Resolutie 2728 Veiligheidsraad Verenigde Naties
 | ||
|---|---|---|
| Datum | 25 maart 2024 | |
| Nr. vergadering | 9586 | |
| Code | S/RES/2728 | |
| Stemming | voor 14 onth. 1 tegen
0 | |
| Onderwerp | staakt-het-vuren | |
| Samenstelling VN-Veiligheidsraad in 2024 | ||
| Permanente leden | ||
| Niet-permanente leden | ||
 Albanië ·  Brazilië ·  Ecuador ·  Gabon ·  Ghana ·  Japan ·  Malta ·  Mozambique · .svg){kind=small} Zwitserland ·  Verenigde Arabische Emiraten | ||
.svg){kind=small}
Resolutie 2728 van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties, aangenomen op 25 maart 2024,[1] eist een onmiddellijk staakt-het-vuren van de oorlog tussen Israël en Hamas tijdens de maand Ramadan,[2] als aanzet tot een duurzaam staakt-het-vuren. De resolutie eiste ook de onvoorwaardelijke vrijlating van alle gijzelaars. De resolutie werd goedgekeurd door 14 van de 15 leden, terwijl de Verenigde Staten zich onthielden.
Resolutie 2728 werd voorgesteld door de niet-permanente leden, en volgde op eerdere resoluties, die telkens werden tegengehouden: op 18 oktober en 8 december 2023, en op 20 februari 2024 door een veto van de Verenigde Staten, en op 22 maart 2024 door een veto van China en Rusland.[3]
Een mondeling amendement ingediend door Rusland om het woord "permanent" opnieuw in te voegen, kreeg 3 stemmen voor (Algerije, China, Rusland), 11 onthoudingen, 1 tegen (Verenigde Staten), en haalde het daarom niet.
De premier van Israël reageerde dat hij een reis van een Israëlische delegatie naar de VS zou annuleren als de VS geen veto uitspraken tegen de resolutie.[4] Politieke waarnemers vreesden in de nasleep op een toenemend internationaal isolement van Israël.[5]
Bindend karakter[bewerken | brontekst bewerken]
De resolutie heeft een bindend karakter, in het algemeen volgens artikel 25 van het VN-Handvest en volgens juristen,[6] en meer specifiek in dit geval, bevestigd door bijna alle VN-lidstaten.[7] Alleen de Verenigde Staten beschouwde de resolutie als “niet-bindend”.[8][9]
Opmerkelijk is dat de conclusie van de resolutie in verschillende Westerse persorganen over het algemeen wordt omschreven als “De Veiligheidsraad vraagt...[10][4] of dringt aan op…”,[11] terwijl media uit andere landen de officiële VN-term “De Veiligheidsraad eist...”[10][1][12][13][14] overnemen.