Stent: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud

In de regel

Versie van 7 mei 2008 16:11

Een stent is een metalen buisje dat in medische toepassingen in een vat of kanaal in het lichaam van een patiënt wordt geplaatst, bijvoorbeeld in een bloedvat, met het doel om dit kanaal open te houden.

Het buisje wordt in opgevouwen toestand in de patiënt aangebracht, waar mogelijk door middel van een minimaal-invasieve procedure, en wordt daarna tot de juiste grootte opgerekt door het opblazen van een ballonnetje. Er zijn ook stents die voorgeprogrameerd zijn voor een bepaalde diameter, op 37 graden bereiken ze de juiste diameter. Dit zijn zogenaamde self expanding stents. Het materiaal wat hiervoor gebruikt wordt is Nitinol.

Het belangrijkste doel van een stent is het corrigeren van vernauwingen in de doorsnede van vaten en kanalen in het lichaam. Zo worden stents vaak gebruikt om drukverschillen in de bloedstroom te verminderen in het geval van gedeeltelijke blokkering, en zodoende een voldoende toevoer van zuurstof naar organen te verkrijgen. Hoewel stents meestal gebruikt worden voor de kransslagaders, worden ze ook voor andere kanalen in het lichaam gebruikt, zoals bijvoorbeeld andere slagaders, de slokdarm, luchtpijpen en urethra.

Een belangrijke complicatie van stent implantatie is het opnieuw dichtgroeien van het vat. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door de ontstekingsreactie die het gevolg is van de schade die aan het bloedvat wordt toegebracht bij de implantatie van de stent. Bij die ontstekingsreactie worden nieuwe cellen aangevoerd die de stent inkapselen. Dit kan opnieuw voor een vernauwing zorgen. Een nieuwe ontwikkeling (sinds 2001) is om de stent van een medicijnlaagje te voorzien, om het risico van opnieuw dichtgroeien te verminderen. Dit worden drug eluting stents genoemd. Voor toepassing in het hart gaat het om stents met sirolimus (merknaam Cypher), paclitaxel (merknaam Taxus) en zotarolimus (merknaam Endeavor). In een (vrij kleine) vergelijking tussen sirolimus en paclitaxel leek de eerste iets effectiever.^[1]

↑ Tomai F, Reimers B, De Luca L, et al. Head-to-Head Comparison of Sirolimus- and Paclitaxel-Eluting Stent in the Same Diabetic Patient with Multiple Coronary Artery Lesions. A Prospective, Randomized, Multicenter Study. Diabetes Care. 2007 Oct 1; PMID: 17909090

Zie de categorie Stent van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] Tomai F, Reimers B, De Luca L, et al. Head-to-Head Comparison of Sirolimus- and Paclitaxel-Eluting Stent in the Same Diabetic Patient with Multiple Coronary Artery Lesions. A Prospective, Randomized, Multicenter Study. Diabetes Care. 2007 Oct 1; PMID: 17909090

[1]

@@ Regel 4: / Regel 4: @@
 Het buisje wordt in opgevouwen toestand in de patiënt aangebracht, waar mogelijk door middel van een [[minimaal-invasieve procedure]], en wordt daarna tot de juiste grootte opgerekt door het [[luchtdruk|opblazen]] van een [[ballon (gas)|ballonnetje]]. Er zijn ook stents die voorgeprogrameerd zijn voor een bepaalde diameter, op 37 graden bereiken ze de juiste diameter. Dit zijn zogenaamde self expanding stents. Het materiaal wat hiervoor gebruikt wordt is [[Geheugenmetaal|Nitinol]].
-Het belangrijkste doel van een stent is het corrigeren van vernauwingen in de doorsnede van vaten en kanalen in het lichaam. Zo worden stents vaak gebruikt om drukverschillen in de bloedstroom te verminderen in het geval van gedeeltelijke blokkering, en zodoende een voldoende toevoer van [[zuurstof]] naar organen te verkrijgen. Hoewel stents meestal gebruikt worden voor de [[kransslagaders]], worden ze ook voor andere kanalen in het lichaam gebruikt, zoals bijvoorbeeld andere [[slagaders]], [[slokdarm]], [[luchtpijp]]en en [[urethra]]
+Het belangrijkste doel van een stent is het corrigeren van vernauwingen in de doorsnede van vaten en kanalen in het lichaam. Zo worden stents vaak gebruikt om drukverschillen in de bloedstroom te verminderen in het geval van gedeeltelijke blokkering, en zodoende een voldoende toevoer van [[zuurstof]] naar organen te verkrijgen. Hoewel stents meestal gebruikt worden voor de [[kransslagaders]], worden ze ook voor andere kanalen in het lichaam gebruikt, zoals bijvoorbeeld andere [[slagader]]s, de [[slokdarm]], [[luchtpijp]]en en [[urethra]].
 Een belangrijke complicatie van stent implantatie is het opnieuw dichtgroeien van het vat. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door de [[ontsteking (geneeskunde)|ontstekingsreactie]] die het gevolg is van de schade die aan het bloedvat wordt toegebracht bij de [[implantaat|implantatie]] van de stent. Bij die ontstekingsreactie worden nieuwe cellen aangevoerd die de stent [[inkapseling|inkapselen]]. Dit kan opnieuw voor een vernauwing zorgen. Een nieuwe ontwikkeling (sinds 2001) is om de stent van een [[medicijn]]laagje te voorzien, om het risico van opnieuw dichtgroeien te verminderen. Dit worden ''drug eluting stents'' genoemd. Voor toepassing in het hart gaat het om stents met [[sirolimus]] (merknaam Cypher), [[paclitaxel]] (merknaam Taxus) en [[zotarolimus]] (merknaam Endeavor). In een (vrij kleine) vergelijking tussen sirolimus en paclitaxel leek de eerste iets effectiever.<ref>Tomai F, Reimers B, De Luca L, et al. Head-to-Head Comparison of Sirolimus- and Paclitaxel-Eluting Stent in the Same Diabetic Patient with Multiple Coronary Artery Lesions. A Prospective, Randomized, Multicenter Study. Diabetes Care. 2007 Oct 1; PMID: 17909090</ref>