Smalsnuittoonhaai

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Smalsnuittoonhaai
IUCN-status: Kritiek[1] (2019)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Chondrichthyes (Kraakbeenvissen)
Onderklasse:Elasmobranchii (Haaien en roggen)
Orde:Carcharhiniformes (Grondhaaien)
Familie:Triakidae (Gladde haaien)
Geslacht:Mustelus
Soort
Mustelus schmitti
Springer, 1939[2]
Verspreiding
Afbeeldingen op Wikimedia Commons Wikimedia Commons
Portaal  Portaalicoon   Biologie

De smalsnuittoonhaai[3] (Mustelus schmitti) is een haai uit de familie van de gladde haaien.[4][5]

Beschrijving[bewerken | brontekst bewerken]

Dit is een vrij kleine, volmaakt ongevaarlijke haai die leeft van krabben en mogelijk ook visjes. De mannetjes worden hoogstens 90 cm (gemiddeld 60 cm) lang en de vrouwtjes 108 cm (gemiddeld 72 cm). De smalsnuittoonhaai houdt zich op in de kustwateren bij Zuid-Brazilië en Argentinië (Patagonië) bij een diepte tussen de 10 en 140 m bij een watertemperatuur van minimaal 12° (zie kaartje). De haaien zijn geslachtsrijp bij een lengte van 55 cm (man) en 57 cm (vrouw); ze zijn dan drie tot vier jaar oud. De soort is eierlevendbarend. De vrouwtjes werpen gemiddeld 8 jongen die ongeveer 24 cm groot zijn.

Bedreiging[bewerken | brontekst bewerken]

Deze smalsnuittoonhaaien worden intensief bevist met sleepnetten. Deze visserij richt zich niet uitsluitend op deze haaiensoort, maar is wel zeer schadelijk voor de populatieomvang omdat haaien veel gevoeliger zijn voor overbevissing. Voor de kust van Brazilië is tussen 1985 en 1997 85% afname (15% per jaar) geconstateerd. Bij Argentinië bleek uit visserijstatistieken een afname van 30% tussen 1998 en 2002 (8,5% per jaar).[1] Daarom staat de smalsnuittoonhaai als bedreigd op de Rode Lijst van de IUCN.