Bausch begon op 14-jarige leeftijd aan een dansstudie aan de Folkwang-academie in Essen, een gerenommeerde opleiding die destijds door Kurt Jooss geleid werd. Na haar afstuderen kreeg zij in 1959 een beurs aan de Juilliard School in New York. Daar danste ze bij de Metropolitan Opera en het New American Ballet. In 1963 voegde zij zich als solist bij het Folkwang-Ballett van Jooss.[1] Bausch assisteerde Jooss in toenemende mate, maakte in 1968 haar eerste choreografie, en volgde Jooss in 1969 op als docent aan de Folkwang Hogeschool in Essen. In 1972 werd zij artistiek directeur van het Wuppertal Opera Ballet, dat niet veel later de naam Tanztheater Wuppertal Pina Bausch kreeg. Le Sacre du Printemps uit 1975 was haar laatste conventionele dansstuk, vanaf 1976 begon ze meer te experimenteren met een collageachtige structuur.
Haar repertoire bestaat uit meer dan veertig stukken, telkens gemaakt in nauwe samenwerking met haar dansers. Bausch bleef haar hele leven lang bewust in Wuppertal werken, een stad die zij omschreef als "een werkdagstad, geen zondagstad". Haar thema was het leven. "Alles moet men bekijken, de tegenstellingen en wrijvingen, het schone en het pijnlijke. Men mag niets uitsluiten. Alleen zo kan men achterhalen in welke tijd men leeft." Pina Bausch overleed op 30 juni 2009, achtenzestig jaar. De artistieke directie werd daarop waargenomen door haar naaste medewerkers: het duo Dominique Mercy en Robert Sturm, en vanaf 2013 Lutz Förster. Hij werd opgevolgd door respectievelijk Adolphe Binder in 2017 en Bettina Wagner Bergelt vanaf begin 2019. In 2010 werd de Pina Bausch Foundation opgericht, die geleid wordt door Salomon Bausch, zoon van de choreografe.[1] Het doel van deze organisatie is haar artistieke nalatenschap levend te houden.[2]
2004: Nijinsky-prijs voor "beste choreografe 2004", Monaco
2005: Onderscheiding Goldene Schwebebahn van de stad Wuppertal
2005: Gouden Masker voor het beste buitenlandse gastoptreden 2004, Rusland.
2005: Wuppertaler Wirtschaftspreis
2006: Laurence Olivier Award 2006 in de categorie "Outstanding Achievement in Dance" voor de in Londen gespeelde voorstellingen van Nelken en Palermo Palermo
2007: Pablo Neruda-medaille (Orden al Mérito Artístico y Cultural), Chili
Un Jour Pina m'a Demandé (1983) - documentairefilm van Chantal Akerman
Die Klage der Kaiserin (1990) - een door Bausch geregisseerd collage van haar werk, opgenomen in en rond Wuppertal. Gedraaid op video en daarna opgeblazen tot 35 mm[3]
PINA (2011) - film van Wim Wenders voor Pina Bausch; een dansfilm in 3D, gedragen door het Ensemble des Tanztheaters Wuppertal[4]
De informatie op deze pagina, of een eerdere versie daarvan, is gedeeltelijk afkomstig van de website desingel.be, waarvan overname van teksten toegestaan is onder CC-BY-SA 4.0-licentie.
