Sardine
| Sardine | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| De Pacifische sardine | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Groep | |||||||||||||
| Sardine | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
| |||||||||||||
Sardines, sardienen of pelsers[bron?] zijn een groep straalvinnige vissen uit de familie haringen (Clupeidae). Sardines komen bijna wereldwijd voor en danken hun naam aan het mediterrane eiland Sardinië, waar ze ooit zeer talrijk voorkwamen.
Taxonomie
- Genus/geslacht Dussumieria
- Genus/geslacht Escualosa
- Slanke witte sardine - Escualosa elongata
- Witte sardine - Escualosa thoracata
- Genus/geslacht Sardina
- Europese sardine (echte sardine) - Sardina pilchardus
- Genus/geslacht Sardinella
- Ronde sardine Sardinella aurita
- Sardinella longiceps
- Indische sardine - Sardinella gibbosa
- Genus/geslacht Sardinops
- Australische sardine - Sardinops sagax
Kenmerken
De sardien kan een lengte bereiken van 25 centimeter en kan maximaal 15 jaar oud worden. Van de zijkant gezien heeft het lichaam van de vis een normale vorm, van bovenaf gezien is de vorm het beste te typeren als gedrongen. De kop is min of meer recht. De ogen zijn normaal van vorm en zijn symmetrisch.
De vis heeft één rugvin en één aarsvin. Er zijn 13 tot 21 vinstralen in de rugvin en 12 tot 23 vinstralen in de aarsvin.
Leefwijze
De sardien komt zowel in zoet, zout als brak water voor, op een diepte van 10 tot 100 m. Ze is gebonden aan een subtropisch klimaat.
De vis eet zowel plantaardig als dierlijk plankton.
Relatie tot de mens
De sardien 'dankt' zijn wereldwijde bekendheid aan de uitvindingen van het conservenblik (1810) en de blikopener (rond 1860). Hoewel de uitvinding voor het leger bedoeld was, waren sardines in de begintijd luxevoedsel.
De sardien is voor de visserij van groot commercieel belang. De soort komt niet voor op de Rode Lijst van de IUCN.
Foto's
-
Sardinops sagax -
Sardina pilchardus -
-
_01.jpg)
_2.jpg)
Zie ook
Trivia
Volgens de Europese regelgeving[1] mogen er 12 verschillende haringachtigen als sardines in blik worden verkocht: Die twaalf soorten vis vallen in vier categorieën (op grootte):
- Sardine (sardina)
- Haring (harengus)
- Ansjovis (engraulis)
- Sprot (sprattus)
De reden om niet alleen echte sardine in blik toe te staan ligt erin dat de vis werd overbevist -vooral rond 1970 en 1980. De vraag naar sardine bleef en daarom gingen ze bijvoorbeeld in Canada de haring gebruiken, in Australië de elft en in Peru de ansjovis. Dat werd een beetje verwarrend, dus besloot Noorwegen, toen de voorzitter van de Codex Alimentarius Commission, het te standaardiseren. Als er een andere vis dan sardina pilchardus in het blikje gestopt wordt moet de producent wel de Latijnse naam van de vis -of bijvoorbeeld Canadian style sardine- bij de ingrediënten vermelden.[2][3]
Externe link
Bronnen, noten en/of referenties
|