Naar inhoud springen

Rapajufferduif

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Hwdenie (overleg | bijdragen) op 6 apr 2020 om 08:50. (update iucn-status en kleine uitbreiding met ref naar protoloog)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Rapajufferduif
IUCN-status: Kritiek[1] (2018)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Aves (Vogels)
Orde:Columbiformes (Duifachtigen)
Familie:Columbidae (Duiven)
Geslacht:Ptilinopus (Jufferduiven)
Soort
Ptilinopus huttoni
Finsch, 1874[2]
Rapajufferduif op Wikispecies Wikispecies
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Vogels

De rapajufferduif (Ptilinopus huttoni) is een vogel uit de familie Columbidae (duiven). De vogel werd in 1874 door de Duitse vogelkundige Otto Finsch geldig beschreven. Het is een voor uitsterven gevoelige, endemische soort duif op Tubuai, een klein eiland dat tot de Australeilanden in Frans-Polynesië behoort.

Kenmerken

De vogel is 31 cm lang, wat betrekkelijk groot is voor een jufferduif. De vogel is overwegend groen. De kop, nek, borst en rug zijn bleek blauwgrijs, met een groenige glans. De relatief lange staart heeft een geelwit uiteinde, de kruin, het "gezicht" en de onderstaartdekveren zijn roze gekleurd.[1]

Verspreiding en leefgebied

Deze soort is endemisch op het Polynesische eilandje Tubuai. Het leefgebied bestaat uit restanten ongerept, natuurlijk bos in valleien van het heuvelachtige eiland.[1]

Status

De rapajufferduif heeft een beperkt verspreidingsgebied en daardoor is de kans op uitsterven aanwezig. De grootte van de populatie werd in 2015 door BirdLife International geschat op 180 volwassen individuen en de populatie-aantallen nemen af door habitatverlies. In 2018 werd het aantal geschat op 50 tot 250 volwassen vogels. Het leefgebied wordt aangetast door ontbossing waarbij natuurlijk bos wordt omgezet in gebied voor agrarisch gebruik en menselijke bewoning. Om deze redenen staat deze soort sinds 2018 als ernstig bedreigd (kritiek) op de Rode Lijst van de IUCN.[1]