Satansboleet
| Satansboleet | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Boletus satanas Lenz (1831) | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Satansboleet op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
De satansboleet (Boletus satanas) is een giftige paddenstoel uit de familie Boletaceae.
Leefomgeving[bewerken | brontekst bewerken]
De satansboleet is zeldzaam. De soort komt voor onder beuken of eiken in loofbossen op kalkrijke grond of leem in zones met een gematigd klimaat.
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
Hoed[bewerken | brontekst bewerken]
De gladde hoed heeft een doorsnede van 10 tot 25 cm en is eerst bolvormig gewelfd met soms een omgeronde rand, maar wordt later vlakker. De hoed is wit tot licht grijsachtig en krijgt later grijsbruine of roodachtige vlekken aan de rand.
Steel[bewerken | brontekst bewerken]
De steel is 7 tot 12 cm hoog. Er is een gezwollen basis die tot 12 cm dik kan zijn. Van boven is de steel geel, onderaan is deze rood. De steel is bedekt met donkerrood netwerk.
Buisjes[bewerken | brontekst bewerken]
De buisjes zijn vrijstaand, klein en bloedrood. Ze worden bij beschadiging groenblauw. De sporen zijn olijfbruin.
Vlees[bewerken | brontekst bewerken]
Het vlees is lichtgeel. Van de steel en buisjes wordt het later iets blauwachtig.
Mycotoxine[bewerken | brontekst bewerken]
Zowel rauw als gekookt is de satansboleet giftig en veroorzaakt een braakreactie die zes uur kan duren.
Verwisseling[bewerken | brontekst bewerken]
De satansboleet kan met andere boleten verwisseld worden zoals de roodnetboleet (Boletus rhodoxanthus), de (eetbare) gewone heksenboleet (Boletus erythropus), Boletus luridus, Boletus splendidus, Boletus torosus of met de (licht giftige) pronksteelboleet (Boletus calopus).