Naar inhoud springen

Pegatief

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Naamvallen
Abessief
Ablatief (zesde naamval)
Absolute naamval
Absolutief
Accusatief (vierde naamval)
Adessief
Adverbialis
Algemene Latijnse vervoegingen en verbuigingen
Allatief
Apudessief
Associatief
Aversief
Benefactief
Causalis-finalis
Causatief
Comitatief
Datief (derde naamval)
Delatief
Dieptecasus
Distributief
Elatief
Ergatief
Essief
Exessief
Factitief
Genitief (tweede naamval)
Illatief
Inessief
Instructief
Instrumentalis (achtste naamval)
Intratief
Locatief (zevende naamval)
Multiplicatief
Nominatief (eerste naamval)
Objectief
Obliquus (Hindi)
Obliquus
Partitief
Pegatief
Pertingent
Prepositionalis
Prolatief
Sociatief
Sublatief
Superessief
Temporalis
Terminatief
Translatief
Vocatief (vijfde naamval)

De pegatief (van het Griekse πηγή,"oorsprong, bron") is een naamval die de agens van een zin aanneemt, wanneer dit zinsdeel een handeling verricht die het andere argument van het werkwoord alleen indirect beïnvloedt. De pegatief onderscheidt zich dus qua betekenis van de ergatief, doordat de thematische relatie van het andere argument van de zin geen lijdend voorwerp maar een meewerkend voorwerp of een zinsdeel met een aan die van meewerkend voorwerp verwante functie is.

De pegatief komt in ten minste één natuurlijke taal voor: het Tlapaneeks. De naamval is in deze taal beschreven door de Deense taalkundige Søren Wichmann (van de Universiteit van Kopenhagen), toen deze een lokale variant van het Tlapaneeks bestudeerde.

[bewerken | brontekst bewerken]