Reinier Vinkeles
._Tekenaar_en_plaatsnijder_Rijksmuseum_SK-A-1517.jpeg)
Reinier Vinkeles (Amsterdam, 19 juni 1741 – aldaar, 30 januari 1816) was een Nederlands tekenaar en graveur.
Vinkeles begon als leerling bij Jan Punt. Hij trad in 1762 toe tot de Amsterdamse Stadstekenacademie en werd in 1765 een van haar bestuurders. Een andere bestuurder was de architect Jacob Otten Husly. In hetzelfde jaar reisde hij naar Brabant met Jurriaen Andriessen en Izaak Schmidt.
In 1770 vertrok Vinkeles naar Parijs, waar hij studeerde bij Jacques-Philippe Le Bas en de Nederlandse kunstenaars Hermanus Numan en Izaak de Wit ontmoette. Een jaar later ging Vinkeles blijvend terug naar Amsterdam en begon talloze toneel- en boekillustraties, historische prenten, topografische scènes, portretgravures, schilderijreproducties enzovoorts te produceren. Datzelfde jaar werd hij uitgenodigd door Catharina de Grote van Rusland om directeur van de Sint-Petersburgse Kunstacademie te worden, maar hij weigerde dit.
De stijl van Vinkeles was in het begin tamelijk barok, tendeerde later naar het classicisme en werd daarna weer meer natuurgetrouw.
Zijn enorme productiviteit - Vinkeles' oeuvre wordt geschat op ca. 2.500 prenten - leidde soms tot oppervlakkigheid, maar zijn beste werk (vooral zijn vroegere) wordt hogelijk gewaardeerd.
Zijn latere werk voor uitgaven als Kok's Vaderlandsch Woordenboek, het Vervolg van Wagenaar en andere dergelijke werken, maar ook zijn vele stadsgezichten en landschappen, zijn daarnaast van historisch belang.
Werk in openbare collecties (selectie)
- Knoef, J., 'Het grafisch werk van Reinier Vinkeles'. In: Elseviers Maandschrift, 1 juli 1933.
- Jung, C.M., 'Reinier Vinkeles (1741-1816). Groot kunstenaar en eigenzinnige achttiende-eeuwer'. In: Mededelingen van de Stichting Jacob Campo Weyerman, jaargang 28. Stichting Jacob Campo Weyerman, Amsterdam 2005, p. 118-133.
- Jung, C.M., 'Vinkeles, Reinier'. In: Biografisch Woordenboek van Nederland.
