Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door AGL(overleg | bijdragen) op 29 feb 2020 om 18:54.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Begin 400 was het Germaanse gebied ten noorden van de Romeinse grenzen in beweging gebracht door de komst van de Hunnen. Uit vrees verlieten verschillende volken hun woongebieden en joegen weer andere volken op. In 405 viel Radegast aan het hoofd van een groot leger bestaande uit Ostrogoten, Kelten, Vandalen, Sueven en Bourgonden Italië binnen. Zonder enige tegenstand te ontmoeten overschreed hij de Alpen, de Po en de Apennijnen. Veel steden vielen in zijn handen en werden geplunderd. Bij de stad Florence ontmoette hij hevig verzet van de verdedigers. Hij besloot daarom de stad belegeren. In de tussentijd had het Romeinse leger zich versterkt en was met een aanzienlijke krijgsmacht richting Florence opgetrokken. Het leger van Stilicho dat vele malen groter was dan dat van Radegast slaagde erin het vijandelijke leger in te sluiten. De Romeinen vermeden zo veel mogelijk de directe confrontatie en hielden de omsingeling gesloten. Radegast en zijn mannen werden uitgehongerd en gaven zich uiteindelijk over. Na de slag werd Radegast geëxecuteerd.
· 
· 