Slag om Mulhouse (1914)

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Slag om Mulhouse
Onderdeel van het Westfront in de Eerste Wereldoorlog
Situatie in de Elzas, augustus 1914
Datum 7 augustus - 10 augustus 1914
Locatie In de buurt van Mulhouse, Elzas (toen deel van het Duitse Rijk)
Resultaat Duitse overwinning
Strijdende partijen
Vlag van Duitse Keizerrijk Duitse Keizerrijk Vlag van Frankrijk Frankrijk
Leiders en commandanten
Vlag van Duitse Keizerrijk Josias von Heeringen
Vlag van Duitse Keizerrijk Helmuth von Moltke
Vlag van Frankrijk Louis Bonneau
Vlag van Frankrijk Joseph Joffre
Vlag van Frankrijk Paul Pau
Eenheden
Vlag van Duitse Keizerrijk VIIe Duitse Leger Vlag van Frankrijk Ie Franse Leger
Troepensterkte
30.000 man 45.000 man
Verliezen
3.000 man 4.000 man
Portaal  Portaalicoon   Eerste Wereldoorlog

De Slag om Mulhouse vond plaats van 7 tot 10 augustus 1914 bij de toen Duitse stad Mülhausen (Mulhouse) tussen het Ie Franse Leger onder generaal Dubail en het VIIe Duitse Leger onder generaal von Heeringen aan het begin van de Eerste Wereldoorlog. Het was onderdeel van het Franse oorlogsplan XVII, dat een offensief voorzag in de Elzas en de Moezel om de gebieden te heroveren die Frankrijk in de Frans-Pruisische Oorlog van 1870-1871 verloren had.

Verloop[bewerken | brontekst bewerken]

De Fransen stonden onder het commando van het hoofd van het 7e legerkorps, Louis Bonneau, bestaande uit 14e en 41e Infanteriedivisies, versterkt door een reservebrigade uit Belfort en de 8e Cavaleriedivisie. Deze troepen waren betrokken bij het grootste offensief in het Plan XVII. Tegenover hen stonden het 14e en 15e Legerkorps van het VIIe Duitse Leger.

Franse inname van Mülhausen

In de ochtend van 7 augustus veroverden de Fransen de stad Altkirch en marcheerden de volgende dag naar het noorden, richting Mülhausen en door een strategische terugtocht van de Duitsers viel deze stad diezelfde dag in hun handen. Het snelle "succes" van het offensief werd groots gevierd in Parijs. Met de komst van Duitse reserves in Straatsburg, lanceerden de Duitsers in de ochtend van 9 augustus een tegenaanval op het nabijgelegen Cernay. Generaal Koschenbart leidde de aanval. Hij stierf door een schot in het hoofd.

Door het ontbreken van voldoende reserves en niet in staat een goede verdediging te organiseren, trok generaal Bonneau zijn troepen langzaam terug. De Fransen werden gedwongen Mülhausen te evacueren, twee dagen nadat ze de stad in handen kregen. De Franse opperbevelhebber Joseph Joffre stuurde een reservedivisie, maar die kwam te laat om de stad te kunnen behouden. Om aan omsingeling te ontsnappen trok Bonneau zijn troepen op 10 augustus een eind terug naar Belfort. Op 19 augustus leidde een nieuwe Franse aanval opnieuw tot verbitterde gevechten aan de poorten van de stad, maar door de goed georganiseerde Duitse verdediging met machinegeweren, wordt de aanval afgeslagen en moet Bonneau weer op Belfort terugvallen. Door generaal Joffre werd dit niet enkel gezien als een militaire maar ook als een symbolische vernedering. Zijn antwoord volgde snel: generaal Bonneau werd uit zijn leidinggevende functie ontheven door een "gebrek aan agressiviteit". Door de zware verliezen werd het Franse opperbevel gedwongen vier nieuwe divisies aan het Ie leger toe te voegen, dit keer onder het commando van generaal Pau.

Gerelateerd[bewerken | brontekst bewerken]