Het lied is een bewerking van het nummer Manhattan Island Serenade, dat werd geschreven door Leon Russell. De geschiedenis van het lied voert terug tot 1973 toen Wim Kerkhof het nummer hoorde op de elpee 'Carney'. De band The Amazing Stroopwafels bestond toen nog niet. Het verdween naar de achtergrond en kwam pas boven toen de Stroopwafels hun tweede elpee, Mooi Weer (later omgedoopt tot Oude Maasweg) op mochten nemen. De band had niet voldoende materiaal en breidde de tekst die ze toen hadden iets uit. Tot ieders verbazing pikten de toenmalige radiozenders het lied op; het werd een single. Een groot succes werd het echter niet, maar bleef sluimeren. Het is dusdanig populair dat het in 2008 gekozen is als een van de populairste Nederlandstalige liederen en staat steevast in de Radio 2 Top 2000. Van het lied is ooit een Tsjechische en een Deense versie opgenomen, de laatste versie speelde de band ook bij concerten in Denemarken.
Inhoud
Het lied begint met de Engelse versie van Leon Russell; het tweede couplet is in het Nederlands. Het gaat over een melancholische bui, nadat een bestelbusje het in de regen heeft begeven, de benzine is op. Het autotype uit het lied, een Ford Transit, reed nog jarenlang rond. Caltex ging op in Chevron Corporation en verdween uit het Nederlandse straatbeeld. De Oude Maasweg die bezongen wordt, bestaat echt en bevindt zich langs de Oude Maas in het Botlekgebied. Hier is het lied onder meer een verwijzing naar het troosteloze gebied in de Rotterdamse haven en dat er qua chemicaliën nogal eens het een en ander mis kan gaan (Stank, olievlekken). Kwart voor drie ziet Wim Kerkhof als een troosteloos tijdstip, als een gat op het midden van de dag.
