Myrtilus: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 15 jan 2008 15:31

Myrtilus (Oud-Grieks: (grc) / Myrtílos) is in de Griekse mythologie een zoon van Hermes en al naargelang de bron Cleobule^[1] of Phaethusa.^[2]

Hij was de wagenmenner van koning Oenomaus van Pisa, die de gewoonte had mannen die met zijn dochter Hippodameia wilden huwen tot een wagenwedren uit te dagen, en hen indien zij verloren te doden. Toen Pelops naar Hippodameia's hand dong, wist hij Myrtilus ertoe te overhalen de wagen van Oenomaus te saboteren in ruil voor het halve koninkrijk en de eerste nacht met Hippodameia. Door de sabotage kwam Oenomaus om en won Pelops, maar toen Myrtilus probeerde Hippodameia aan te randen werd hij door Pelops in zee gegooid. Al verdrinkend vervloekte hij Pelops en diens nageslacht.

Om Hermes te verzoenen liet Pelops een monument voor Myrtilus bouwen in de hippodroom van Olympia. Ongevallen tijdens de Olympische wedrennen werden toegeschreven aan de geest van Myrtilus, die de paarden schrik aanjoeg.

Naast Erichthonius en Hippolytus is Myrtilus één van de mythologische figuren die met het sterrenbeeld Voerman (Auriga) of Wagenmenner, worden geïdentificeerd.^[3] Zijn graftombe bevond zich te Pheneus, achter de tempel van Hermes, waar men dacht dat zijn lijk door de golven op de kust was geworpen. Hier werd hij als heros vereerd en geëerd met nachtelijke offers.^[4]

Noten

↑ Hygin., Poet. Astr. II 13.
↑ Schol., ad Apollon. Rhod. I 752.
↑ Soph., Elekt. 509, Eurip., Or. 993, &c.; Apollon. Rhod., I 755, Paus., II 18 § 2, V 1 § 5, VIII 14 § 8; Tzetz., ad Lyc. 156, 162, Hygin., Fab. 84, Poet. Astr. II 13, Serv., ad Virg. Georg. I 205, III 7, Eustath., ad Hom. p. 184.
↑ Paus., VI 20 § 8, VIII 14. § 7.

Antieke bronnen

Pindarus, Olympische Ode I.
Sophokles, Elektra 504.
Sophokles, Oinomaos fr. 433.
Euripides, Orestes 1024-1062.
Apollodoros, Epitome II 1-9.
Diodorus Siculus, Historiae IV 73.
Hyginus, Fabulae 84.
Hyginus, Poetikon Astronomikon
Pausanias, Hellados periēgēsis V 1.3-7, 13.1, VI 21.9, VIII 14.7.
Philostratus de oudere, Imagines I 30.
Philostratus de jongere, Imagines 9.
Mythographus Vaticanus (I), 22.
Mythographus Vaticanus (II), 146.

Referentie

L. Schmitz, art. Myrtilus, in W. Smith (ed.), A dictionary of Greek and Roman biography and mythology, II, Boston, 1867, p. 1132.

[1] Hygin., Poet. Astr. II 13.

[2] Schol., ad Apollon. Rhod. I 752.

[3] Soph., Elekt. 509, Eurip., Or. 993, &c.; Apollon. Rhod., I 755, Paus., II 18 § 2, V 1 § 5, VIII 14 § 8; Tzetz., ad Lyc. 156, 162, Hygin., Fab. 84, Poet. Astr. II 13, Serv., ad Virg. Georg. I 205, III 7, Eustath., ad Hom. p. 184.

