Rijnsburgerbrug
| Rijnsburgerbrug | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
De Rijnsburgerbrug in 2009
| ||||
| Algemene gegevens | ||||
| Locatie | Leiden | |||
| Coördinaten | 52° 10′ NB, 4° 29′ OL | |||
| Overspant | Rijnsburgersingel/Morssingel | |||
| Beheerder | Gemeente Leiden | |||
| Bouw | ||||
| Opening | 2001 | |||
| Gebruik | ||||
| Huidig gebruik | Auto's, bussen, taxi's, voetgangers en fietsers | |||
| Weg | Stationsweg/Steenstraat | |||
| Architectuur | ||||
| Type | Boogbrug | |||
| Architect(en) | Royal Haskoning (Syb van Breda / Nicole Plasschaert / René Rijkers) | |||
| Materiaal | Beton, metselwerk, staal | |||
  | ||||
| ||||
De Rijnsburgerbrug is een vaste boogbrug in Leiden.
De brug ligt over de Rijnsburgersingel en Morssingel en verbindt het stationsgebied met de Leidse binnenstad. De brug wordt hierdoor zeer intensief gebruikt door gemotoriseerd verkeer (auto's, taxi's, bussen), fietsers en voetgangers.
Opvallend aan de huidige brug is dat de stalen balustrade aan de Rijnsburgersingelzijde is ontworpen als zitbank. Vanaf deze plek heeft men ook een goed uitzicht op molen De Valk. Direct aan centrumzijde van de brug ligt de entree van Museum Volkenkunde.
Geschiedenis
De huidige brug van beton en metselwerk stamt uit 2001 (ontwerp Royal Haskoning), maar kent vele voorlopers. De brug ligt namelijk aan een historische invalsweg vanuit de richting van Oegstgeest en Rijnsburg. Deze weg, de huidige Stationsweg/Rijnsburgerweg, liep tot aan de singel, waarna men zich via de brug en de Rijnsburgerpoort toegang tot de stad kon verschaffen. In het verlengde ligt de Steenstraat. De stadspoort werd uiteindelijk in 1864 gesloopt. Tot 1929 heette de Rijnsburgerbrug de Leeuwenbrug. Op de brug stonden aan beide kanten twee leeuwen op sokkels.
Ter gelegenheid van de realisatie in 2001 publiceerde de gemeente Leiden een boekje over de geschiedenis en de bouw van de nieuwe brug.[1]
- ↑ Jan Tazelaar en Cor Smit, Het boekje van de Rijnsburgerbrug, Gemeente Leiden 2001, 28 pag.
· 
· 
