Shahr-e Sukhteh

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Shahr-i Sokhta
شهر سوخته
Werelderfgoed cultuur
Stadspoort van Shahr-i Sokhta
Land Vlag van Iran Iran
Coördinaten 30° 36′ NB, 61° 20′ OL
UNESCO-regio Azië en de Grote Oceaan
Criteria ii, iii, iv
Inschrijvingsverloop
UNESCO-volgnr. 1456
Inschrijving 2014 (38e sessie)
Kaart
Shahr-e Sukhteh (Iran)
Shahr-e Sukhteh
UNESCO-werelderfgoedlijst

Shahr-e Sukhteh, ook Shahr-i Shōkhta, (Perzisch: شهر سوخته, Verbrande Stad; Frans: Shahr-i-Sokhta) is een in de Bronstijd gebouwde nederzetting in het uiterste oosten van Perzië/Iran op de rivierbanken van de Helmand, in de provincie Sistan en Beloetsjistan.

De archeologische site is gelegen aan de weg tussen Zahedan en Zabol. Het moet een van de grootste nederzettingen geweest zijn in de periode. In het westen van het gebied bevindt zich een begraafplaats met 25.000 tot 40.000 graven. De stad moet ontstaan zijn rond 3200 voor Christus. Er waren vier bloeiperiodes en de stad werd drie maal verbrand. Rond 2100 voor Christus werd de stad definitief verlaten, om in het begin van de twintigste eeuw door de Hongaarse archeoloog Aurel Stein herontdekt te worden.

Tijdens de 38e sessie van de Commissie voor het Werelderfgoed in juni 2014 werd een gebied van 275 hectare toegevoegd aan de werelderfgoedlijst van UNESCO.

Zie de categorie Shahr-e Sukhteh van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.