrijk 2012
Vlag van Brazilië 2016
Vlag van Japan 2020
Vlag van Frankrijk 2024
Vlag van de Verenigde Staten 2028 Toekomstige evenementen
Totaal 0/16 0 0 0 0 0 0 0

Wereldkampioenschappen[bewerken | brontekst bewerken]

Nederland tegen Duitsland op het WK 1961.

In 2023 was het de laatste keer dat het team heeft deelgenomen aan de Wereldkampioenschappen.

Wereldkampioenschap
Jaar (teams) Resultaat Wed W G V DV DT DS
Vlag van nazi-Duitsland 1938 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1954
Vlag van Duitse Democratische Republiek 1958
Vlag van West-Duitsland 1961 11de 2 0 0 2 18 54 –36
Vlag van Tsjecho-Slowakije 1964 Niet gekwalificeerd
Vlag van Zweden 1967
Vlag van Frankrijk 1970
Vlag van Duitse Democratische Republiek 1974
Vlag van Denemarken 1978
Vlag van West-Duitsland 1982
Vlag van Zwitserland 1986
Vlag van Tsjecho-Slowakije 1990
Vlag van Zweden 1993
Vlag van IJsland 1995
Vlag van Japan 1997
Vlag van Egypte 1999
Vlag van Frankrijk 2001
Vlag van Portugal 2003
Vlag van Tunesië 2005
Vlag van Duitsland 2007
Vlag van Kroatië 2009
Vlag van Zweden 2011
Vlag van Spanje 2013
Vlag van Qatar 2015
Vlag van Frankrijk 2017
Vlag van DenemarkenVlag van Duitsland 2019
Vlag van Egypte 2021
Vlag van PolenVlag van Zweden 2023 14de 6 3 0 3 177 165 +12
Vlag van KroatiëVlag van DenemarkenVlag van Noorwegen 2025 Toekomstige evenementen
Vlag van Duitsland 2027
Totaal 2/30 8 3 0 5 195 219 –24

Europees kampioenschap[bewerken | brontekst bewerken]

Europees kampioenschap
Jaar (teams) Resultaat Wed W G V DV DT DS Kwal
Vlag van Portugal 1994 Niet gekwalificeerd (kwal.)
Vlag van Spanje 1996 (Kwal.)
Vlag van Italië 1998 (Kwal.)
Vlag van Kroatië 2000 (kwal.)
Vlag van Zweden 2002 (Kwal.)
Vlag van Slovenië 2004 (Kwal.)
Vlag van Zwitserland 2006 (Kwal.)
Vlag van Noorwegen 2008 (Kwal.)
Vlag van Oostenrijk 2010 (Kwal.)
Vlag van Zweden 2012 (Kwal.)
Vlag van Denemarken 2014 (Kwal.)
Vlag van Polen 2016 (Kwal.)
Vlag van Kroatië 2018 (Kwal.)
Vlag van NoorwegenVlag van OostenrijkVlag van Zweden 2020 17e 3 1 0 2 80 94 −14 (Kwal.)
Vlag van HongarijeVlag van Slowakije 2022 10e 8 3 1 3 200 215 −15 (Kwal.)
Vlag van Duitsland 2024 Toekomstige evenementen (Kwal.)
Vlag van DenemarkenVlag van NoorwegenVlag van Zweden 2026 (Kwal.)
Vlag van PortugalVlag van SpanjeVlag van Zwitserland 2028 (Kwal.)
Totaal 2/18 11 4 1 5 280 309 −29

Lijst van Bondcoaches[bewerken | brontekst bewerken]

Hieronder alle bondcoaches:

Coach Jaren
Vlag van Nederland Chris Agterdenbosch -64
Vlag van Duitsland Bernd Kuchenbecker 1964-68
Vlag van Tsjechië Jaroslav Mraz 1968-72
Vlag van Nederland Bertus Cras 1972-73
Vlag van Nederland Jo Maas 1973
Vlag van Duitsland Heinz Henneberg 1973-75
Vlag van Nederland Rob Janssen 1975
Vlag van Nederland Rob Janssen & Vlag van Nederland Jo Maas 1975-76
Vlag van Nederland Jan Tuik & Vlag van Nederland George van Noesel 1976-77
Vlag van Nederland Jan Tuik 1977
Vlag van Nederland Jan Tuik & Vlag van Nederland Jo Maas 1977-78
Vlag van Nederland Jan Tuik 1978
Vlag van Nederland Guus Cantelberg 1978-80
Vlag van Tsjechië Ján Kecskeméthy 1980-85
Vlag van Nederland Ton van Linder 1985-87
Vlag van Nederland Gabrie Rietbroek 1987
Vlag van Nederland Ton van Linder 1987-89
Vlag van Nederland Guus Cantelberg 1989-93
Vlag van Nederland Harry Weerman 1993-95
Vlag van Polen Leszek Krowicki 1995-98
Vlag van Polen Ryszard Malag 1998-00
Vlag van Nederland Sjors Röttger 2000-02
Vlag van Nederland Henk Groener 2002-05
Vlag van Nederland Pim Rietbroek 2005-07
Vlag van Nederland Harry Weerman 2007-12
Vlag van Nederland Mark Schmetz 2012-14
Vlag van Nederland Joop Fiege 2014-17
Vlag van IJsland Erlingur Richardsson 2017-22
Vlag van Zweden Staffan Olsson 2022-

Laatst bijgewerkt: 29 juli 2020

Zie ook[bewerken | brontekst bewerken]

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]