[4] Paus., VI 20 § 8, VIII 14. § 7.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Regel 1: / Regel 1: @@
+{{ziedp}}
-'''Myrtilus''' is in de [[Griekse mythologie]] een zoon van [[Hermes (mythologie)|Hermes]] en alnaargelang de bron [[Theobule]] of [[Phaethusa]].
+'''Myrtilus''' ('''[[Oud-Grieks]]:''' {{grc|Μυρτίλος}} / Myrtílos) is in de [[Griekse mythologie]] een zoon van [[Hermes (mythologie)|Hermes]] en al naargelang de bron [[Cleobule]]<ref>Hygin., ''Poet. Astr.'' II 13.</ref> of [[Phaethusa]].<ref>Schol., ''ad Apollon. Rhod.'' I 752.</ref>
 Hij was de wagenmenner van koning [[Oenomaus]] van [[Pisa (Griekenland)|Pisa]], die de gewoonte had mannen die met zijn dochter [[Hippodameia]] wilden huwen tot een wagenwedren uit te dagen, en hen indien zij verloren te doden. Toen [[Pelops]] naar Hippodameia's hand dong, wist hij Myrtilus ertoe te overhalen de wagen van Oenomaus te saboteren in ruil voor het halve koninkrijk en de eerste nacht met Hippodameia. Door de sabotage kwam Oenomaus om en won Pelops, maar toen Myrtilus probeerde Hippodameia aan te randen werd hij door Pelops in zee gegooid. Al verdrinkend vervloekte hij Pelops en diens nageslacht.
@@ Regel 5: / Regel 6: @@
 Om Hermes te verzoenen liet Pelops een monument voor Myrtilus bouwen in de [[Circus (gebouw)|hippodroom]] van [[Olympia (stad)|Olympia]]. Ongevallen tijdens de Olympische wedrennen werden toegeschreven aan de geest van Myrtilus, die de paarden schrik aanjoeg.
-Naast [[Erichthonius]] en [[Hippolytus]] is Myrtilus één van de mythologische figuren die met het sterrenbeeld [[Voerman]] (''Auriga'') of Wagenmenner, worden geïdentificeerd.
+Naast [[Erichthonius]] en [[Hippolytus]] is Myrtilus één van de mythologische figuren die met het sterrenbeeld [[Voerman]] (''Auriga'') of Wagenmenner, worden geïdentificeerd.<ref>Soph., ''Elekt.'' 509, Eurip., ''Or.'' 993, &c.; Apollon. Rhod., I 755, Paus., II 18 § 2, V 1 § 5, VIII 14 § 8; Tzetz., ''ad Lyc.'' 156, 162, Hygin., ''Fab.'' 84, ''Poet. Astr.'' II 13, Serv., ''ad Virg. Georg.'' I 205, III 7, Eustath., ''ad Hom.'' p. 184.</ref> Zijn graftombe bevond zich te Pheneus, achter de tempel van Hermes, waar men dacht dat zijn lijk door de golven op de kust was geworpen. Hier werd hij als ''[[Heros (mythologie)|heros]]'' vereerd en geëerd met nachtelijke offers.<ref>Paus., VI 20 § 8, VIII 14. § 7.</ref>
+==Noten==
+{{references|85%}}
+==Antieke bronnen==
+*[[Pindarus]], ''Olympische Ode'' I.
+*[[Sophokles]], ''[[Elektra (Sophokles)|Elektra]]'' 504.
+*[[Sophokles]], ''Oinomaos'' fr. 433.
+*[[Euripides]], ''[[Orestes (Euripides)|Orestes]]'' 1024-1062.
+*[[Apollodorus van Athene|Apollodoros]], ''Epitome'' II 1-9.
+*[[Diodorus Siculus]], ''Historiae'' IV 73.
+*[[Hyginus Mythographus|Hyginus]], ''Fabulae'' 84.
+*[[Hyginus Mythographus|Hyginus]], ''Poetikon Astronomikon''
+*[[Pausanias (schrijver)|Pausanias]], ''Hellados periēgēsis'' V 1.3-7, 13.1, VI 21.9, VIII 14.7.
+*[[Philostratus]] de oudere, ''Imagines'' I 30.
+*[[Philostratus]] de jongere,  ''Imagines'' 9.
+*[[Mythographus Vaticanus]] (I), 22.
+*[[Mythographus Vaticanus]] (II), 146.
+==Referentie==
+*{{Aut|L. Schmitz}}, art. Myrtilus, in {{Aut|W. Smith}} (ed.), ''A dictionary of Greek and Roman biography and mythology'', II, Boston, 1867, p. <span class=plainlinks>[http://www.ancientlibrary.com/smith-bio/2240.html 1132].
 [[Categorie:Griekse mythologie]]