Schubbige taaiplaat
| Schubbige taaiplaat | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||
| Schubbige taaiplaat | |||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||
| |||||||||||||
| Soort | |||||||||||||
| Neolentinus lepideus (Fr.) Redhead & Ginns (1985) | |||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||
| |||||||||||||
De schubbige taaiplaat (Neolentinus lepideus) is een schimmel behorend tot de familie Gloeophyllaceae. Hij leeft saprotroof, bruinrot-veroorzakend, hoofdzakelijk op bewerkt naaldhout in de open lucht en gebouwen, onder meer op spoorbielzen. Soms komt hij voor op dode of levende stammen en stronken van den (Pinus) en spar (Picea) in naaldbossen, ook enkele niet gecontroleerde opgaven van eik (Quercus) en één van es (Fraxinus).
Kenmerken[bewerken | brontekst bewerken]
De vruchtlichamen van Neolentinus lepideus zijn taaie, vlezige plaatzwammen van variabele grootte. De hoed is eerst convex en vlakt af naar verloop van tijd. De hoed kan ongeveer 12 cm hoog worden, terwijl de steel ongeveer 8 cm hoog wordt. De witte, crème tot lichtbruine hoedhuidlaag is opvallend bedekt met concentrisch gerangschikte donkere schubben die dichter worden naar het midden van de hoed. De lamellen zijn wit en hun aanhechting aan de steel is adnate tot subdecurrent of decurrent. De lamellen en steel kunnen met de jaren donkerrood worden. De witte steel is bedekt met donkere schubben in het gebied onder de witte ring. De geur lijkt een beetje op anijs en de smaak is niet waarneembaar.
De sporen zijn in bulk wit, cilindrisch van vorm en meten 8–12,5 × 3,5–5 µm.
Habitat en verspreiding[bewerken | brontekst bewerken]
De soort lijkt een kosmopolitische verspreiding te hebben en bewoont voornamelijk de gematigde breedtegraden van het zuidelijk- en noordelijk halfrond, maar wordt ook aangetroffen in Noord-India, Midden-Amerika en Zuid-Afrika. In Europa komt hij voor van het Middellandse Zeegebied tot Scandinavië.
In Nederland komt hij vrij algemeen voor. Hij staat op de rode lijst in de categorie 'Kwetsbaar'.
Eetbaarheid[bewerken | brontekst bewerken]
Sommige auteurs kwalificeren Neolentinus lepideus als eetbaar, hoewel het moet worden gekookt om het zachter te maken. Ondanks dat er geen geregistreerde vergiftigingen zijn, omdat vruchtlichamen ervan de neiging hebben om te groeien op door mensen gemaakte houten constructies, kan de schimmel in contact komen met gevaarlijke chemicaliën, zoals houten bielzen besmeurd met creosoot. Vruchtlichamen hebben een vruchtvlees met een taaie consistentie die toeneemt naarmate ze volwassener worden.
| Bronnen, noten en/of referenties |