Roestparasietje

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Roestparasietje
Pycnidia van het roestparasietje in een uredinium
Taxonomische indeling
Rijk:Fungi (Schimmels)
Stam:Ascomycota (Zakjeszwammen)
Klasse:Dothideomycetes
Onderklasse:Pleosporomycetidae
Orde:Pleosporales
Familie:Phaeosphaeriaceae
Geslacht:Eudarluca
Soort
Eudarluca caricis
(Fr.) O.E. Erikss. (1966[1])
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie
Schimmels

Het roestparasietje (teleomorf:Eudarluca caricis, anamorf:Sphaerellopsis filum) is een hyperparasitaire schimmel, die tot het geslacht Eudarluca behoort. Het leeft als biotrofe parasiet en parasiteert op onder andere Pucciniaceae-soorten.

Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]

Het roestparasietje parasiteert het uredinium van de roest en vormt daar donkerbruine, bolvormige, 90-300 μm grote pycnidia (ongeslachtelijke fase) met een centrale ostiole. De 14-16 µm lange en 4 µm brede, fusoïde conidiën, die worden gevormd in de bruine, dikwandige, conidiogene cellen van het pycnidium, hebben één tussenwand en aan beide uiteinden een korte slijmdraad. De wand van het pycnidium bestaat uit 3-6 donkerbruine, hoekige cellen. Ook de telia worden geparasiteerd.

In de geslachtelijke fase worden perithecia gevormd met asci. De ascosporen zijn 15 μm lang, 3 μm breed en tweecellig.

Verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]

Het roestparasietje komt voor in Europa, Noord-Amerika, Nieuw-Zeeland en in enkele Aziatische landen.[2] Het komt in Nederland uiterst zeldzaam voor.[3]

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Zie de categorie Eudarluca caricis van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.