Informatica
Informatica wordt omschreven als de wetenschap die zich bezighoudt met de beheersing van complexiteit (o.a. op het vlak van informatie en gegevens, communicatie, softwarebouw, en technisch-wetenschappelijke rekenen). De term complexiteit slaat hier op de meer algemene betekenis en niet op de complexiteitstheorie. Informatica is ook de tak van techniek die zich bezighoudt met het programmeren van computers.
Computerwetenschap is een wel gehanteerd synoniem voor informatica dat niet mag worden verward met het eigenlijke bouwen van computers.
Iemand die zich bezighoudt met informatica noemt zich doorgaans informaticus of computerwetenschapper.
Vier aspecten van informatica
Op een andere manier valt de informatica op te delen in 4 aspecten, ook wel de 4 T's genoemd:
- Technieken/Methodes (bv. recursie, top-down design, simulated annealing, polymorfisch programmeren...)
- Talen (bv. C++, Java, Coloured Petri Nets, UML...),
- Theorieën (bv. Formele Talen Theorie, Grafentheorie, Wachtrijtheorie...),
- Tools (gereedschappen als compilers, database beheersystemen, besturingssystemen ...)
De informatica is een multidisciplinaire wetenschap, ontstaan uit (onder meer) de wiskunde en de elektrotechniek. Bepaalde aspecten van de informatica zijn bovendien geïnspireerd op de biologie, zo denken we aan oa. neurale netwerken en genetische algoritmes.
Geschiedenis
Oorspronkelijk was een computer een persoon die voor zijn beroep berekeningen uitvoerde. Menselijke computers werden bijvoorbeeld ingezet om tabellen voor de scheepvaart en astronomie op te stellen. Van het grootste belang was correctheid: een fout in een tabel is nu eenmaal niet direct zichtbaar en kan voor de gebruiker van de tabel grote gevolgen hebben. In dit opzicht waren verscheidene mensen op zoek naar gereedschappen om de menselijke computers te assisteren. In deze omgeving bedacht Charles Babbage het concept van de machinale computer.
Het zou na het concept echter nog lange tijd duren voordat de eerste elektrische computers gebouwd werden door o.a. Konrad Zuse, Alan Turing en John von Neumann.
Voor meer informatie zie Geschiedenis van de computer.
Vakgebieden
De informatica bestaat zoals iedere andere wetenschap uit een grote verscheidenheid aan subdisciplines waarvan de grenzen meestal zeer moeilijk te onderscheiden zijn. Iedere strikte indeling is dan ook vrij kunstmatig.
De voornaamste zijn:
- Fundamentele informatica (datastructuren, algoritmes, formele talen-, berekenbaarheids-, complexiteits-, grafentheorie, ...)
- Informatie- en gegevensbeheer (databanken, data mining, ...)
- Technisch-wetenschappelijk rekenen (computer graphics, wetenschappelijk programmeren, computeraritmetiek, ...)
- Kunstmatige intelligentie (toegepaste logica, optimalisatietechnieken, neurale netwerken, kennisrepresentatie, ...)
- Software constructie (software ontwikkeling, software metrieken, ICT project management, formele specificatietechnieken, software re-engineering, software testen, ...)
- Computernetwerken
Opmerking: Software Constructie oftewel Software Engineering wordt hoe langer hoe meer beschouwd als een aparte (ingenieurs)discipline die geen onderdeel meer is van de informatica (maar er uiteraard wel nauw met verwant is). Net zoals de elektrotechniek ooit is afgesplitst van de fysica. Op hoe langer hoe meer universiteiten wordt software engineering dan ook als een aparte opleiding ingericht, naast de bestaande informatica opleiding.
Toepassing
In de meeste gevallen vereist toepassing ervan, naast de eigenlijk informatica-kennis, tevens kennis op het vlak van wiskunde, bedrijfskunde en software engineering.
Echter, toepassing ervan in een bredere technisch-industriële context vereist bovendien vaak een vrij grote kennis op het vlak van elektrotechniek (zowel elektronica als communicatie), numerieke technieken, technische bedrijfskunde en soms zelfs fysica, scheikunde en werktuigkunde. Deze toepassing gebeurt dan vaak door ingenieurs en/of in samenwerking met ingenieurs.
Als voorbeelden van dit laatste denken we bv. aan technische automatisering in fabrieken, telecommunicatie, cybernetica, simulering van scheikundige processen, automatische raketsturing, spraaktechnologie, biometrie, optimalisering van bedrijfsprocessen etc.
Engelse termen
Informatica wordt in het Engels aangeduid als 'computer science'. De term 'informatics' slaat niet op informatica, maar op specifieke methoden van informatieverwerking voor andere wetenschapsgebieden, zoals bijvoorbeeld de geneeskunde of het genoomonderzoek. Het laatste vakgebied heet bijvoorbeeld 'bio-informatics', dat in het Nederlands verwarrend genoeg bekend staat als 'bio-informatica'. Een bio-informaticus is dus geen informaticus, maar wel een deskundige in de informatieverwerking bij genoomonderzoek. In Europa wordt soms het begrip computing science gebruikt om aan te geven dat het bedoelde vakgebied zich volstrekt niet richt op de elektrotechniek van computers.